Προσφυγική κρίση 2015 ώρα μηδέν
Τον τελευταίο καιρό, προβάλλεται από όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης παγκοσμίως, το δράμα των Προσφύγων που ξεκινούν κυρίως από το έδαφος της Συρίας και διαμέσου της Ελλάδας, Ιταλίας κλπ επιχειρούν να καταφύγουν σε χώρες της Κεντρικής και βόρειας Ευρωπαϊκής ένωσης. Είναι γνωστό ότι στην πατρίδα τους υπάρχει εμπόλεμη κατάσταση εδώ και πέντε χρόνια η οποία έχει κορυφωθεί τελευταία, γι αυτό οι Πρόσφυγες επειδή κινδυνεύουν εκεί εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους και φεύγουν για να σωθούν. Βλέπουμε στις τηλεοράσεις χιλιάδες οικογένειες προσφύγων με μικρά παιδιά και μωρά, γέροντες και ανήμπορους ανθρώπους, να εισέρχονται στο έδαφος της Ελλάδας από τα παράλιά της με κάθε τρόπο. Αποβιβάζονται με πρόσωπα σκυθρωπά από τις βάρκες των δουλεμπόρων (ενδεικτικός τρόπος της προσφυγικής ροής στην χώρα μας) αρχικά είτε στην Κω, είτε στην Μυτιλήνη και σε άλλα νησιά και από εκεί με ενδιάμεσο σταθμό τον Πειραιά, καταφθάνουν στην Θεσσαλονίκη με σκοπό να εξέλθουν των συνόρων μας από την Ειδομένη. Θέλουν να διασχίσουν την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας για να καταφτάσουν στην Γερμανία ή στην Ολλανδία για μια καλύτερη τύχη όπως άλλωστε έχει δηλώσει η πλειονότητά τους είτε όπου αλλού έχουν συγγενείς που τους περιμένουν. Δεν θέλουν επουδενί να παραμείνουν στην Ελλάδα!!! Γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να τους απορροφήσει.
Είναι γνωστό άλλωστε ότι σαν χώρα βιώνουμε οι ίδιοι την συνεχιζόμενη μεταναστευτική ροή των συμπατριωτών μας προς την Βόρεια Ευρώπη κατά κόρον εξαιτίας της δεινής οικονομικής κατάστασης που αντιμετωπίζουμε τα τελευταία πέντε χρόνια και επομένως δεν αποτελούμε πλέον ελκυστικό προορισμό για οικονομικούς μετανάστες.
Συνολικά υπολογίζεται, σύμφωνα με στοιχεία και δημοσιεύματα, ότι έχουν παραβιάσει τα ελληνικά σύνορα και έχουν εισέλθει στο έδαφος μας πάνω από 160.000 πρόσφυγες και μετανάστες εντός του 2015. Ο αριθμός αυτός βέβαια αυξάνεται δραματικά τον τελευταίο μήνα και θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο μέχρι το τέλος του έτους
Η Διεθνής Αμνηστία, αποτιμώντας το πρόβλημα, τονίζει ότι η κατάσταση που έχει ξεσπάσει στην χώρα μας εξαιτίας της μαζικής εισροής μεταναστών, όπως αναφέρει εκπρόσωπός της, δεν είναι τοπικό πρόβλημα, αλλά μια κρίση που αφορά ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε). Η Διεθνής Αμνηστία επίσης, σύμφωνα με δημοσιεύματα του ξένου Τύπου, καλεί την Ε.Ε να συνδράμει για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικότερα η κατάσταση αυτή διότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ανταπεξέλθει μόνη της.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών από την άλλη καλούσε μέχρι πρότινος την ελληνική κυβέρνηση, πριν παραιτηθεί, να αναλάβει τις ευθύνες της ασκώντας της σκληρή κριτική για την έλλειψη συντονισμού και οργάνωσης. Επίσης, ο εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Ουίλιαμ Σπίντλερ, δήλωσε προσφάτως τα εξής: «αν η ελληνική κεντρική αρχή ερχόταν με ηγεσία και όραμα και διόριζε κάποιον που θα συντόνιζε αυτήν την απόκριση, τότε εμείς και άλλοι διεθνείς οργανισμοί θα ήμασταν έτοιμοι να έρθουμε και να βοηθήσουμε». Πάρα ταύτα, όπως σημειώνει στην συνέχεια, «..