Πολυτεχνείο ‘73 – Από τη Δημοκρατία στην Αναρχία…

Πάνε 46 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και των αγώνων που έδωσαν οι φοιτητές για μια χώρα ελεύθερη, για μια χώρα που θα επέστρεφε στις αρετές και στις αξίες της δημοκρατίας. Μια εξέγερση, που έφερνε πρόωρα την άνοιξη στη χώρα μας, αν και ήταν μέσα Νοέμβρη.

Σήμερα, εν έτει 2019, όταν γράψει το ημερολόγιο 17 Νοεμβρίου, ο νους όλων πάει στις “μάχες” του κέντρου και των Εξαρχείων, στις βόμβες μολότοφ, στις σπασμένες τζαμαρίες, στις καταστραμμένες περιουσίες, στο κάψιμο των ελληνικών σημαιών, στην οσμή των δακρυγόνων, και μετά στη ρίψη της πόρτας του Πολυτεχνείου. Σε δεύτερη και τρίτη φάση, ακόμα, έρχεται η ουσιαστική εξέγερση των -τότε- φοιτητών, των κύριων πρωταγωνιστών, για δημοκρατία, ελευθερία, παιδεία. Ζητούμενα που έγιναν δεδομένα και αναφαίρετα δικαιώματα των ημερών μας.

Οι μεταγενέστεροι φοιτητές της γενιάς του ‘73, προτιμούν να εκδηλώσουν διαφορετικά την αντίθεση τους στα σχέδια της εκάστοτε Κυβέρνησης, από τον τρόπο που εκδηλώθηκαν οι του Πολυτεχνείου. Αν και δηλώνουν συνεχιστές αυτής της γενιάς, έχουν αντικαταστήσει τα διάφορα φυλλάδια, τα συνθήματα στους τοίχους και τις ραδιοφωνικές εγκαταστάσεις, με την παρασκευή μολότοφ στα υπόγεια των Πανεπιστημιακών τους Ιδρυμάτων, με καταλήψεις επί εβδομαδιαίας βάσης, και με συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις.

Οι φοιτητές αυτοί, αν και αποτελούν μειονότητα, πράττουν τα παραπάνω, χωρίς να δίνουν το δικαίωμα αντίλογου στους συμφοιτητές τους, καταπατώντας το δικαίωμα της δημοκρατίας και της ελεύθερης επιλογής, μιας και κλείνουν τις σχολές τους με δικτατορικό τρόπο. Τρόπο που θα ζήλευε και η Δικτατορία των Συνταγματαρχών.

 Αυτή η μειονότητα λοιπόν, που δηλώνουν συνεχιστές της Γενιάς του ‘73, καπηλεύονται τις μάχες του Πολυτεχνείου, εκμεταλλεύονται τα κέρδη του αγώνα τους και καταπατούν το δικαίωμα της Δημοκρατίας, της Παιδείας και της Ελευθερίας των υπόλοιπων φοιτητών που αποτελούν και τη μεγάλη πλειονότητα.

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, τη Δευτέρα είχαμε άλλη μια “μαύρη μέρα”, παραμονές του εορτασμού του Πολυτεχνείου. Η ιστορία είναι λίγο πολύ σε όλους γνωστή! Η Σύγκλητος της πρώην ΑΣΟΕΕ( νυν ΟΠΑ) αποφάσισε την αναστολή λειτουργίας του ιδρύματος έως και τις 17 Νοεμβρίου. Αυτή η απόφαση πάρθηκε, έπειτα από μεγάλη επιχείρηση που είχε πραγματοποιήσει η Αστυνομία και τα ευρήματα της που είχε βρει στο υπόγειο της, δε συνάδουν σε χώρο πανεπιστημίου, αλλά σε γιάφκας. Οι έρευνες σε συνδυασμό με την επικείμενη επέτειο του Πολυτεχνείου είχαν ως αποτέλεσμα το λουκέτο της σχολής.

 Τα προληπτικά μέτρα των αστυνομικών και ακαδημαϊκών αρχών έφεραν την αντίδραση ορισμένων φοιτητών, που <<έσπασαν το λουκέτο>> και διαδραματιστήκαν στιγμές απείρου κάλλους, με τους άνδρες των ΜΑΤ να θυμίζουν τους φοιτητές του τότε, και την ομάδα των φοιτητών-μόνιμων καταληψιών, το μοιραίο τανκς, αποδεικνύοντας ότι η ιστορία κάνει κύκλους.

Δυστυχώς, η σημερινή “επαναστατική γενιά”, γνωστή κι ως συνεχιστές της Γενιάς του ‘73, ντροπιάζει τους αγώνες του τότε, και “βιάζει” τις αξίες που πρεσβεύει το Πολυτεχνείο. Γίνεται αντιληπτή, λοιπόν, η αξία του Πολυτεχνείου, και γιατί είναι χρέος όλων μας να προασπίζουμε αυτά που κέρδισε, και να τιμάμε τους πεσόντες του. Τα επεισόδια και οι βανδαλισμοί δεν έχουν χώρο στην επέτειο του Πολυτεχνείου, και γενικά στην κοινωνία. Το Πολυτεχνείο ‘73 σημαίνει δημοκρατία, ελευθερία, παιδεία!

Υ.Γ. Ο πρώην Πρωθυπουργός και νυν πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, θα είναι επικεφαλής στο μπλοκ του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., στην πορεία για το Πολυτεχνείο. Άραγε, θα είναι επικεφαλής σε όλη τη διαδρομή, και απ’ έξω από την Αμερικανική Πρεσβεία θα βροντοφωνάξει “Το Πολυτεχνείο ζει, έξω το ΝΑΤΟ κι οι Αμερικάνοι>>;

Ευστράτιος Δ. Κοκκινέλλης

Φοιτητής Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών,
τμήμα Φιλολογίας – Δημοσιογράφος