Νικόλαος Ταφιάδης: «353.000 αθώα θύματα ζητούν δικαίωση»

19η  Μαΐου….. ημέρα  μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας  με κατ΄ ουσίαν συμβολισμό, την εναντίωση απέναντι  στη λήθη και την απόκρυψη της ιστορίας.

Οι Τούρκοι αρνούνται σήμερα τη σφαγή του 1922 – τη σφαγή των Ελλήνων.  Κι όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με αδιάσειστα ντοκουμέντα, τα αποδίδουν στις αναπόφευκτες ακρότητες του πολέμου.

Ιστορικά πλέον το θέμα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου  και της Ανατολής όπως και των Αρμενίων και των Ασσυρίων είναι αποδεδειγμένο.  Έτσι εξάλλου αποφάσισε  το 2007 η συντριπτική πλειοψηφία του πλέον αρμόδιου παγκόσμιου επιστημονικού οργάνου η Διεθνής Ένωση  Ακαδημαϊκών για την μελέτη  των  Γενοκτονιών .

Ύστερα  από μια ειρηνική  και δημιουργική παρουσία 27 αιώνων, ένας λαός εκριζώνεται από τη γη του,  αφήνοντας πατρογονικές εστίες , εκκλησίες, τάφους προγόνων, και καταλήγoυν όσοι γλίτωσαν  από το τουρκικό σπαθί ,στην μητέρα πατρίδα. 1.131 εκκλησίες & 22 μοναστήρια  λεηλατήθηκαν, 960 σχολεία καταστράφηκαν, 815 κοινότητες εξαφανίστηκαν  και 353.000 ζωές Ελλήνων χάθηκαν από την περιοχή του Πόντου Ανέστιοι  και επιδιδώμενοι   σε έναν σκληρό αγώνα  επιβίωσης με μοναδικό εφόδιο στα  χέρια τους τις άγιες εικόνες και τα ιερά  κειμήλια και προσφερόμενη στήριξη από την Ελληνική  πολιτεία το μόλις 1/10 της εκεί περιουσίας του ως ανταλλάξιμη.

Με τις γνώσεις και το έργο του  συνεισέφερε τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και με  την εργατικότητά του συνέβαλε στην πρόοδο.

Η γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο υπήρξε   ως αποτέλεσμα της απόφασης των Τούρκων εθνικιστών για την  επίλυση του εθνικού προβλήματος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με   τη φυσική εξαφάνιση των γηγενών και χριστιανικών κοινοτήτων. Κατά τα έτη 1912-1923 με το σύνθημα «Η Τουρκία στους Τούρκους» προχώρησαν μελετημένα στην εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών του Πόντου και της   Μικράς Ασίας.

Υπήρξε μια συστηματικά οργανωμένη πολιτική γενοκτονία  με σφαγές, φρικαλεότητες, βιαιοπραγίες, μαζική βία, συλλήψεις, τάγματα εργασίας,  πορείες θανάτου , μαζικές εκτοπίσεις και ολική εξαφάνιση.

Η 19η Μαΐου είναι ημέρα μνήμης για τη Γενοκτονία των Ποντίων και για τις αλησμόνητες και όχι χαμένες ,πατρίδες του Πόντου και της Μικράς Ασίας.

Το Ελληνικό Κοινοβούλιο προέβη στη νομοθετική καθιέρωσή της από το το 1994 , ακριβώς μετά από  75 χρόνια όπου ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα  για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του.

Η δε  προώθηση της διεθνούς αναγνώρισής της αποτελεί για όλους μας χρέος τιμής.

Καμιά λήθη και καμία σιωπή δεν μπορεί να καλύψει  την προσχεδιασμένη δολοφονία των 353.000 Ελλήνων   του Πόντου κατά τα έτη 1912 -1923.

Στερείται δε οποιασδήποτε  αξίας κάθε αναφορά στην ποντιακή υπόθεση, εάν αγνοεί τις διαστάσεις  και τη σημασία της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου αλλά και την ευθύνη τόσο του τουρκικού κράτους για αυτό το διεθνές έγκλημα,  όσο και των μεγάλων δυνάμεων. Στις μαύρες σελίδες της ιστορίας, με το ολοκαύτωμα των Εβραίων, τη Γενοκτονία των Αρμενίων και  την σφαγή των Κούρδων, η σελίδα της Γενοκτονίας του Ποντιακού ελληνισμού γίνεται ακόμα πιο μαύρη, όταν στερείται από τα χιλιάδες θύματα  η στοιχειώδης ηθική δικαίωση καθώς και η ολοκληρωτική ανάδειξη των πραγματικών γεγονότων .

Επιπλέον είναι γεγονός ότι  το αίτημα ημών των επιγόνων για τη δικαίωση των νεκρών και  των εκτοπισμένων προσλαμβάνει πλέον σήμερα διαστάσεις με σημαντικές πολιτικές προεκτάσεις, που οδηγούν στο φωτισμό πολλών σκοτεινών μέχρι σήμερα πτυχών της ιστορικής αλήθειας. Ικανών να οδηγήσουν σε κριτικό σκεπτικισμό τις άβαθες  πολιτικές εκτιμήσεις των ανιστόρητων διανοούμενων, που φρονούν ότι η οικοδόμηση του μέλλοντος μπορεί να υλοποιηθεί μέσα από την αποσιώπηση του παρελθόντος και όχι μέσα από την επίγνωσή του.

