Ήλιος και Βροχή στον Νεροσύρτη, στο Ορεινό Θερμό

Το σύννεφο μέριασε για λίγο, αφού έρανε με μια σύντομη βροχούλα την ηλιοκαμένη από το καλοκαιρινό κάμα γη – αν και το φθινόπωρο έχει μόλις μπει, το καλοκαίρι είναι ακόμη εδώ – δροσίζοντας όχι μόνο τα φυσικά στοιχεία, τα φυτά, το χώμα και τα γυμνά βράχια, αλλά και κάθε ανθρώπινη δημιουργία που είναι εκτεθειμένη στα μετεωρολογικά φαινόμενα.

Είναι τόσο το κάλλος της φύσης που αντικρίζει το σύννεφο από ΄κει πάνω, που σκέφτεται πως είναι κρίμα που στέρησε την εικόνα από τον ήλιο και μετανιωμένο γι’ αυτό θέλησε να του δώσει την ευκαιρία – λίγη ώρα εξάλλου έμενε ως το το λιόγερμα – για να βάλει κι αυτός τη δική του πινελιά στον καμβά της ζηλευτής ζωγραφιάς της επίγειας φύσης.

Κι ο ήλιος ξεπρόβαλε με όλη του τη μεγαλοπρέπεια – σαν βασιλιάς του ουρανού και της γης που είναι – ενώ συνάμα το γλυκό του χαμόγελο αγκάλιασε σαν χάδι τη μουσκεμένη γη τριγύρω.

Κι αμέσως το λιγοστό νερό, που πριν λίγο είχε πέσει στην καυτή γη, άρχισε να εξαερώνεται, λες και βιάζεται ν’ ανέβει ξανά αμέσως στον ουρανό πάνω και να ξανασυναντήσει τη μάνα του, το σύννεφο, για να συνεχίσει την υπέροχη περιπλάνηση πάνω απ’ τη γήινη πλάση.

Και φάνταζε σάμπως η γη ν’ ανασαίνει. Και το χνώτο της, παρέα με το γλυκό χάδι του ήλιου, διαχύθηκε ως γλυκιά αύρα σε όλα ζωντανά πλάσματα τριγύρω, έτσι που ν’ αναγαλλιάζει η ψυχή κάθε πλάσματος που του έλαχε το συναπάντημα με τη μαγική αυτή σύναξη του ήλιου και της βροχής.

Ένα συναπάντημα, που αποτυπώνεται ενδεικτικά στην προβαλλόμενη εικόνα, όπου διακρίνεται ο ήλιος να προβάλλει ολόλαμπρος, χρυσίζοντας με τις ακτίνες του τις βροχοσταλίδες που τρεμοπαίζουν στις άκρες από τα φύλλα των βαθύσκιωτων πλατανιών που ισκιώνουν – περίσσεια, είναι αλήθεια – την υπερυψωμένη πάνω από το ρέμα, μικρή αλλά πανώρια, πλατεία του Νεροσύρτη της Κοινότητας Χαλικίου στο ορεινό Θέρμο!!!

Νίκος Σ. Κωστακόπουλος