Γιώργος Ασημακόπουλος: «Εκλογές που δεν τις κερδίζεις, τις μπαχαλεύεις»

Ο Καλλικράτης ή αλλιώς νόμος «Ραγκούση» για τις δημοτικές εκλογές προέβλεπε ταυτόχρονη διεξαγωγή τους με τις ευρωεκλογές κάθε πέντε χρόνια. Η τροπολογία λοιπόν των 16 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που ζητά τη μετάθεση των δημοτικών εκλογών από τον Οκτώβριο στο Μάιο προκειμένου να γίνουν παράλληλα με τις ευρωεκλογές, δεν φέρνει κάτι καινούργιο.

Θεωρητικά οι βουλευτικές εκλογές θα γίνουν σε άγνωστο χρόνο, αφού Συνταγματικά δεν είναι βέβαιο πότε θα προκηρύξει ο Πρωθυπουργός εκλογές. Όμως η κοινή διεξαγωγή όμως βουλευτικών με τις δημοτικές είναι ένα σενάριο που «παίζει» εδώ και ένα χρόνο με υπονοούμενα του ίδιου του υπουργού Εσωτερικών. Επομένως η υποψία ότι η μετάθεση των δημοτικών εκλογών για τον Μάιο σημαίνει ταυτόχρονες ευρωεκλογές με δημοτικές και βουλευτικές, είναι βάσιμη.

Το 1989 είχαν διεξαχθεί ταυτόχρονα ευρωεκλογές και βουλευτικές εκλογές, σε μια προσπάθεια του Ανδρέα Παπανδρέου και εκτονώσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια στην ευρωκάλπη ποντάροντας στο αντιδεξιό ανακλαστικό στις βουλευτικές, κάτι που εν μέρει πέτυχε. Επομένως ούτε η παράλληλη διεξαγωγή αυτών των εκλογών είναι κάτι πρωτόγνωρο.

Όμως βουλευτικές και δημοτικές εκλογές δεν έχουν γίνει ποτέ μαζί. Και υπάρχει λόγος γι αυτό. Βουλευτικές, δημοτικές και ευρωεκλογές έχουν διαφορετική σχέση με τον κομματικό μηχανισμό.

Οι βουλευτικές εκλογές κινητοποιούν τους κομματικούς μηχανισμούς στο 100%. Τα κόμματα τα δίνουν όλα για να πάρουν και την τελευταία πιθανή ψήφο. Η εσωστρέφεια είναι ανύπαρκτη και όλοι συνεργάζονται με στόχο την κατάληψη της εξουσίας. Τα προβλήματα αρχίζουν μετά, στη… «μοιρασιά».

Αντίθετα η κομματική κινητοποίηση στις ευρωεκλογές είναι πολύ πιο «χαλαρή» αφήνοντας χώρο για ψήφο «συμπάθειας» σε μικρότερα κόμματα ή «προειδοποιητικής» διαμαρτυρίας. Τι σημασία έχει άλλωστε μια περισσότερη ή λιγότερη έδρα στην Ευρωβουλή; Μια μεγάλη έγκυρη δημοσκόπηση είναι οι ευρωεκλογές και τίποτα παραπάνω. Η οποία ως δημοσκόπηση πέφτει και έξω καμιά φορά όπως έγινε στις βουλευτικές εκλογές του 2000, όπου ο Σημίτης νίκησε τον Καραμανλή για μία μονάδα, ενώ είχε χάσει τις ευρωεκλογές ένα χρόνο πριν με τρεις μονάδες.

Στις δε δημοτικές εκλογές τα κόμματα τείνουν να… διαλύονται, αφού οι συγκρούσεις μεταξύ τοπικών παραγόντων που ανήκουν στο ίδιο κόμμα είναι τόσο σκληρές που η κοινή κομματική καταγωγή ξεχνιέται σε δευτερόλεπτα. H κοινή κομματική ταυτότητα λίγα λέει όταν έχουμε δημοτικές εκλογές, οι οποίες κατά κανόνα οδηγούν σε διάλυση των κομματικών γραμμών. Στις δημοτικές εκλογές υπάρχει μόνο το Δημαρχείο και κανένας άλλος στόχος.

Τι σημαίνει στην πράξη η βασίμως εικαζόμενη ταυτόχρονη διεξαγωγή βουλευτικών και δημοτικών εκλογών για πρώτη φορά στην πράξη; Ότι τα κόμματα που διαθέτουν ισχυρή παρουσία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση όπως είναι η Ν.Δ. και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα έχουν προβλήματα, αφού η εσωστρέφεια των δημοτικών εκλογών θα αποσυντονίσει τον κομματικό μηχανισμό με συνέπειες στις βουλευτικές εκλογές. Από την άλλη ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που αυτοδιοικητικά είναι ανύπαρκτος θα έχει ένα κομματικό μηχανισμό που θα ασχολείται αποκλειστικά με τις βουλευτικές χωρίς προβλήματα δημοτικής εσωστρέφειας λόγω της ανυπαρξίας του κόμματος στις δημοτικές κάλπες.