είναι δύσκολο για εμάς να έρθουμε και να αρχίσουμε να εργαζόμαστε επιτόπου αν δεν υπάρχει κάποιος υπεύθυνος». Αναγιγνώσκοντας τις δηλώσεις του εκπροσώπου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, διερωτώμαι αν ο κ. Σπίντλερ εννοούσε πράγματι αυτά τα οποία δήλωσε, την στιγμή που η δράση της Ύπατης Αρμοστείας και τα καθήκοντα της είναι γνωστά και προβλέπονται από το Καταστατικό του Οργανισμού και έχουν ως γνώμονα την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1951 που σχετίζεται με το επικαιροποιημένο καθεστώς των Προσφύγων και το αντίστοιχο Πρωτόκολλο του 1967. Καταστατικό στο οποίο προβλέπεται ότι το κάθε Κράτος μέλος είναι υπεύθυνο για την αντιμετώπιση τέτοιων ζητημάτων στο έδαφός του αλλά δύναται να ζητήσει και την συνδρομή των υπολοίπων Κρατών μελών εάν απαιτηθεί από τις συνθήκες. Στην χώρα μας εξ όσων γνωρίζω δεν υφίσταται έλλειψη υπευθύνου καθώς υπάρχει υπηρεσιακή κυβέρνηση στην παρούσα φάση που αντιμετωπίζει όλα τα προβλήματα.
Η ίδια η χώρα μας, όπως άλλωστε γνωρίζει ο εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, διανύει την μέγιστη περίοδο ανθρωπιστικής και οικονομικής κρίσης των πολιτών της, πολιτών που αντιμετωπίζουν εκτός των άλλων και μια παρατεταμένη εκλογική διαδικασία, καθώς ως γνωστόν στις 20 Σεπτεμβρίου διεξάγονται για τρίτη φορά εντός του έτους 2015 μαζί και με το δημοψήφισμα πρόωρες εκλογές. Πολίτες που είναι αντιμέτωποι με μια λαίλαπα νέων δυσβάστακτων φοροεισπρακτικών μέτρων τους προσεχείς μήνες και χωρίς την παραμικρή πρόβλεψη για ανάπτυξη και επανεκκίνηση της οικονομίας μας. Δεν θα ήθελα όμως να σας κουράσω επεκτείνοντας περισσότερο την σκέψη μου πάνω σ’αυτό το πρόβλημα.
Το ζήτημα είναι άλλο. Το ζήτημα είναι αφενός αυτές οι δυστυχισμένες Συριακές ψυχές που έχουν ξεριζωθεί από την πατρίδα τους και κατατρεγμένοι έχουν φτάσει στην δική μας πατρίδα με προορισμό όμως την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη και με μόνη αποσκευή την ελπίδα για μια καλύτερη τύχη και αφετέρου οι Έλληνες Πολίτες οι οποίοι είναι αντιμέτωποι πλέον με μια πρωτοφανή ανθρωπιστική κρίση ελλείψει χρημάτων, με αβέβαιη πλέον την κατάληξή της.
Η Ελλάδα ως χώρα πρώτης εισόδου στην Ευρωπαϊκή ένωση για τους Πρόσφυγες διακρίνεται εκτός των άλλων για τον πολιτισμό της αλλά και για την ιδιαίτερη φιλοξενία της. Η χώρα μας άλλωστε γνωρίζει από προσφυγιά. Ωστόσο δεν διαθέτει εκείνους τους οικονομικούς πόρους για να διαθρέψει τους Πολίτες της αλλά και τις εργασιακές ευκαιρίες για να τους απορροφήσει, πόσο μάλλον για τους χιλιάδες Πρόσφυγες που καταφτάνουν στην χώρα μας και πρέπει να επιβιώσουν. Πρόσφυγες που δεν θέλουν να παραμείνουν στην χώρα μας και όταν καταφτάσουν σε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με οικονομική ευμάρεια και ευκαιρίες για εργασία για να αιτηθούν άσυλο, τους επαναπροωθούν, σύμφωνα με τα όσα ορίζονται στον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ, στην πρώτη χώρα εισόδου τους, την Ελλάδα.
