Κωνσταντίνος Διώτης: Μια ζωή γεμάτη αθλητισμό, διαιτησία, θέατρο και ταξίδια

Μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη γεμάτη από αθλητισμό, διαιτησία, θέατρο αλλά και ταξίδια αναμένεται να διαβάσετε, λίγο παρακάτω, όπως αυτήν δόθηκε από τον Αγρινιώτη Κωνσταντίνο Διώτη στο AgrinioTimes.gr και τον Παρασκευά Μάζη.

Την βαφτίζουμε ενδιαφέρουσα γιατί όπως θα διαπιστώσετε ο συνεντευξιαζόμενος είναι ένας άνθρωπος που δεν επαναπαύεται σε τίποτα και με τίποτα. Διαρκώς, από την μικρή ηλικία έως και σήμερα ζει κάθε στιγμή σαν να είναι μοναδική έχοντας καταφέρει να αποκτήσει εμπειρίες ζωής εντός αλλά και εκτός συνόρων.

 

Αναλυτικά η συνέντευξη:

-Για το έναυσμα που του δόθηκε να ασχοληθεί με τον χώρο της διαιτησίας: «Από μικρός είχα δείξει μεγάλο ενδιαφέρον για το ποδόσφαιρο. Είχα πολλά ερεθίσματα καθώς ο πατέρας μου με μύησε από νωρίς στον αθλητισμό και ιδιαίτερα στο ποδόσφαιρο. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι δεν μου άρεσε τόσο να παρευρίσκομαι στον αγωνιστικό χώρο σαν παίχτης αλλά σαν διαιτητής. Ξέρετε αυτό είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κάποιος για τον εαυτό του. Το να ανακαλύψει δηλαδή κάποιος την πτυχή του χαρακτήρα του τόσο ότι είναι ικανός στην λήψη και σταθερότητα των αποφάσεων όσο και στην κυριαρχία. Κι όταν λέω κυριαρχία εννοώ το να «στέκεται» κάποιος αγέρωχος σε ένα τόσο νευραλγικό περιβάλλον. Χρειάζεται αρκετή ωριμότητα όλο αυτό».

-Για τις καλές και κακές στιγμές που πέρασε όλα αυτά τα χρόνια της πορείας του:«Η διαιτησία είναι ένα πολύ δύσκολο χόμπι. Και λέω χόμπι γιατί έτσι ξεκίνησε για μένα. Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι μπορεί να μετατραπεί από χόμπι σε επάγγελμα, πράγμα που για μένα έγινε πολύ γρήγορα. Αναμφίβολα υπήρξαν και καλές και κακές στιγμές όλα αυτά τα χρόνια στην διαιτητική μου καριέρα. Για να είμαι ειλικρινής οι καλές στιγμές ήταν τόσο έντονες που υπερισχύουν των κακών στιγμών και πραγματικά θέλω και κρατάω μόνο αυτές. Για μένα η διαιτησία όπως σας προανέφερα ξεκίνησε σαν χόμπι, που σημαίνει ότι το επέλεξα και γι’αυτό την αγαπώ. Πως θα μπορούσα να μιλήσω τώρα για κακές στιγμές, κόντρες ή ίντριγκες;».

-Για το καμπανάκι που χτύπησε μέσα του και τον έκανε να απομακρυνθεί: «Πολλές φορές οι συνθήκες σε αναγκάζουν να απομακρυνθείς προκειμένου να αναδιοργανώσεις την σκέψη σου και να προγραμματίσεις τις επόμενες κινήσεις σου. Μια μικρή παύση, βέβαια, δεν συνεπάγεται με οριστικό τέλος».

-Για το επίπεδο στο οποίο θεωρεί ότι βρίσκεται η τοπική διαιτησία κι όχι μόνο: «Η τοπική διαιτησία είναι επίσης ένα μεγάλο κεφάλαιο. Πολλά θα μπορούσα να πω αλλά ας περιοριστώ στο ότι τα παιδιά εδώ στον νομό καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Αυτό βέβαια δεν αποκλείει και το ενδεχόμενο των πολλών και ίσως μοιραίων λαθών. Το επίπεδο του τοπικού ποδοσφαίρου είναι αρκετά υψηλό και οι ομάδες έχουν πολλές απαιτήσεις. Γι’αυτόν το λόγο κάθε διαιτητής οφείλει να βρίσκεται σε ετοιμότητα. Δεν είναι Όλοι έτοιμοι για όλα τα παιχνίδια. Κάποιοι είναι καλοί και κάποιοι άλλοι λιγότερο καλοί. Αυτό είναι καλό να το γνωρίζουμε».