Η ιστορική αλήθεια δεν πρέπει να παραποιείται λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων και τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα να παραμένουν ηθικώς αδικαίωτα. Η ανάδειξη και διεθνοποίηση της εν λόγω Γενοκτονίας υπερβαίνει   τον Ποντιακό Ελληνισμό, αφορά όλους τους Έλληνες και έχει μία πανανθρώπινη εμβέλεια λόγω της προσφοράς του ελληνοποντιακού στοιχείου στον παγκόσμιο πολιτισμό και θα πρέπει να αποτελεί ζωτικό στοιχείο μιας ελληνικής εξωτερικής πολιτικής που σέβεται την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους και ταυτόχρονα την αλήθεια. Η γνώση,  η ζωντανή και γόνιμη μνήμη της ιστορικής αλήθειας υποστηρίζει την κατανόηση του παρόντος και συντελεί στην καλύτερη προετοιμασία του μέλλοντος για τον ελληνικό λαό αλλά και για όλον τον πολιτισμένο κόσμο. Λέγει ο Δημήτρης ΨΑΘΑΣ στο έργο του ΓΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ <<Να αναγνωρίσουν οι Τούρκοι τα εγκλήματα των πατεράδων τους, αν πράγματι θέλουν και  αυτοί να κατατεθούν στη σειρά των πολιτισμένων κρατών>>.

Η Τουρκία δεν μπορεί να ελπίζει ότι μπορεί ποτέ πλήρως να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αν δεν σεβασθεί τα ανθρώπινα και θρησκευτικά δικαιώματα λαών που ζουν στην επικράτειά της και αν δεν συμβιβασθεί με το ιστορικό της παρελθόν.

Μόνο με αυτό τον τρόπο θα  μπορέσει να οικοδομήσει ένα ειρηνικό μέλλον, τόσο μέσα στην ίδια της την χώρα όσο και με τους γειτονικούς λαούς .

Η σκόπιμη αποσιώπηση και παραπλάνηση ποτέ δεν βοηθά την αδελφοποίηση  και την προσέγγιση των λαών και των εθνών. Αντιθέτως, η αναγνώριση, η αμοιβαία κατανόηση, η διατήρηση της μνήμης και ο σεβασμός στην ατομική και συλλογική ανθρώπινη αξιοπρέπεια συντελούν στην επίλυση των διαφορών και στον δρόμο της ειρήνης και της προόδου.

Έχουμε τη βούληση να συνεχίσουμε τον αγώνα των προγόνων μας, έως ότου δικαιωθεί η μνήμη των 353.000 θυμάτων της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλιστές.

Kάθε λαός έχει δικαίωμα ν’ απαιτεί μ’ επιμονή την επίσημη, διεθνή αναγνώριση των αδικημάτων που διαπράχθηκαν εναντίον του. H σημερινή πραγματικότητα δε δικαιολογεί νέες ολιγωρίες και αναβολές.

Όταν  κάποιος αργοπορεί απέναντι στην Iστορία, αυτή  πλέον δεν συναινεί στις πράξεις του.

Επαγωγικά  ως 3η και  4η γενιά  των Ελλήνων προσφύγων, του τμήματος των Ελλήνων που υπέστησαν  κυριολεκτικά τις ολέθριες συνέπειες της μικρασιατικής καταστροφής,

Απαιτούμε πολιτική εθνικής αξιοπρέπειας, κανέναν συμβιβασμό για τα εθνικά μας θέματα, πολιτική εθνικών διεκδικήσεων για τις αλύτρωτες ιστορικές πατρίδες του Ελληνισμού  στον Πόντο και τη Μικρά Ασία.

Το Ποντιακό ζήτημα είναι ευρωπαΐκό και παγκόσμιο και αφορά πλέον ολοένα και περισσότερους ανθρώπους, αλλά εδώ, στην Ελλάδα, αυτό το ζήτημα έχει περιοριστεί ή έχει πιεσθεί με ύβρεις  και κατά συρροή πράξεις αχαρακτήριστες, σε τέτοιο βαθμό ούτως ώστε η αντίθετη άποψη (η στηριζόμενη επί νομοθετικών πράξεων/συμβάσεων εντός και εκτός συνόρων) να αποτελεί  ”εθνικιστικός” λόγος. Δεν μπορεί ο ελληνικός λαός να μην γνωρίζει το Ποντιακό ζήτημα στην πραγματική και ιστορική διάστασή του. Δεν μπορεί ο Πόντος να απουσιάζει από τα σχολικά εγχειρίδια.

Δεν είναι συναισθήματα εκδίκησης που υπαγορεύουν την  άποψη αυτή, αλλά η ανάγκη απονομής Δικαιοσύνης στα θύματα, μα και στην ανθρωπότητα ολόκληρη.

Υποστηρίζουμε ενεργά, ένθερμα και ενστερνιζόμαστε την  φράση του πρόσφυγα Γ.Σεφεριάδη του βραβευμένου με βραβείο Νόμπελ Έλληνα ποιητή  Γεωργίου Σεφέρη «Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν, είναι σαν να σβήνεις ένα κομμάτι από το μέλλον».