Κανονισμός Δουβλίνο ΙΙ
Ως γνωστόν, το 2003 συντάχθηκε και υπογράφτηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση ο Κανονισμός 343/2003, γνωστός και ως Δουβλίνο ΙΙ. Σύμφωνα με τον κανονισμό αυτό, ορίζεται ότι ο Πρόσφυγας δικαιούται να ζητήσει άσυλο στην Ευρωπαϊκή χώρα στην οποία θα εισέλθει για πρώτη φορά. Είναι γνωστό ότι οι Πρόσφυγες οι οποίοι εισέρχονται στην Ελλάδα και συνεχίζοντας φθάνουν σε άλλη χώρα για να αιτηθούν άσυλο, υποχρεούνται, σύμφωνα με τον κανονισμό αυτό, να επιστρέφουν πίσω στην πρώτη Ευρωπαϊκή χώρα όπου εισήλθαν. Ο κανονισμός όμως αυτός είναι άδικος και ανεφάρμοστος. Άλλωστε στις 21 Δεκεμβρίου 2011 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κρίνοντας επ αυτού, απεφάνθη ότι παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα των Προσφύγων που επιστρέφουν στην Ελλάδα, ανατρέποντας την σχετική διάταξη του εν λόγω κανονισμού.
Είναι γεγονός πλέον ότι από την στιγμή που παραβιάστηκαν τα σύνορά μας το κακό ετελέσθη για του Έλληνες Πολίτες που ήδη δοκιμάζονται από την δική τους κατάσταση και δεν μπορούν να σηκώσουν και το βάρος των Προσφύγων.
Φρονώ ότι ο Κανονισμός Δουβλίνο ΙΙ, πρέπει να αλλάξει την σχετική του διάταξη συθέμελα για να μπορεί να συνδεθεί με την πραγματική κατάσταση που βιώνει μια χώρα και δη την χώρα πρώτης εισόδου των Προσφύγων, διότι στην δική μας περίπτωση η Ελλάδα είναι υποχρεωτικό πέρασμα γι αυτούς και όχι ο πραγματικός προορισμός που θέλουν να καταλήξουν. Κρίνεται επιβεβλημένη κατά την άποψή μου η αλλαγή αυτή από την Ευρωπαϊκή Ένωση προς ανακούφιση της ήδη δοκιμαζόμενης χώρας μας σε όλους τους τομείς. Άλλωστε έχει ήδη προταθεί από την χώρα μας μια δίκαιη ανακατανομή των Προσφύγων σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σαν Έλληνας Πολίτης, συλλυπούμαι τους Πρόσφυγες για το δράμα και την ταλαιπωρία που βιώνουν και τα ίδια αισθήματα πιστεύω ότι έχουν και οι υπόλοιποι Έλληνες έναντι των Προσφύγων. Παράλληλα όμως φρονώ ότι όλοι οι Έλληνες Πολίτες αισθανόμαστε και μια ανασφάλεια, σκεπτόμενοι ότι μέσα στις χιλιάδες των Προσφύγων που διέρχονται από την Ελλάδα, μπορεί να παρεισφρύσουν εγκληματικά και κακοποιά στοιχεία και να διαπράξουν εγκλήματα, που να τα αποδώσουν στους Πρόσφυγες.
ΕΚΚΛΗΣΗ: Απευθύνομαι προς όλους τους Αρμόδιους Διεθνείς Οργανισμούς, προς όλα τα Κράτη της υφηλίου που αποτελούν τις Μεγάλες Δυνάμεις του Πλανήτη, καθώς και στους Πολίτες όλων των Κρατών της υφηλίου, να παρέμβουν με κάθε τρόπο και να απαλύνουν τον πόνο και την απόγνωση των δυστυχισμένων Προσφύγων, οι οποίοι σε καραβάνια κατευθύνονται πεζοί από Θεσσαλονίκη προς τα σύνορα της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, με σκοπό να φθάσουν και να εγκατασταθούν σε διάφορες χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Μ. ΤΖΙΚΑ*
*ο κ. Τζίκας είναι δικηγόρος & πιστοποιημένος διαμεσολαβητής από το Υπουργείο Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων δικαιωμάτων