-Για τον Παναιτωλικό και την προσφορά του στον επαγγελματικό αθλητισμό: «Κανείς δεν μπορεί σαφώς να αμφισβητήσει την αυθεντία αυτής της ομάδας. Ξεκίνησε και συνεχίζει μια πορεία πολύ σημαντική. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, νομίζω ο καθένας γνωρίζει την προσφορά αυτού του συλλόγου στον νομό μας κι όχι μόνο. Τα παιδιά αυτού του συλλόγου εργάζονται σκληρά για να έχουν μια υψηλή θέση στην βαθμολογία. Ο Παναιτωλικός έχει δώσει πνοή και νόημα στην πόλη μας. Βρίσκεται δικαίως εκεί που βρίσκεται και το πιο σημαντικό είναι ότι ο κόσμος τον στηρίζει πάρα πολύ. Υπάρχουν ομάδες που έχουν υψηλές βαθμολογίες και οι κερκίδες των γηπέδων τους είναι άδειες. Αυτό είναι πλήγμα για μια ομάδα, αλλά ευτυχώς εδώ δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο».

-Για την μεταπήδησή του από τον αθλητισμό και την διαιτησία στον πολιτισμό και το θέατρο: «Ο αθλητισμός είναι κάτι που θα με απασχολεί πιστεύω πάντα. Ακόμα και τώρα κάνω πράγματα για τον εαυτό μου. Το θέατρο προέκυψε εντελώς ξαφνικά. Ήταν μια περίοδος στην ζωή μου που ήθελα να αλλάξω πολλά πράγματα. Να αποκτήσω νέα ενδιαφέροντα. Έτσι μια μέρα είπα δεν το δοκιμάζω; Και δεν είχα άδικο. Μου άρεσε πάρα πολύ το θέατρο. Αν ήμουν πιο μικρός θα δοκίμαζα να ασχοληθώ επαγγελματικά. Είναι αναμφίβολα μοναδικό το συναίσθημα που σου ξυπνά όταν ανεβάζεις μια παράσταση».

-Για τους ξένους διαιτητές κι αν υπάρχει κάποιος από εκείνους που θαυμάζει και συναντήθηκε ή θέλει να βρεθεί μαζί του: «Θαυμάζω πάρα πολλούς. Όχι τώρα που μπήκα στον κύκλο της διαιτησίας. Ανέκαθεν είχα θαυμασμό για τον μεγάλο τουρκικής καταγωγής διαιτητή Τσουνέιτ Τσακίρ αλλά δυστυχώς δεν μου δόθηκε ακόμα η ευκαιρία να τον συναντήσω. Θα το ήθελα όμως πάρα πολύ».

-Για την επόμενη μέρα στον επαγγελματικό τομέα κι αν αυτή περιορίζονται εντός πόλεως: «Ο επαγγελματικός τομέας είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο που δεν χρειάζεται να αναφερθώ διεξοδικά. Δεν βιοποριζόμουν από την διαιτησία και συνεπώς δεν μου δημιούργησε οικονομική αστάθεια το διαζύγιο από αυτήν. Υπάρχει κάποιο όραμα στα επαγγελματικά που μπορεί στο μέλλον να πραγματοποιηθεί και δουλεύω ως προς αυτήν την κατεύθυνση αλλά προς το παρόν κρατάμε μικρό καλάθι. Βλέπετε ζούμε και σε μια χώρα με οικονομική-κι όχι μόνο-κρίση. Αλλά ναι μιλάμε για εντός πόλεως».

-Για το γεγονός πως ταξιδεύει ανά τακτά χρονικά διαστήματα σε όλο τον κόσμο: «Τα ταξίδια είναι η ζωή μου, δεν είναι απλώς ένα χόμπι. Κάθε ταξίδι το βλέπω σαν μια ευκαιρία να διευρύνω τους ορίζοντές μου, να γνωρίσω πολιτισμούς, να δοκιμάσω διαφορετικές γεύσεις. Είναι τόσα πολλά που σου δίνουν τα ταξίδια που δεν μπορεί κάποιος να τα συνοψίσει σε δυο γραμμές. Λόγω περιορισμένου χρόνου δυστυχώς δεν βρίσκω πάντα ευκαιρία να ταξιδέψω όσο θέλω. Προσεχώς ωστόσο ετοιμάζομαι για ένα ταξίδι στη Μέση Ανατολή».

-Για την καθημερινότητά σου, τις εξόδους και το κεφάλαιο γυναίκες: «Αυτή η ερώτηση κρύβει παγίδες… χαχα!! Η καθημερινότητα δεν είναι τόσο εύκολη. Δεν υπάρχει χρόνος ξεκούρασης. Ναι μεν έχω ενδιαφέροντα που με χαροποιούν, όπως το θέατρο όπως προανέφερα αλλά οι καθημερινές υποχρεώσεις είτε επαγγελματικές είτε οικογενειακές είναι τόσο πολλές που απαιτούν διαρκώς την προσοχή μου. Οι έξοδοι περιορίζονται νομίζω όσο μεγαλώνει κάποιος ή καλύτερα θα έλεγα αλλάζουν στιλ. Δεν βγαίνω όσο έβγαινα και δεν συχνάζω εκεί που σύχναζα. Μεγαλώνοντας νομίζω αλλάζουν εκ των πραγμάτων αυτά. Το κεφάλαιο γυναίκες δεν έχει κλείσει ακόμα. Αναμένω το εγγύς μέλλον με ενδιαφέρον, τι μου επιφυλάσσει».