Ένωση Αγρινίου: S.O.S. για τα Διαχειριστικά Σχέδια Βόσκησης
Τους επόμενους 4 μήνες πρέπει να γίνουν όσα οι αρμόδιοι δεν έκαναν τα προηγούμενα 4 χρόνια. Χαμένη μέρα κάθε μέρα που περνά.
Οι «καλές ειδήσεις» για την υπόθεση της Εξισωτικής του 2013 και του 2014 δεν απαντούν στο μείζον ερώτημα του τι μέλλει γενέσθαι με τα Διαχειριστικά Σχέδια Βόσκησης, για τα οποία η προθεσμία που έχει στη διάθεσή της η χώρα μας λήγει στις 31/12/2019.
Υπενθυμίσουμε ότι στην ΚΥΑ που εξεδόθη την άνοιξη του 2015, η πολιτεία «ξέχασε» να εντάξει τις ποώδεις, φρυγανώδεις και ξυλώδεις εκτάσεις, με αποτέλεσμα τα ¾ των βοσκοτόπων του νομού Αιτωλοακαρνανίας να μείνουν εκτός, έδωσε δε προτεραιότητα στα αγροπεριβαλλοντικά, κατά τρόπο που να μένουν εκτός βασικής ενίσχυσης χιλιάδες κτηνοτρόφοι. Ανάλογη η κατάσταση και για τις υπόλοιπες περιοχές της χώρας.
Η Ένωση Αγρινίου, που ηγήθηκε τότε της προσπάθειας για να μη χαθούν τελικά τα δικαιώματα σε εκατοντάδες κτηνοτρόφους που η σύνδεση του ζωικού κεφαλαίου με τις επιλέξιμες εκτάσεις βοσκοτόπων τους έθετε αυτομάτως εκτός πληρωμών, παρακολουθεί τις εξελίξεις και είναι έτοιμη να συμβάλει στον εξορθολογισμό του συστήματος και στην σωστή, δίκαιη και βασισμένη σε πραγματικά μεγέθη κατανομή, που θα διασφαλίζει το εισόδημα των παραγωγών και τη βιωσιμότητα της κτηνοτροφίας στην Αιτωλοακαρνανία.
Το ζητούμενο δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι η τυπική προσαρμογή στις ευρωπαϊκές επιταγές, ούτε και η απαλλαγή από την εικονική πραγματικότητα των όποιων «τεχνικών λύσεων» εφευρέθηκαν κατά το πρόσφατο παρελθόν, δημιουργώντας σύγχυση μόνο και πρόσθετη ταλαιπωρία για τους παραγωγούς.
Τα Διαχειριστικά Σχέδια Βόσκησης, όπως πολύ σωστά αποτυπώθηκε στη σχετική ΚΥΑ με την οποία καθορίστηκαν οι προδιαγραφές και του περιεχόμενό τους, θα πρέπει να ρυθμίζουν συνολικά και με διαφανή και επιστημονικό τρόπο το χρονίζον θέμα της αειφορική διαχείρισης των βοσκήσιμων γαιών σε όλους τους Δήμους της χώρας, όπου ασκείται εκτατικής και ημιεκτατική κτηνοτροφία, προς όφελος τόσο της βιώσιμης ανάπτυξης της κτηνοτροφίας όσο και της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, της βιοποικιλότητας, του τοπίου καθώς και των δασικών και λιβαδικών πόρων της χώρας.
Τα ΔΣΒ πρέπει πράγματι να αποτελέσουν τον θεμελιώδη λίθο για την αειφορική διαχείριση των βοσκήσιμων γαιών και να γίνουν το εργαλείο που για δεκαετίες απουσίαζε για το ορθολογικό, ολοκληρωμένο και αποκεντρωμένο σχεδιασμό.
Ωστόσο, τα περιθώρια είναι πλέον ασφυκτικά.
Πόσο μάλλον αν αναλογιστούμε ότι τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την έκδοση της σχετικής ΚΥΑ (στο πλαίσιο εφαρμογής των διατάξεων του Ν. 4351/15) και των όσων είχαν προαναγγελθεί, αν εξαιρέσουμε την προσπάθεια ανάρτησης των Δασικών Χαρτών, που αποτελεί προϋπόθεση, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν έχει προχωρήσει κάτι ουσιαστικό με τα ΔΣΒ.
Και με δεδομένο ότι δεν πρόκειται για απλή και εύκολη υπόθεση, ήδη υπάρχει και επισήμως εκφράζεται πια η εύλογη ανησυχία για το αν θα προλάβουμε ως χώρα να εκπληρώσουμε αυτή τη βασική υποχρέωση και κυρίως αν το τελικό αποτέλεσμα θα είναι όντως η απάντηση στα προβλήματα και τη γενικότερη σύγχυση που σήμερα υπάρχει.
Επισημαίνουμε ότι η κατανομή των βοσκοτόπων συνδέεται άμεσα με τις ενισχύσεις, αφορά δηλαδή το εισόδημα των παραγωγών, καθορίζει το αν θα εξακολουθήσουν ή όχι να είναι παραγωγοί.
Η Ένωση Αγρινίου καλεί το Υπουργείο και την Περιφέρεια να καταθέσουν έγκαιρα το ΔΣΒ και να δώσουν το χρονικό περιθώριο διορθωτικές παρεμβάσεις, εφόσον αυτές κριθούν αναγκαίες.
Τονίζουμε ότι επιλογές τύπου «τεχνικής λύσης», όπως αυτές δηλαδή που εικονικά εμφάνιζαν κοπάδια από την Αιτωλοακαρνανία να βόσκουν στον Έβρο και από την Ήπειρο να βόσκουν στην Πελοπόννησο (…εμφάνιζαν δηλαδή τα ζώα να διανύουν το πρωί εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα για να βοσκήσουν και…με υπερηχητικές ταχύτητες να επιστρέφουν στο μαντρί το βράδυ!!!), επιλογές που προτάθηκαν ως εντελώς προσωρινή λύση και που η πιθανή διατήρησή της θα δώσει ρόλο μόνο στη γνωστή «μηχανοπαρέα», δεν μπορεί και δεν πρέπει ούτε σαν σκέψη να εμφανιστούν ξανά.
Πρόκειται, άλλωστε, για επιλογές που έχουν στοιχίσει εκατομμύρια ευρώ σε επιδοτήσεις κτηνοτρόφων, επιλογές αμφίβολης κατανομής εκταρίων, επιλογές που δημιούργησαν περισσότερα προβλήματα από εκείνα που υποτίθεται θα έλυναν, με την προσωρινή εφαρμογή τους.