Επιτέλους! Ξεχάστε για λίγο τις καρέκλες τουΝίκου Χατζηνικολάου
Η εικόνα κινούµενης άµµου που εµφανίζει το τελευταίο διάστηµα η πολιτική µας σκηνή επιτείνει την ήδη µεγάλη ανησυχία των πολιτών για τις µελλοντικές εξελίξεις στα κρίσιµα εθνικά µας µέτωπα και ιδίως για την παραµονή της χώρας στην ευρωζώνη και την οριστική αποφυγή της χρεοκοπίας. Η πολυδιάσπαση της κυβερνητικής πλειοψηφίας µετά τη συµφωνία του πρωθυπουργού µε τους εταίρους για ένα νέο τριετές πρόγραµµα χρηµατοδότησης της χώρας, που θα συνοδεύεται από σκληρά µέτρα λιτότητας, καθώς και από µεταρρυθµίσεις µε βαρύ κοινωνικό κόστος, δηµιουργεί την αίσθηση ότι ο κίνδυνος του Grexit όχι µόνο δεν εξέλειψε, αλλά αντίθετα παραµένει εξαιρετικά υψηλός. Είναι χαρακτηριστικό ότι το κύριο θέµα συζήτησης για την Ελλάδα και τις προοπτικές της, τόσο εντός όσο και εκτός των συνόρων της χώρας, δεν είναι πλέον αν το νέο µνηµόνιο θα ψηφισθεί από το Κοινοβούλιο, αλλά αν και από ποιους θα εφαρµοσθεί…
Η ΕΛΛΑΔΑ δέχθηκε τους τελευταίους µήνες νέα, σοβαρά πλήγµατα στην ούτως ή άλλως κλονισµένη εδώ και χρόνια διεθνή της αξιοπιστία. Ο Γιάνης Βαρουφάκης εξάντλησε και τα τελευταία ελάχιστα «αποθέµατα» ευρωπαϊκής εµπιστοσύνης προς τη χώρα µας, που εξακολουθούσαν να υπάρχουν µετά από πέντε χρόνια συνεχών συγκρούσεων για την εφαρµογή των µνηµονίων. Η «δηµιουργική ασάφεια», τα… «ουάου», το σνοµπάρισµα των δείπνων µε τους οµολόγους του, ο τηλεοπτικός βοµβαρδισµός της ευρωπαϊκής κοινής γνώµης µε συνεχείς και συχνά αντιφατικές δηλώσεις και… διαψεύσεις και γενικότερα οι ανορθόδοξες διαπραγµατευτικές µέθοδοί του προξένησαν σηµαντική βλάβη στην εθνική µας εικόνα. Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, που ήδη µας έβλεπαν µε δυσπιστία, άρχισαν να αναπτύσσουν έντονα ανθελληνικά αισθήµατα, ενώ τµήµα της ευρωπαϊκής ηγεσίας ξεκίνησε για πρώτη φορά τη συζήτηση και την επεξεργασία σχεδίων έξωσης της χώρας µας όχι µόνο από την ευρωζώνη, αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ του ελλείµµατος εµπιστοσύνης απέναντι στην Ελλάδα είναι και η απόφαση του ∆ΝΤ να µη συµµετάσχει σε ένα τρίτο πρόγραµµα για τη διάσωση της χώρας µας, αν δεν υπάρξει ελάφρυνση του χρέους και συµφωνία για µια ολοκληρωµένη δέσµη αποτελεσµατικών µεταρρυθµίσεων. Το σχετικό ρεπορτάζ δηµοσιεύθηκε την Τετάρτη στους Financial Times και αναφέρει ότι στο ∆ιοικητικό Συµβούλιο του Ταµείου συζητήθηκαν ιδιαίτερα οι κακές επιδόσεις µας των προηγούµενων ετών στην εφαρµογή των συµφωνηµένων αλλαγών και µεταρρυθµίσεων. Και βέβαια το αρνητικό αυτό κλίµα επιβαρύνεται ακόµη περισσότερο από το «σήµα» που εκπέµπει η ελληνική πολιτική σκηνή, «σήµα» αρνητικό απέναντι σε κάθε επώδυνη, αλλά αναγκαία για να προχωρήσει η χώρα, αλλαγή. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός δηλώνει πως δεν συµφωνεί µε το περιεχόµενο του προγράµµατος που συµφώνησε να εφαρµόσει… Πώς να µας εµπιστευθούν;
ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ πρέπει κανείς να συνυπολογίσει και την απουσία πολιτικής σταθερότητας στο εσωτερικό της χώρας. Η Ελλάδα κυβερνάται πλέον από κυβέρνηση µειοψηφίας, ενώ και η µείζων αντιπολίτευση δείχνει ακόµη ανέτοιµη και αδύναµη να αποτελέσει αξιόπιστη εναλλακτική λύση. Αυτή η πολιτική αβεβαιότητα ρίχνει τώρα βαριά τη σκιά της στην πορεία της εθνικής µας οικονοµίας, η οποία εισήλθε δυστυχώς και πάλι τους τελευταίους µήνες σε υφεσιακή τροχιά, που «επιταχύνεται» από την τραπεζική αργία. Πολλές επιχειρήσεις που παρέµεναν όρθιες µετά από έξι χρόνια κρίσης οδηγούνται πλέον -εξαιτίας της έλλειψης ρευστότητας- στο λουκέτο ή αναγκάζονται να προβούν σε δραµατική µείωση του κόστους λειτουργίας τους, µε µειώσεις µισθών και απολύσεις. Η ανεργία άρχισε πάλι να αυξάνεται. Η κοινωνική αναταραχή είναι ξανά προ των πυλών. Ολα δείχνουν ότι η χώρα εισέρχεται σε µια νέα, ακόµη χειρότερη φάση της πολυετούς κρίσης που τη µαστίζει. Εκτός και αν κάτι σηµαντικό αλλάξει στην πολιτική µας σκηνή…
ΜΟΝΟ «τυφλός» -από κοµµατικό φανατισµό ή από προσωπικό συµφέρον- µπορεί να µη βλέπει σήµερα καθαρά την αδήριτη ανάγκη της ευρείας συνεννόησης και συνεργασίας των πολιτικών δυνάµεων, για να αποσοβηθούν τα χειρότερα. Λίγη σηµασία έχει αν αυτή η συνεργασία θα προσλάβει τον χαρακτήρα κυβερνητικής συνεργασίας των κοµµάτων που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, µε συγκεκριµένη πολιτική «ατζέντα» και µε προσυµφωνηµένη την ηµεροµηνία εκλογών, ή αν θα περιορισθεί απλώς στην ευρύτερη δυνατή διακοµµατική στήριξη της παρούσας κυβέρνησης, µέχρι να αποµακρυνθεί οριστικά ο κίνδυνος του Grexit και της ασύντακτης χρεοκοπίας, δηλαδή της εθνικής καταστροφής. Πάντως, εκλογές τους επόµενους µήνες, µε τη νέα συµφωνία χρηµατοδότησης της χώρας σε εκκρεµότητα, µε τις τράπεζες να υπολειτουργούν και µε την ΕΚΤ να εξακολουθεί να µας εξαιρεί από την ποσοτική χαλάρωση, θα ήταν έγκληµα σε βάρος των εθνικών µας συµφερόντων. Είναι καιρός τα κόµµατα και οι ηγεσίες τους να σκεφθούν, έστω και στο παρά πέντε της εθνικής κατάρρευσης, την πατρίδα, παραµερίζοντας για λίγο τη µάχη της καρέκλας και της κουτάλας…