Τ.Ε. Αιτ/νίας Κ.Κ.Ε.: Θλίψη για το θάνατο του Κώστα Ντάλα, μέλος της ΚΟΒ Ακτίου-Βόνιτσας

Την είδηση του θανάτου του μέλους της ΚΟΒ Ακτίου-Βόνιτσας του Κ.Κ.Ε., Κώστα Ντάλα, έκανε γνωστή με ανακοίνωσή της, η Τομεακή Επιτροπή Αιτωλοακαρνανίας.

Αναλυτικά η ανακοίνωση αναφέρει τα εξής:

Η Τομεακή Επιτροπή Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ με θλίψη ανακοινώνει ότι σήμερα, ξημερώματα Δευτέρας, «έφυγε» από τη ζωή, πλήρης ημερών, ο σύντροφος Κώστας Ντάλας.

Ο σύντροφός Κώστας γεννήθηκε το 1924 στα Παλιάμπελα Βόνιτσας στους κόλπους μιας φτωχής αγροτικής οικογένειας. Μαθημένος από μικρός στη σκληρή και δύσκολη ζωή του αγρότη, κλήθηκε από παιδί να αντιμετωπίσει τις στερήσεις και τον αγώνα για το καθημερινό ψωμί της οικογένειας. Η Κατοχή τον βρίσκει νεαρό παλικάρι, μαζί με τα τρία του μεγαλύτερα αδέρφια Νίκο, Χρήστο και Μιχάλη. Και τα τρία αδέρφια του Κώστα Ντάλα υπηρετούν στο 2/39 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ Ξηρομέρου, με έδρα το χωριό Κωνωπίνα και συνταγματάρχη τον Παντελή Κατσαρό.

Το 1943 εντάσσεται στην ΕΠΟΝ και αναλαμβάνει ένα ιδιαίτερα δύσκολο και σημαντικό έργο: τη μεταφορά εφοδίων για τους Αντάρτες, μέσα από τα φυλάκια και τις περιπόλους των Γερμανών.

Μετά την Απελευθέρωση, οργανώνεται στο ΚΚΕ. Με τους νεολαίους του χωριού πρωτοστατούν στην ανοικοδόμηση του χωριού τους από τις καταστροφές της Κατοχής. Σύντομα ξεσπά η Λευκή Τρομοκρατία και οι διώξεις της Εθνικής Αντίστασης και των αγωνιστών του ΚΚΕ σε ολόκληρη τη χώρα. Ο αδελφός του, Χρήστος βρίσκεται διωκόμενος στα βουνά του Ξηρομέρου. Δολοφονείται από παρακρατικούς και χωροφύλακες το 1946. Ο άλλος αδερφός του, ο Νίκος βρίσκεται εξόριστος στο Β΄ Ειδικό Τάγμα Οπλιτών της Μακρονήσου. Ο σύντροφος Κώστας μαζί με τον άλλο του αδερφό Μιχάλη παλεύει καθημερινά για το ψωμί της οικογένειας, κάτω από ένα αφάνταστο κλίμα τρομοκρατίας.

Μετά τον Εμφύλιο, οργανώνεται στην ΕΔΑ. Πρωτοστατεί και αγωνίζεται για τα δικαιώματα των αγροτών. Τον Απρίλη του 1967, με την επιβολή της αμερικανόδουλης Δικτατορίας, συλλαμβάνεται μαζί με δεκάδες Ξηρομερίτες και Λευκαδίτες και με αρματαγωγό στέλνεται εξόριστος στη Γυάρο και στη συνέχεια στο Λακκί της Λέρου όπου παρέμεινε από τους τελευταίους μέχρι τη απόλυση του. Δήλωση μετανοίας δεν υπέγραψε ποτέ, παρά τους βασανισμούς, τους εκβιασμούς, τις οικογενειακές δυσκολίες που πέρασε. Μετά τη μεταπολίτευση συνεχίζει τη δραστήρια δράση του μέσα από τις γραμμές του Κόμματος αναλαμβάνοντας θέσεις ευθύνης στην περιοχή και στη συνέχεια αγωνίστηκε ενάντια στον οπορτουνισμό, για τη διατήρηση του Κόμματος και του μαρξιστικού-λενινιστικού του χαρακτήρα.

Ως το τέλος της ζωής του συμμετέχει ως κομματικό μέλος της ΚΟΒ Ακτίου – Βόνιτσας στη κομματική ζωή και δράση.

Πάντα διαπαιδαγωγικός με το λόγο του και το παράδειγμα του στους νεότερους, με τη συνέπεια του και την απαιτητικότητα του για τα καθήκοντα. Ενημερώνονταν μέχρι τέλος από το «Ριζοσπάστη».

Ο σύντροφος Κώστας ανήκε όπως και πολλοί άλλοι στην υπέροχη γενιά των κομμουνιστών και αγωνιστών, που όχι μόνο δεν λύγισαν μπροστά στις δυσκολίες, στη ανάκριση, στην φυλακή και στη βιαιοπραγίες αλλά και διδάξαν αντοχή, συνέπεια και επιμονή στον αγώνα για μια άλλη κοινωνία σοσιαλιστική – κομμουνιστική. Γι’ αυτό δεν είναι τυχαία, ούτε και τυπική η εκτίμηση που είχε κερδίσει.

Η Τομεακή Επιτροπή εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.

Η κηδεία του έγινε σήμερα στις 3 το μεσημέρι στο χωριό του, στα Παλιάμπελα Βόνιτσας.