Το Φροντιστήριο «Πρόοδος» στο Αγρίνιο δίνει απαντήσεις για το μάθημα των Λατινικών

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΛΑΤΙΝΙΚΩΝ 2017

Α1. ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ

 

Νόμισε ότι ερχόταν προς αυτόν άνθρωπος με πελώριο μέγεθος και με βρόμικο πρόσωπο, όμοιος με εικόνα νεκρού. Αυτόν μόλις ο Κάσσιος είδε, φόβος τον έπιασε και θέλησε να πληροφορηθεί το όνομά του. Εκείνος απάντησε ότι ήταν ο Πλούτωνας.

 

Στο Λατινικό πόλεμο ο Τίτος Μάνλιος, ο ύπατος, που καταγόταν από αριστοκρατική γενιά, είχε την αρχηγία του στρατού των Ρωμαίων. Αυτός, όταν κάποτε έφευγε από το στρατόπεδο, διέταξε να απέχουν όλοι από τη μάχη. Αλλά λίγο αργότερα ο γιος του πέρασε έφιππος μπροστά από το στρατόπεδο των εχθρών και προκλήθηκε σε μάχη από τον αρχηγό των εχθρών μ’ αυτά τα λόγια:

 

Δεν σου πέρασε η οργή, όταν περνούσες τα σύνορα της πατρίδας; Παρόλο που είχες έρθει με εχθρική και απειλητική διάθεση, γιατί, όταν είδες τη Ρώμη, δεν σου ήρθε στο μυαλό: «μέσα σ’ εκείνα τα τείχη βρίσκονται το σπίτι και οι θεοί μου, η μητέρα, η σύζυγος και τα παιδιά (μου)»; Λοιπόν, αν εγώ δεν (σε) είχα γεννήσει, η Ρώμη δεν θα πολιορκούνταν· αν δεν είχα γιο, θα πέθαινα ελεύθερη σε ελεύθερη πατρίδα. Εγώ τίποτε πια δεν μπορώ να πάθω ούτε πρόκειται να είμαι τόσο δυστυχισμένη για πολύ καιρό: αλλά αντίθετα, αν συνεχίσεις, αυτούς τους περιμένει ή πρόωρος θάνατος ή μακρόχρονη σκλαβιά.

 

 

Β1.

ingenter

facies

simillimo

quae

exercitus

proeliis

minaciora

illud

penatium

nulli rei

diutius

miser

hac

morte

servitutis

B2α.

existimem

veniendo

aspice

concipient

praeesse

abisset

abstenturam

habebuntur

passuram esse

possitis

B2β.

Ενεστώτας: ingrediamur

Παρατατικός: ingrederemur

Μέλλοντας: ingressuri simus

Παρακείμενος: ingressi simus

Υπερσυντέλικος: ingressi essemus

Συντελεσμένος Μέλλοντας: –

 

Γ1α.

magnitudinis: γενική της ιδιότητας στο hominem

consul: παράθεση στο T.Manlius

aliquando: επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει χρόνο στο abiret

animo: απρόθετη αφαιρετική που δηλώνει τρόπο στο perveneras

miserrima: κατηγορούμενο στο εννοούμενο ego μέσω του συνδετικού ρηματικού τύπου futura sum

 

 

Γ1β.

Respondit ille se esse Orcum: se → υποκείμενο του ειδικού απαρεμφάτου esse· η προσωπική αντωνυμία γ΄ προσώπου se δηλώνει άμεση αυτοπάθεια και αναφέρεται στο υποκείμενο του ρήματος respondit που είναι το ille· δηλαδή στην ουσία έχουμε νοηματική ταυτοπροσωπία· όμως, το υποκείμενο επαναλαμβάνεται σε πτώση αιτιατική, επειδή το ειδικό απαρέμφατο δέχεται το υποκείμενό του μόνο σε πτώση αιτιατική ακόμη και στην περίπτωση της ταυτοπροσωπίας, όταν εξαρτάται από ρήμα ενεργητικής φωνής (λατινισμός του ειδικού απαρεμφάτου).

 

Ego nihil iam pati possum: υποκείμενο του απαρεμφάτου pati είναι το ego, το οποίο είναι και υποκείμενο του ρήματος possum. Βρίσκεται σε πτώση ονομαστική, γιατί έχουμε ταυτοπροσωπία και τελικό απαρέμφατο.

 

Γ1γ.

Dux hostium his verbis proelio filium lacessivit.

 

Γ1δ.

natus: qui natus erat

 

ingredienti: dum (tu) ingrederis – re

 

Γ2α.

Υπόθεση: si pergis (si + οριστική ενεστώτα)

Απόδοση: manet (οριστική ενεστώτα)

 

Απλός ανεξάρτητος υποθετικός λόγος, 1ου είδους, ανοιχτή υπόθεση στο παρόν. Η υπόθεση εισάγεται με το si (καταφατική) και εκφέρεται με οριστική ενεστώτα, ενώ η απόδοση εκφέρεται επίσης με οριστική ενεστώτα

 

Αντίθετο του πραγματικού στο παρελθόν:

Υπόθεση: si perrexisses (si + υποτακτική υπερσυντελίκου)

Απόδοση: mansisset (υποτακτική υπερσυντελίκου)

Υπόθεση δυνατή ή πιθανή

Υπόθεση: si pergas (si + υποτακτική ενεστώτα)

Απόδοση: maneat ( υποτακτική ενεστώτα)

 

Γ2β.

filium non habens

Η μετοχή τίθεται σε ονομαστική πτώση, γιατί το υποκείμενο του ρήματος haberem, το ego, ταυτίζεται με το υποκείμενο του ρήματος essem της κύριας πρότασης. Επομένως η μετοχή είναι συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος ego.

 

Γ2γ.

quem simul aspexit Cassius: δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση. Εισάγεται με τον χρονικό σύνδεσμο simul και εκφέρεται με οριστική, γιατί η πράξη μας ενδιαφέρει από καθαρά χρονική άποψη, παρακειμένου (aspexit), γιατί εκφράζει το προτερόχρονο στο παρελθόν.

 

cum aliquando castris abiret: δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση. Εισάγεται με τον ιστορικό ή διηγηματικό cum που χρησιμοποιείται για τις διηγήσεις του παρελθόντος και υπογραμμίζει τη βαθύτερη σχέση της δευτερεύουσας με την κύρια πρόταση, δημιουργεί μία σχέση αιτίου αιτιατού ανάμεσά τους. Εκφέρεται με έγκλιση υποτακτική, (είναι φανερός ο ρόλος του υποκειμενικού στοιχείου που υπάρχει στην υποτακτική)· συγκεκριμένα χρόνου παρατατικού (abiret), γιατί εξαρτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου (edixit: ιστορικός παρακείμενος) και εκφράζει το σύγχρονο στο παρελθόν.

 

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΚΑΤΖΟΓΙΑ