Επιστροφή στη φύση – Πάμε στο χωριό, σαν το παλιό καλό καιρό

Δεν υπάρχει μέλλον πια στο κέντρο.

Και είναι πολλές χιλιάδες οι απογοητευμένοι άνθρωποι εκείνοι που ακολούθησαν αντίστροφα την πορεία των πατεράδων τους και γύρισαν στην επαρχία αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο στων παππούδων τους τα αμπελοχώραφα.

Και τι να κάνει ο κόσμος;

Τα έξοδα τρέχουν, δουλειά δεν υπάρχει, ποιος ο λόγος να χρεώνονται για να πληρώνουν το ενοίκιο, όταν έχουν το πατρικό στην Τριχωνίδα, το Ξηρόμερο και το Βάλτο να κάθεται;

Επαναπατρισμός λοιπόν.

Κάποτε οι άνθρωποι έφευγαν απ’ το χωριό για να φτιάξουν τη ζωή τους στην πρωτεύουσα, τώρα εγκαταλείπουν άρον – άρον το μεγάλο χωριό για να γυρίσουν στο δικό τους χωριό.

Εκεί που θ’ ακούσουν μια καλημέρα.

Κι όση φτώχεια κι αν υπάρχει, ένα ραπανάκι θα το φυτέψουν στον κήπο τους, δυο αυγουλάκια φρέσκα από κότα αλανιάρα, όλο και κάποιος θα τους τα φιλέψει.

Και δεν είναι λίγοι εκείνοι που στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων το τόλμησαν.

Δεν είναι λίγοι κι εκείνοι που σοβαρά σκέφτονται σήμερα να μαζέψουν τα μπογαλάκια τους και να κοπιάσουν.

Καλώς να μας έρθουν, λοιπόν.

Και σε ότι αφορά την Ένωση Αγρινίου, να είναι βέβαιοι ότι θα τους στηρίξουμε σε κάθε τους βήμα, σε ότι κι αν χρειαστούν.

Στο νέο τους ξεκίνημα η Ένωση θα είναι μαζί τους.

Οφείλουμε ωστόσο να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα, γιατί, πολύ φοβόμαστε πως ανάμεσα στις στρατιές αυτές των νέων αγροτών (όχι απαραίτητα νέοι ηλικιακά) υπάρχουν αρκετοί που παρασύρθηκαν από ψευδή τηλεοπτικά ή άλλα πρότυπα και μάλλον παρεξήγησαν κάποιες έννοιες και καταστάσεις.

Και εξηγούμαστε: είναι δύσκολο να είσαι αγρότης.

Η εικόνα του νέου, ωραίου, ανεξάρτητου, ελεύθερου στο πνεύμα και αυτάρκη αγρότη μπορεί να ισχύει, ….. μπορεί όμως και να μην ισχύει.

Αν λοιπόν υπάρχουν ανάμεσα σ’ αυτούς που γύρισαν στα χωριά τους και στους χιλιάδες άλλους που πρόκειται να έρθουν τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια, άνθρωποι που ονειρεύονται το μικρό σπίτι στο λιβάδι (!) και μια ξένοιαστη ζωή, οφείλουμε να τους προσγειώσουμε λίγο.

Και να τους προϊδεάσουμε για τις αντιξοότητες που θα συναντήσουν.

Να τους ενημερώσουμε πως, αν τους είπαν κάποιοι ότι θα γίνουν αγρότες και θα ζουν με τις επιδοτήσεις, …τους είπαν ψέματα.

Δεν θέλουμε να τους τρομάξουμε βέβαια, ούτε να τους πανικοβάλλουμε.

Δεν θέλουμε, όμως, και να τους δούμε να απογοητεύονται ξανά.

Τους καλωσορίζουμε λοιπόν, τους διαβεβαιώνουμε ότι η Ένωση θα είναι σύμμαχος και συμπαραστάτης και τους περιμένουμε να γνωριστούμε από κοντά.

Και μην αμφιβάλλει κανείς:

Όσοι έχουν όρεξη για δουλειά και πραγματική διάθεση να μείνουν στην ύπαιθρο και να ασχοληθούν με τη γη και τα ζώα, θα πάνε μπροστά.

e-ea.gr