Ο Αγρινιώτης Στράτος Κουτρούμπας στο AgrinioTimes.gr: «Η Αιτωλοακαρνανία έχει ποδοσφαιρική αξία» (Φωτογραφίες)

Ο νεαρός Αγρινιώτης τερματοφύλακας με παραστάσεις σε Ελλάδα και Κύπρο μίλησε στον Παρασκευά Μάζη και το AgrinioTimes.gr για το ξεκίνημα του στον χώρο του αθλητισμού και πιο συγκεκριμένα του ποδοσφαίρου, μέσα από τη θέση στην οποία έχει μάθει να αγωνίζεται.

-Για το πως ξεκίνησε: Έχω ξεκινήσει από το Αγρίνιο, τις ακαδημίες του Ρηγανά, στη γειτονιά μου συνεχίζοντας και σε πιο μεγάλη ηλικία, παίρνοντας και ποδοσφαιρικές αξίες. Συνέχισα, στις Ελπίδες και γενικά στα τοπικά πρωταθλήματα του Αγρινίου, ενώ έχω περάσει και από την Κ17 του Παναιτωλικού ενώ στα 18 μου η πρώτη μου εμπειρία στην Αθήνα ήταν μέσω του Πανελευσιακού, ύστερα ήρθαν συνεργασίες με Προοδευτική και Ατρόμητο Πειραιά.

-Για το επίπεδο: Το επίπεδο στο Αγρίνιο τα τελευταία χρόνια έχει βελτιωθεί κατά πολύ, η Αιτωλοακαρνανία έχει ταλέντα που κάποια αδικούνται και κάποια ανοίγουν τα φτερά τους προς τα έξω. Σε λίγα χρόνια όμως θα ανέβει κι άλλο το επίπεδο, μη ξεχνάμε και την άνοδο του Νέου Αμφίλοχου (πρώην Παναμβρακικού Μπούκας) στην Football League 2 κι αυτό δίνει μεγαλύτερη ποδοσφαιρική αξία στον νομό μας. Στην Αθήνα, σε θέματα οργάνωσης ναι μεν υπήρχε ένα κλικ παραπάνω αλλά σε γενικές γραμμές δεν θα μιλούσαμε για μεγάλες διαφορές.

-Για την θέση του τερματοφύλακα: Είναι μία θέση για την οποία γεννιέσαι, δε γίνεσαι κατ’ εμένα στη διάρκεια. Έχει μία δόση τρέλας αυτή η θέση, αλλά και μία ευθύνη αντάξια ενός προπονητή, έχοντας έναν βασικό ρόλο. Πρέπει και τα παραμικρά λάθη να τα διορθώνεις, διότι μπορεί σε ένα ματς να τα κάνεις όλα τέλεια, όμως ένα λάθος αρκεί για να γίνει η ζημιά. Αγαπάω τη θέση αυτή και παλεύω σε καθημερινή βάση. Μακάρι, να έρθουν έτσι τα πράγματα και να γίνω μία μέρα και προπονητής τερματοφυλάκων.

-Για το εκ γενετής πρόβλημα υγείας στο αριστερό χέρι: Δεν το θεωρώ αρνητικό, πιστεύω πως μου το έδωσε ο Θεός ως χάρισμα, δεν το έπαθα από κάποιον τραυματισμό, μεγάλωσα κι έμαθα να ζω με αυτόν τον τρόπο. Στην αρχή της καριέρας μου ήταν μία δυσκολία, ως να συνηθίσω. Μεγαλώνοντας, προχώρησα χρησιμοποιώντας το ως κάτι το θετικό, έφτασα να αγωνίζομαι και σε ομάδες εκτός Ελλάδος. Κάποιοι, το βρήκαν ως αφορμή με δικαιολογίες για δικά τους συμφέροντα, όμως εγώ δεν έπαψα ποτέ να δουλεύω και να προχωράω για αυτό που είχαν ως στόχο.

-Για τον Παναιτωλικό: Σίγουρα, έχει αναδείξει μία ολόκληρη πόλη, μιλάμε για κάτι πολύ θετικό, συνέχεια έρχονται άνθρωποι μας εκτιμούν και τους εκτιμούμε. Μακάρι, να συνεχίσει να είναι το στολίδι του Αγρινίου για μια ζωή.

