Ιός Ανθρώπινης Ανοσοανεπάρκειας (HIV) και μητρικός θηλασμός – Όφελος ή κίνδυνος;

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του ιού Ανθρώπινης Ανοσοανεπάρκειας (HIV) και κατ’επέκταση του πλήρους Συνδρόμου Επίκτητης Ανοσοανεπάρκειας (AIDS), σύμφωνα με τα επίπεδα των λεμφοκυττάρων CD4+, το κάτωθι άρθρο είναι αφιερωμένο σε όλες τις μητέρες που επιθυμούν να διαθέτουν τεκμηριωμένη επιστημονικά καθολική άποψη και το δικαίωμα της επιλογής.

Έτσι, λοιπόν, σύμφωνα με το CDC (Centers for Disease Control and Prevention)  και την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής (2010) αυτό που συνιστάται είναι ότι στις αναπτυγμένες χώρες όπου οι μητέρες έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό και σε υποκατάστατα μητρικού γάλακτος και είναι θετικές στον ιό HIV, να αποφεύγουν τον θηλασμό των βρεφών και μικρών παιδιών τους, ανεξάρτητα από το ιικό φορτίο τους (CD4+) και από το αν λαμβάνουν αντιρετροϊκή αγωγή (ART). Από την άλλη, σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής με νεότερες συστάσεις που εξέδωσε (2013), μητέρες θετικές στον ιό του HIV έχουν το δικαίωμα της στήριξης και υποστήριξης όταν εκείνες επιθυμούν και αποφασίσουν να θηλάσουν. 

Επίσης, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO) , στις αναπτυσσόμενες χώρες (ορισμένα μέρη της Αφρικής), συνιστάται σε γυναίκες που είναι θετικές στον ιό του HIV να θηλάζουν αποκλειστικά για τους πρώτους έξι μήνες ζωής του βρέφους και να συνεχίζουν τον θηλασμό μέχρι τους 12 μήνες ζωής, παράλληλα με την προσθήκη των συμπληρωματικών στερεών τροφών, και ενώ λαμβάνουν αντιρετροϊκή αγωγή, προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μετάδοσης του ιού μέσω του μητρικού θηλασμού. Το 2016 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας διεύρυνε το χρονικό διάστημα θηλασμού των μητέρων που νοσούν από τον ιό HIV και επιθυμούν να θηλάσουν άνω των 12 πρώτων μηνών ζωής του βρέφους, σε 24 μήνες.

Επιπλέον, ο μητρικός θηλασμός για τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) αποφέρει πολλαπλά σημαντικά οφέλη τόσο για την υγεία των βρεφών και των μικρών παιδιών όσο και για την υγεία των μητέρων που είναι θετικές στον ιό HIV , σε συνδυασμό με την λήψη αντιρετροϊκής αγωγής, οπότε η ζυγαρία μεταξύ οφέλους και κινδύνου αλλάζει κλίση και έτσι ο θηλασμός μετατρέπεται σε ασφαλή επιλογή ακόμη και σε αυτή την κατηγορία δυάδας.

Συμπερασματικά, οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης υποχρεούνται να γνωρίζουν ότι η νόσηση με τον ιό του HIV δεν αποτελεί αυτομάτως αντένδειξη για τον μητρικό θηλασμό και θα πρέπει μέσα από επιστημονικά τεκμηριωμένη ενημέρωση και καθοδήγηση να ενθαρρύνουν το αναφαίρετο δικαίωμα προς θρέψη μέσω του μητρικού γάλακτος, και επιπλέον να ενισχύουν την συναισθηματική υποστήριξη των θηλαζουσών ή μη μητέρων, καθώς και των οικογενειών τους. 

 

Δημοπούλου Παρασκευή,

MSc στην Δημόσια Υγεία

Φοιτήτρια Μαιευτικής Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής