Η αξία της φέτας

Μεγάλωσα σε χωριό και θυμάμαι ακόμη την ιεροτελεστία, πραγματικά, που ακολουθούσε η μητέρα μου για την παρασκευή της φέτας.  Την αναλογία πρόβειου και κατσικίσιου γάλακτος που χρησιμοποιούσε ώστε να έχει ένα εξαιρετικό γευστικό αποτέλεσμα. Αυτός ο μοναδικός τρόπος παρασκευής της φέτας που την έκανε μοναδική.

Το ίδιο βέβαια έκαναν και οι υπόλοιποι κτηνοτρόφοι αυτού του χωριού στην ορεινή Ναυπακτία, όπως και σε όλα τα υπόλοιπα ελληνικά χωριά.  Στην αρχή για να καλύπτουν τις ανάγκες της οικογένειας. Κι αυτό γέννησε την ανάγκη να δραστηριοποιηθούν σε επίπεδα συνεταιρισμού και με την ίδια πάντα συνταγή να παράγουν ποσότητες ικανές να καλύπτουν τις ανάγκες του πληθυσμού, αλλά και να εξάγουν. Φτάνοντας στο σημείο να καθιερωθεί η φέτα ως το απόλυτο εθνικό μας προϊόν.

Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό γίνεται ένας «πόλεμος» δηλώσεων και αντιδηλώσεων μετά την ψήφιση της CETA, της εμπορικής συμφωνίας δηλαδή ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τον Καναδά, για τη μη κατοχύρωση της φέτας ως «Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης-ΠΟΠ», με την οποία θα επιτρέπεται σε τοπικές εταιρείες στον Καναδά να πωλούν φέτα, χωρίς να είναι όμως η πραγματική φέτα από την Ελλάδα. Και ψάχνουμε να βρούμε ποιος φταίει πάλι γι’ αυτό;

Γιατί δεν ενημερώθηκαν σωστά, γιατί δεν στηρίχτηκαν τόσα χρόνια οι κτηνοτρόφοι στο δύσκολο πραγματικά έργο τους. Για την ανάπτυξη, την υγιεινή των αιγοπροβάτων τους ώστε να είναι σε θέση να παράγουν ένα προϊόν υψηλών προδιαγραφών, το οποίο να διαφυλάξουν, να το προστατεύσουν, να κάνουν γνωστά τα οφέλη του και να του δώσουν τη θέση που αξίζει.

Αυξάνοντας την παραγωγή τους, την ποιότητα, αλλά και τις θέσεις εργασίας.  Η φέτα είναι το σήμα κατατεθέν της ελληνικής υπαίθρου, ιδιαίτερα γνωστό σε όλο τον Κόσμο, βρίσκεται σε κάθε ελληνικό τραπέζι.

Γενιές και γενιές μεγάλωσαν – αρκετοί ίσως έχοντας μόνο φέτα και ψωμί για τον σιτισμό τους και επέζησαν.  Ας το διαφυλάξουμε ώστε να καρπωνόμαστε και τα οφέλη του, υλικά και διατροφικά.

Σ.Χ. – ekirikas.com