Α.Ε.Κ.: Ανοιχτό κάλεσμα για μια αγωνιστική ενωτική παρέμβαση στα υπηρεσιακά συμβούλια

Λίγες μόνο μέρες έχουν περάσει από την κενή φιέστα του πολυθρύλητου «τέλους των μνημονίων» και ήδη ακόμη και οι πιο αφελείς έχουν συνειδητοποιήσει ότι απλά έχουμε περάσει στην εποχή της διαρκούς επιτήρησης (με ορίζοντα πια το 2060!).

Η καπιταλιστική επιθετικότητα εντείνεται, ό,τι απέμεινε από το λεγόμενο «κοινωνικό κράτος», την Υγεία, την Παιδεία (κλείνουν με έντεχνο τρόπο σε 1η φάση τα περιφερειακά σχολεία-κλείνουν τα ΕΠΑΛ), την ασφάλιση, τις εργασιακές σχέσεις, κατεδαφίζεται ή παραδίδεται με ευκολία στην Αγορά. Είναι καιρός να ξαναδούμε το μαζικό εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα στο προσκήνιο, με κάθε μέρα δικής μας αδράνειας τα αφεντικά αποθρασύνονται περισσότερο.

 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ-ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ!

Δεν υπάρχει δύναμη του κεντρικού πολιτικού σκηνικού (από τις δεξιές/νεοφιλελεύθερες μέχρι τις δεξιές που μας καμωνόταν τις αριστερές…) που να μην έχει αποδεχτεί πλήρως την ιδεολογία της Αγοράς και να μην προσκυνά τις μυθολογίες της. Το όραμά τους για το Σχολείο είναι η μετατροπή του σε ένα φροντιστήριο, σε ένα ταξικό κέντρο πιστοποίησης και «χτισίματος βιογραφικού», σε ένα σχολείο για όλο και λιγότερα παιδιά (το μεγάλο μέρος τους θα σπρώχνεται στην «κατάρτιση»), με μόνιμα κακοπληρωμένους εκπαιδευτικούς-μπαλαντέρ (μεγάλο μέρος αυτών να μην ξέρουν καν αν και πού θα δουλέψουν την επόμενη χρονιά) τρελαμένους ανάμεσα στην «υλοποίηση προγραμμάτων και δράσεων». Στα ΕΠΑΛ κυνηγούν τη «μαθητεία», κοροϊδία, σε ένα εικονικό περιβάλλον χωρίς παραγωγική οικονομία, οδηγούν τους συναδέλφους (για το ωράριο) σε  ένα άλμα στο κενό, με ατελείωτες τις γραφειοκρατικές υποχρεώσεις και ουσιαστικά χωρίς κανένα εκπαιδευτικό όφελος στους καταρτιζόμενος, αντίθετα ελλοχεύει ο κίνδυνος του υποβιβασμού του βασικού κορμό των ειδικοτήτων των ΕΠΑΛ. Να μην συμβιβαστούμε μ’ αυτό το σχολείο, να βάλουμε επιτέλους μπροστά τα όνειρα και τις ανάγκες μας!

 

Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ!

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που ελεεινολογούν συστηματικά τους συναδέλφους/ισσες για τη μικρή συμμετοχή στις διαδικασίες των σωματείων. Η «στενοχώρια» τους, μάλλον αποσκοπεί στην (βολική για τις κυβερνήσεις) παγίωση αυτού του κλίματος παρά στην ανατροπή του. Οι συνάδελφοι/ισσες μας γνωρίζουν καλά πως όλα αυτά τα χρόνια ο κυρίαρχος συνδικαλισμός δεν υπήρξε τίποτε άλλο από μια πελατειακή, εργοδοτική μηχανή, μια άνευρη και θλιβερή μαριονέτα στα χέρια των κυβερνήσεων και των αφεντικών. Γνωρίζουν ότι η ηγεσία της Ομοσπονδίας μας δεν έχει αντιτάξει στο υπουργείο ούτε μια σοβαρή και οργανωμένη κριτική, και πως στις λίγες φορές που αναγκάστηκε (υπό την πίεση των συναδέλφων/ισσών της βάσης) να ψελλίσει μια διαφωνία, το έκανε λερώνοντας τα βρακιά της. Αυτή η δικαιολογημένη απογοήτευση όμως δεν πρέπει να μετατραπεί σε ένα γενικό ανάθεμα στη συνδικαλιστική δράση, στη μαζική κινητοποίηση. Κάτι τέτοιο θα ήταν ένα πολύτιμος σύμμαχος της καπιταλιστικής επίθεσης. Να ξαναπάρουμε τα συνδικάτα στα χέρια μας, με τη μαζική συμμετοχή και αυτο-οργάνωση, με εμπιστοσύνη στις ταξικές, αταλάντευτες δυνάμεις που εκφράζονται πολιτικά από το πανελλαδικό ρεύμα των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΠΟΥ ΑΠΛΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

Ολόκληρη η Γη μοιάζει σήμερα παραδομένη στην εξάπλωση ενός εθνικιστικού, ξενοφοβικού παροξυσμού. Πάνω σ’αυτό το κλίμα -που δεν είναι σε καμία περίπτωση αυθόρμητο, μα συστηματικά καλλιεργημένο- προχωρούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, η αδιέξοδη κορύφωση των ανταγωνισμών, οι πολεμικές προετοιμασίες αλλά και ανοιχτές επεμβάσεις-επιθέσεις. Απέναντι σ’αυτό δεν χωρά κανείς εφησυχασμός, καμία εμπιστοσύνη στη δύναμη κάποιων αόριστων «διδαγμάτων της Ιστορίας». Είναι η δική μας δράση -και οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να είναι στην πρώτη γραμμή!- που θα σταματήσει το συντηρητικό βαθύ σκοτάδι, που θα ξανανάψει τα μικρά κεριά αρχικά και τους μεγάλους φάρους στη συνέχεια της Αλληλεγγύης, της ταξικής συναδέλφωσης, του ανειρήνευτου αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική Βαρβαρότητα, της πάλης για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς πολέμους, χωρίς αφεντικά και υπηρέτες.

 

Για όλα τα παραπάνω, και για χίλιους ακόμη λόγους, η ΑΕΚ = Αγωνιστική Ενότητα Καθηγητών ΠΥΣΔΕ Αιτωλ/νίας απευθύνει κάλεσμα για την ενίσχυση του μετώπου της συστηματικής και καθημερινής παρέμβασής μας σε εκπαιδευτικά και εργασιακά επίπεδα.

Ξεκινώντας από τις εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια (ΠΥΣΔΕ-ΑΠΥΣΔΕ-ΚΥΣΔΕ) , την ώρα που άλλοι θα μετρούν τα κουκιά τους και θα ζητούν εξαργύρωση των «εξυπηρετήσεων», να χτίσουμε μια συνειδητή, οργανωμένη και πολιτικά εξοπλισμένη παρουσία που θα σταθεί απέναντι στην παρακμή και την αστική μοιρολατρία και θα δώσει το πολύτιμο εργαλείο του σωματείου πίσω στους συναδέλφους/ισσες.

Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ Αιτωλ/νίας, μετά τον καταιγισμό της νέας μνημονιακής εκπαιδευτικής πολιτικής των ΟΟΣΑ – Υπ. Παιδείας και πριν την πλήρη  εφαρμογή τους, παίρνει την ευθύνη να ενημερώσει και να οπλίσει τον κλάδο και να αντιδράσει ενωτικά μαζικά ανατρεπτικά ενόψει των μαχών που πρέπει να δοθούν.

Από αυτή την σκοπιά προσκαλεί όσους συναδέλφους που θεωρούν ότι «το Σχολείο δεν μπορεί να γίνει super market  βγαλμένο από το Μεσαίωνα της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ, αλλά πρέπει να αναβαθμιστεί σε σχολείο της ενιαίας πολυτεχνικής γνώσης, της σταθερής εργασίας και της αξιοπρέπειας» να έρθουν κοντά μας.

Κρατώντας σαν κόρη οφθαλμού τις αξίες μας τα ιδανικά και τους αγώνες του κινήματος στην εκπαίδευση  καλούμε σε αυτή την δύσκολη συγκυρία σε συμπόρευση όλους τους συναδέλφους που δεν υποκύπτουν και θέλουν να αντισταθούν στην επερχόμενη λαίλαπα.

Να συγκροτήσουμε ανοιχτά ψηφοδέλτια αλλαγής των συσχετισμών στην δύσκολη εποχή που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.

ΕΝΟΧΗ ή ΑΝΟΧΗ;

ΣΚΕΨΟΥ…

600 συνάδελφοι τρέχουν από 2 έως σε 4 σχολεία στο νομό, αύριο ποιος ξέρει που θα πηγαίνουμε(!)

 

ΥΓ. Η προθεσμία κατάθεσης των ψηφοδελτίων για τους αιρετούς παρατάθηκε έως τις 27-9-2018