Απλές σκέψεις για τη Βιώσιμη Επιχειρηματικότητα

Καλή η εξωστρέφεια, …μήπως όμως ήρθε η ώρα να γίνουμε εσωστρεφείς;

Στο 6ο Συμπόσιο Μάρκετινγκ Τροφίμων και Ποτών για τη Βιώσιμη Επιχειρηματικότητα, που με επιτυχία, πολύ μεγάλη προσέλευση και ιδιαίτερα χρήσιμα συμπεράσματα ολοκληρώθηκε χθες, ειπώθηκαν πολλά και ενδιαφέροντα για τη Βιώσιμη Επιχειρηματικότητα.

Έχει αξία, ωστόσο, να σημειώσουμε ότι στην αγωνιώδη προσπάθεια αναζήτησης λύσεων, συχνά ξεχνάμε τα αυτονόητα. Και ένα από αυτά είναι πως εκτός από παραγωγοί, είμαστε και οι ίδιοι καταναλωτές.

Στο ερώτημα «τι να παράγω;», στην Ένωση Αγρινίου έχουμε αποκρυσταλλωμένη άποψη: πρώτα αυτό που καταναλώνουμε, αυτό που βάζουμε όλοι καθημερινά στο τραπέζι μας.

Καταναλωτές είμαστε και εμείς, ευρώ θα δώσουμε για να αγοράσουμε το προϊόν.

Γιατί, δηλαδή, το ευρώ του Γερμανού ή του Βέλγου να έχει μεγαλύτερη αξία απ’ το δικό μας ευρώ;

Πριν στραφούμε στην εξωστρέφεια, επομένως, θα πρέπει να δούμε …την εσωστρέφειά μας.

Μπορεί η εποχή των ισχνών αγελάδων να μην έχει παρέλθει (κάθε άλλο!), τα δεδομένα ωστόσο έχουν μεταβληθεί αισθητά:

Η Αιτωλοακαρνανία δεν παράγει μόνο αρίστης ποιότητας προϊόντα.

Ξέρει και να τα τυποποιεί!

Η «ετικέτα» σήμερα συνοδεύει και χαρακτηρίζει, ταυτοποιεί μια σειρά από προϊόντα.

Πιστοποιημένα προϊόντα, με διακρίσεις μάλιστα σε εγχώριες και διεθνείς εκθέσεις.

Υπάρχουν δε εταιρείες που πρωταγωνιστούν σε πανελλαδικό επίπεδο και που απολαμβάνουν τη διεθνή αναγνώριση.

Και η Ένωση Αγρινίου έχει τη δική της συμμετοχή σε όλο αυτό.

Και ήδη υπάρχουν συγκεκριμένα, απτά και μετρήσιμα αποτελέσματα, με θετικό εννοείται πρόσημο.

Αν όμως υπάρχει ένα λάθος που με τόση επιμέλεια εξακολουθούμε ως νομός (παραγωγή, μεταποίηση, αγορά) να κάνουμε, είναι πως καταλαμβανόμενοι απ’ τη μανία της εξωστρέφειας, αγνοήσαμε τη δυναμική της τοπικής αγοράς… Αιτωλοακαρνανικό μέλι, λάδι και ελιές, ούζο και τσίπουρο, κρασί, γαλακτοκομικά προϊόντα και ιδιαίτερα τυριά, νωπά προϊόντα, κυρίως οπωροκηπευτικά, βιολογικό ιδίως κρέας, γάλα και παράγωγά του και μια σειρά ακόμη από προϊόντα που θεωρούνται και είναι απ’ τα καλύτερα στον κόσμο, δύσκολα ο πολίτης – καταναλωτής της Αιτ/νίας θα μπορέσει να τα απολαύσει, αφού το να τοποθετηθεί ένα προϊόν στο ράφι, είναι ίσως ότι πιο δύσκολο έχει να κάνει μια επιχείρηση του κλάδου.

Συμβαίνει δηλαδή το εξής παράδοξο:

Την ώρα που η Αιτ/νία παράγει και συσκευάζει άριστα προϊόντα που προσπαθεί να τα προωθήσει στη Γερμανία λ.χ., οι καταναλωτές στο σούπερ μάρκετ εύκολα θα βρούμε για να αγοράσουμε τα γερμανικά προϊόντα και δύσκολα τα δικά μας. Αυτό πρέπει να δούμε πως θα αλλάξει.

Και, φυσικά, να δούμε πως θα πουλήσουμε, κυριολεκτικά και μεταφορικά, τα προϊόντα μας.

Δεν αρκεί να λέμε ότι έχουμε εξαιρετικά προϊόντα.

Το ίδιο εξαιρετικά είναι και τα προϊόντα της Κρήτης, της Μακεδονίας, των νησιών μας, όλης της χώρας.

Άρα, θα πρέπει να ανακαλύψουμε ή να δημιουργήσουμε νέους διαύλους.

Εξ’ ου και η πρόταση για την αμπελοκαλλιέργεια και τον οίνο, σε συνάρτηση με το μύθο του Οινέα και του Στάφυλου.

e-ea.gr