-Για το πέρασμά του από ομάδες της Κύπρου: Ήμουν στη Κύπρο δυο χρόνια και περιμένω από στιγμή σε στιγμή, μιλάω με τον μάνατζερ μου, για τον επόμενο σταθμό της καριέρας μου. Υπάρχουν ομάδες από την Αθήνα περισσότερα όμως θα γνωρίζω λίαν συντόμως. Ο κόσμος είναι διαφορετικός η κουλτούρα και ίδια και διαφορετική. Όσο, για το ποδοσφαιρικό επίπεδο θα έλεγα πως είναι πολύ καλό, είχα πολύ ωραίες συνεργασίες και γιατί όχι να καταφέρω να συνεργαστώ ξανά με κάποια από τις ομάδες εκεί.

-Για τον τρόπο προπόνησης των νέων: Βασικά στις μέρες μας, έχω παρατηρήσει πως αυτό είναι το αρνητικό, οι προπονητές έχουν λάθος τακτικές σε θέμα εκγύμνασης και εκεί οφείλονται οι πολλοί και άσχημοι τραυματισμοί. Δεν γίνεται σωστή προπόνηση από θέμα εκγύμνασης, όχι τεχνική, αλλά εκγύμναση. Από εκεί και πέρα είναι στο χέρι των αθλητών αν θέλουν να κάνουν διπλές προπονήσεις ή αν θέλουν να κάνουν απλά προπόνηση για το χόμπι του.

-Για τους τερματοφύλακες που θαυμάζει: Θα πω κάτι πριν σου πω ποιους θαυμάζω, για να συμπληρώσω κάτι που λέγαμε νωρίτερα. Τα τελευταία χρόνια πιστεύω πως για να περάσει η μπάλα θα πρέπει να περάσει από 10 παίχτες για να καταλήξει σε εμένα, όπως και το αντίστροφο για να ξεκινήσει μία επίθεση από μένα θα πρέπει να γίνει η αρχή, οπότε είναι 50-50. Για αυτό δεν είναι μόνο ο τερματοφύλακας ή μόνο ο επιθετικός είναι η ομάδα. Από Έλληνες θαυμάζω τον Ορέστη Καρνέζη και τον Στέφανο Καπίνο, ο οποίος αγωνίζεται και σε επίπεδο Champions League (αυτό είναι κι ένα δικό μου όνειρο). Από το εξωτερικό θα σου έλεγα ο Ίκερ Κασίγιας, αν δω και τα δικά μου στατιστικά, τον τρόπο παιχνιδιού. Αν θες να μιλήσουμε και για τους νεότερους ο Νόιερ και σίγουρα μες τους κορυφαίους και ο Μπουφόν.

-Για το επίπεδο των οπαδών: Όχι, δεν το θεωρώ σωστό. Εμείς οι ποδοσφαιριστές και αθλητές θέλουμε τον κόσμο στο γήπεδο για να μας ενθαρρύνει κι όχι για να μας φοβίζει. Θα σου πω ένα περιστατικό. Έχεις ακούσει φαντάζομαι για τον οπαδό του Π.Α.Ο.Κ. τον Νάσο που έφυγε τόσο νωρίς και κυρίως τόσο άδικα από την ζωή. Ήμασταν μαζί συμπαίχτες στην Κύπρο, μεγάλη θλίψη, να τον έχει ο Θεός καλά εκεί που βρίσκεται τώρα. Για μία μπλούζα χάνονται ζωές και αυτό είναι τραγικό. Εμείς θέλουμε την αγάπη του κόσμου, αυτό θα φέρει αποτελέσματα στις ομάδες που παίζουμε, ούτε τα επεισόδια, ούτε τίποτα άλλο.

-Για ασχολίες εκτός αθλητισμού: Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να σταματήσω το ποδόσφαιρο, παράλληλα όμως προσπαθώ να επιβιώσω και γι’ αυτό ανοίγω μαζί με τον ξάδερφό μου έναν χώρο εστίασης, έχει να κάνει με το σουβλάκι θα είναι στον Πειραιά, πιστεύω πως η Ελλάδα σε αυτές τις ημέρες θέλει κάτι οικονομικό και καλό, ειδικά όταν αυτό έχει σχέση με το φαγητό. Σε λίγες μέρες από τώρα ξεκινάμε και ελπίζουμε να πάνε όλα καλά.