Η προσπάθεια του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να δημιουργήσει εσωκομματικά προβλήματα στους αντιπάλους του με την αναμόχλευση των «δημοτικών παθών» την ημέρα των βουλευτικών εκλογών αν και μακιαβελική είναι έξυπνη, αφού ο ίδιος ως κόμμα έχει «ανοσία» σε αυτά τα πάθη μιας και στα δημαρχεία είναι άφαντος. Την ίδια ώρα όμως ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στηρίζει επίσημα υποψηφίους αυτοδιοικητικούς που ανήκουν σε άλλους πολιτικούς χώρους όπως είναι το ΚΙΝ.ΑΛ. Ένα μεγάλο κόμμα στηρίζει αυτοδιοικητικούς ενός μικρού κόμματος. Και οι εκλογές γίνονται την ημέρα που το μεγάλο κόμμα ψάχνει και την τελευταία ψήφο. Πόσο απίθανο είναι να δούμε πιέσεις, εκβιασμούς και άλλα αλισβερίσια προκειμένου αυτοί οι υποψήφιοι που προέρχονται από το ΚΙΝ.ΑΛ. να στηρίξουν το κόμμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προκειμένου να πάρουν τις ψήφους στην κάλπη των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών;

Πέρα από την προσπάθεια του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να επηρεάσει υπέρ του το αποτέλεσμα των βουλευτικών με την ταυτόχρονη διεξαγωγή ευρωεκλογών/δημοτικών/περιφερειακών και βουλευτικών εκλογών αξιοποιώντας την ανυπαρξία του στους ΟΤΑ, έχουμε και μερικά ακόμη στοιχεία που επιδρούν αρνητικά στις δημοτικές εκλογές. Ένα από αυτά είναι η άρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να υιοθετήσει ένα πλαφόν για την είσοδο στο δημοτικό συμβούλιο παρόλο που το ζητά ακόμα και ο κυβερνητικός εταίρος, οι ΑΝ.ΕΛ. δηλαδή. Όπως είναι εύκολα κατανοητό η έλλειψη πλαφόν οδηγεί σε υποψηφιότητες δημάρχων που είναι από αστείες ως επικίνδυνες. Χωρίς πλαφόν θα δούμε ψηφοδέλτια επιθεωρησιακά που θα ηγούνται σε αυτά αποτυχημένοι παράγοντες που θα μαζέψουν με δυσκολία 300-400 ψηφοδέλτια τα οποία όμως θα τους δώσουν πιθανότατα το πολυπόθητο έδρανο στο δημοτικό συμβούλιο. Θα δούμε «φερέλπιδες» άφωνους νέους που θα πλαισιώνονται από κολλητούς φίλους τους και μόνο, που δεν έχουν ποτέ ανοίξει το στόμα τους να τοποθετηθούν επί ενός ζητήματος που απασχολεί τον τόπο μας να θέλουν να γίνουν δήμαρχοι. Θα δούμε κομματικούς υποψηφίους μικρών κομμάτων που θα ήταν γραφικά αν δεν ήταν επικίνδυνα να κάθονται στα έδρανα του δημοτικού συμβουλίου έχοντας πάρει τα ελάχιστα κομματικά ψηφοδέλτια των φανατικών ψηφοφόρων.

Στο μυαλό των υποψηφίων Δημάρχων βέβαια κυριαρχούν άλλες σκέψεις που ξεπερνούν τέτοια «ποιοτικά» ζητήματα. Με ποιον βουλευτή να έρθουν κοντά τώρα που θα τρέχουν και οι δύο την ίδια μέρα για κάλπες που θα είναι δίπλα δίπλα; Πειράζει αν δεν είναι από το ίδιο κόμμα; Τώρα που οι δημοτικές εκλογές από τον Οκτώβριο του 2019 πήγανε τον Μάιο και το τρέχον καλοκαίρι του 2018 είναι το τελευταίο προεκλογικό για τα «ορεινά», σε ποια πανηγύρια να εμφανιστούν και με ποια συνοδεία;  Οι καινούργιοι υποψήφιοι θα πρέπει να τρέξουν γρηγορότερα ενώ όσα σχήματα δεν έχουν ακόμα «επιλέξει» τον επικεφαλής τους προσχηματικά θα πρέπει να… βιαστούν.

Όπως έλεγε ο Μάο Τσε Τουνγκ, «μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση». Ή όπως έλεγε ο Μουσολίνι, «η δημοκρατία θεωρητικά είναι πανέμορφη. Στην πράξη όμως πρόκειται για μια πλάνη».

«Αφού δεν μπορείς να κερδίσεις καταργήσεις τις εκλογές, μπαχάλεψέ τις» φαίνεται να είναι το σκεπτικό του σεναρίου των τετραπλών εκλογών. Η απλή αναλογική χωρίς πλαφόν οδηγεί σε αστείες και επικίνδυνες υποψηφιότητες δημάρχων, ενώ η ταυτόχρονη διεξαγωγή δημοτικών και βουλευτικών εκλογών δημιουργεί συνθήκες διαπλοκής. Τι θα κερδίσουν; Προφανώς όχι πολλά πράγματα αφού μικρή επιρροή έχουν αυτά τα τερτίπια στο τελικό αποτέλεσμα. Κάτι θα κερδίσουν όμως και αυτό το κάτι φαίνεται ότι είναι αρκετό για να οδηγήσει σε τέτοιες αποφάσεις.

 

Ο Γιώργος Ασημακόπουλος είναι Πληροφορικός, Λέκτορας στο Τμήμα Μηχανικών Πληροφορικής του ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας (Μεσολογγίου)