Prince: Ο «πρίγκιπας» που έσπασε όλους τους κανόνες

Απίστευτα σέξι, σκοτεινός, ντροπαλός, ιδιοφυής, βασανιστικός, μαχητής. Δεν υπήρχε κανόνας που δεν έσπασε, αλλάζοντας το πρόσωπο της μουσικής οριστικά

 

Ο κόσμος γνώρισε μια περσόνα αλλιώτικη στα τέλη της δεκαετίας του 70. Έναν μαύρο, αλλιώτικο, μικρόσωμο, σέξι νεαρό, που έκανε πρωτοπορία με τη μουσική του,  αστράφτοντας με κάθε εμφάνισή του, πέρα από κάθε στερεότυπο της εποχής. Η λέξη που ταίριαζε γάντι στην περίπτωσή του ήταν «εκκεντρικός».

Ο σούπερ σταρ τα έκανε όλα, κάτι αδιανόητο για τους μεγάλους τραγουδιστές της εποχής του. Στο «For You» έπαιζε όλα τα όργανα και τα 27 που ακούγονταν. Η μουσική βιομηχανία υποκλινόταν και διαμαρτυρόταν.

Ο Prince έγραφε για τα μη εύπεπτα της εποχής, οι στίχοι του μιλούσαν για την πολιτική, τη βία, τα ναρκωτικά, τη φτώχεια.

Οι ειδικοί παρομοίαζαν το παίξιμο του με του Τζίμι Χέντριξ. Ήταν όλα μαζί: Τραγουδιστής, συνθέτης, ενορχηστρωτής, ταλαντούχος κιθαρίστας,  ο μόνος που κατάφερε να «κονταροχτυπηθεί» επί ίσοις όροις με τον Μάικλ Τζάκσον την εποχή της μεγάλης δόξας του.

Ήταν μια μουσική προσωπικότητα πέρα από το φύλο. Το 2013 άλλαξε το όνομα του με ένα σύμβολο, γνωστό ως Love Symbol, αναφορά σε ένα συνδυασμό των δύο φύλων.

Όμως αυτό το ευάλωτο μικροσκοπικό πλάσμα διέθετε την δύναμη να κονταροχτυπηθεί με τις μεγάλες δισκογραφικές για την πίεση που ασκούν στους καλλιτέχνες. Σε μία από τις εμφανίσεις του μάλιστα, φόρεσε μια μπλούζα με τη λέξη «Slave», δηλώνοντας έτσι το πώς ένιωθε στη Warner. Δε σταμάτησε λεπτό να δίνει μάχες από την Μινεσότα, τον τόπο καταγωγής του και το μόνιμο ορμητήριο του. Οι μάχες εναντίον της καταπίεσης της μουσικής βιομηχανίας ήταν κάτι ανήκουστο. Όμως ο Prince θεωρούσε αυτονόητη κάθε υπέρβαση.

Ροκ, R&B, σόουλ, φανκ, ποπ, ντίσκο, τζαζ, όλα αυτά ήταν τα τραγούδια του, ένα ευφυές μείγμα που απογειωνόταν στη σκηνή με έναν από τους πιο χαρισματικούς περφόρμερς όλων των εποχών.

Ο Prince διαμόρφωσε για τη γενιά του και για όλες τις επόμενες ένα ανυπέρβλητο πρότυπο. Όρισε την καριέρα με αυτή την εσωτερική δυσκολία ή δυστροπία των ευφυών ανθρώπων, που βασανίζουν ακόμα και τους πιο στενούς συνεργάτες τους.

Στη σκηνή ο Prince ήταν ο πιο σέξι, σκοτεινός τραγουδιστής, με τα ψηλά τακούνια, τον σφιχτό πισινό, ρούχα που δε θα τολμούσε να βάλει κανείς, γοητευτικός σκλάβος μόνο του ταλέντου του, με παιγνιώδη σεξουαλικότητα που δε μπόρεσε να μιμηθεί κανείς. Αντιπροσώπευε όλες τις αντιφάσεις των ανθρώπων που τον άκουγαν ανήκοντας σε ένα παγκόσμιο κοινό. Τα μωβ ρούχα, η αμφισβήτηση του φύλου από τον ίδιο, ανοιχτά, αποδόμησαν όλα τα στανταρ για την εμφάνιση των μαύρων, των αντρών και των γυναικών. Όλα τα έκανε με όπλο τη μουσική του μέσα στην οποία χανόταν όποιος τον άκουγε.

Έξω από κάθε καλούπι με αυτό το γλυκό χαμόγελο, τις μακριές βλεφαρίδες, ο Prince που θρηνούμε σήμερα είναι ένας πρίγκιπας που κατά βάθος δε θα θέλαμε να γεράσει ποτέ. Μάλλον το κατάφερε. Κανένας δε θα θυμάται τον Prince γέρο. Θα θυμάται απλώς τον καλλιτέχνη που σάρωσε τον κόσμο, έξω από κάθε κατηγορία, κάθε φόρμα, κάθε πρότυπο. Σαν μια βροχή από λυτρωτικά βελούδινα μωβ δάκρια.