Ο Αγρινιώτης, Γιάννης Πατσέας στο AgrinioTimes.gr: «Ζω το Αμερικάνικο όνειρο»
Ο Γιάννης Πατσέας, ξεκίνησε στα τμήματα υποδομής του Παναιτωλικού, όπου ήταν για 3 χρόνια περίπου. Αγάπησε το μπάσκετ κι άρχισε να σκέφτεται ότι το μέλλον του θέλει να περιλαμβάνει το μπάσκετ. Έκανε φίλους, γνώρισε καλούς προπονητές και ανθρώπους.
Έπειτα, πήρε μεταγραφή για τον Α.Ο. Αγρινίου κι αυτή η χρονιά φαίνεται πως θα του μείνει αξέχαστη. Από εκεί πήγε στην Α.Ε.Κ. σε μία άκρως επιτυχημένη χρονιά βγαίνοντας στην 1η θέση της ομάδας U19 και στην 2η θέση της ομάδας U21. Μιλάμε, για αξέχαστες εμπειρίες για τις οποίες μόνο ευλογημένος μπορεί να νιώθει.
Όσον αφορά την ομάδα του Χαρίλαου Τρικούπη, όπως δηλώνει και ο ίδιος δεν έχει μετανιώσει που πήγε και δούλεψε εκεί, τον θεωρεί και είναι ένας ιστορικός σύλλογος που σίγουρα θέλει να εδραιωθεί στις Εθνικές κατηγορίες και ο κόσμος της αγαπάει πάρα πολύ την ομάδα, αλλά με κάποια άτομα θα προτιμούσε αυτό που λέμε μακριά και αγαπημένοι.
Αυτή τη περίοδο βρίσκεται στην άλλη άκρη του ατλαντικού στο πρόγραμμα της Αριζόνα. Σε ένα από τα καλύτερα στην Αμερική και κατά βάση προπονητών και σκάουτερ. Πέρσι βγήκαν πρώτοι στο πρωτάθλημα ηλικιών 18 έως 22. Οι καλύτεροι παίχτες της Αμερικής, τα καλύτερα ταλέντα είναι φέτος παίχτες, μελλοντικοί του all star του NBA και οι μεταγραφές είναι πολύ επιλεκτικές -εκτός Αμερικής- ειδικά είναι μόνο δυο παίχτες από Λατινική Αμερική και από Ευρώπη είναι μόνο ο Αιτωλοακαρνάνας νεαρός κι αυτό από μόνο του είναι κάτι πολύ σπουδαίο. Για τους προπονητές να πούμε πως έχουν αναδείξει και προπονούν ακόμη παίχτες-star του NBA, όπως ο Κέβιν Ντουράντ και αρκετοί άλλοι.
Μιλώντας, στον Παρασκευά Μάζη και το AgrinioTimes.gr αναφέρθηκε τόσο για το ξεκίνημα του στον χώρο του αθλητισμού, την παρουσία του στην Αμερική, αλλά και το πως βλέπει τον εαυτό του αθλητικά σε μερικά χρόνια από σήμερα.
-Για το τι τον έκανε να ασχοληθεί από πολύ μικρή ηλικία με τον αθλητισμό και το μπάσκετ: Η αλήθεια είναι ότι πολύ μικρός έπαιζα ποδόσφαιρο, όπως και όλα τα άλλα παιδιά της ηλικίας μου. Με την πάροδο του χρόνου επειδή ήμουν ψηλός, όλοι μου έλεγαν να παίξω μπάσκετ. Στην αρχή άρχισα να παρακολουθώ αγώνες, είτε από την τηλεόραση, είτε από το internet, ενώ στη συνέχεια άρχισα να βλέπω από τα παρκέ αλλά παίζοντας με φίλους, διότι μου άρεσε που απαιτεί πολλά προσόντα και υψηλό iq. Έτσι, όταν ήμουν στην δεύτερη τάξη του Γυμνασίου πήρα την απόφαση να πάω σε κάποια ομάδα και να ασχοληθώ πιο σοβαρά με αυτό.
-Για το αν νιώθει τυχερός που στην ηλικία του αγωνίστηκε με τοπικά ιστορικά σωματεία αλλά και με την φανέλα της Α.Ε.Κ.: Ναι, σίγουρα και νιώθω τυχερός, ειδικά όταν ο Περικλής Γερμανός με πήρε στην ομάδα του Α.Ο. Αγρινίου, η οποία θεωρώ είναι η πιο υγιής και η καλύτερη ομάδα του νομού τα τελευταία χρόνια και του είμαι ευγνώμων που μου έδωσε αυτή την ευκαιρία, διότι είχα πολύ καλούς συμπαίχτες και προπονητές που με βοήθησαν να εξελιχθώ πάρα πολύ και να κάνω το παραπάνω βήμα. Τώρα για την χρονιά μου στην Α.Ε.Κ. δε νιώθω μόνο τυχερός, αλλά και ευλογημένος διότι είναι ένας από τους πιο ιστορικούς συλλόγους στη χώρα μας και όλα τα παιδιά της ηλικίας μου θα ήθελαν να αγωνιστούν εκεί.
-Για το πως κατάφερε να κερδίσει μία θέση στο Αμερικάνικο όνειρο: Είναι ένα είδος υποτροφίας, διότι στην Αμερική πριν το NBA έχουν το κολεγιακό μπάσκετ, δηλαδή σπουδές και μπάσκετ ταυτόχρονα. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα της Αριζόνα έψαχνε δυο παίχτες στις θέσεις 2-3, ήρθαν σε επαφή μαζί μου καθώς γνώριζα τον προπονητή από ένα camp, μιλήσαμε και ήμουν ο ένας από τους δυο που πήραν.
-Για το πως ονειρεύεται τον εαυτό του αθλητικά σε μερικά χρόνια: Για να είμαι ειλικρινής δεν μου αρέσει να κάνω μακροχρόνια σχέδια και όνειρα. Αυτό που θέλω να κοιτάζω είναι το παρόν. Κάθε μέρα να δουλεύω σκληρά, έτσι ώστε να γίνομαι συνέχεια καλύτερος. Εκείνο, που πρέπει να υπάρχει είναι η υγεία, να είμαστε καλά και εμείς και οι δικοί μας άνθρωποι που αγαπάμε και όλος ο κόσμος, τα υπόλοιπα έρχονται στη συνέχεια κι αν δεν έρθουν δεν έχουμε παρά να επιμένουμε ως να πραγματοποιηθούν.