Mήνυμα Παυλόπουλου για το 2019: Αυτοί είναι οι τρεις μεγάλοι στόχοι

Με την ανατολή του Νέου Έτους, σας παρακαλώ να δεχθείτε τις θερμές ευχές μου για υγεία, δύναμη και δημιουργία, ατομική και συλλογική. Και με την ευκαιρία αυτή επιτρέψατέ μου να σας κάνω κοινωνούς των ακόλουθων σκέψεων, οι οποίες αφορούν τρείς στόχους, τους οποίους έχουμε χρέος, ιδίως στην τρέχουσα κρίσιμη συγκυρία, να υπηρετήσουμε ως Λαός και ως Έθνος, σύμφωνα με την Ιστορία μας, τον Πολιτισμό μας και την προοπτική που μας αναλογεί στον ταραγμένο Κόσμο μας.

I. Ο πρώτος στόχος αφορά το χρέος μας να υπηρετήσουμε με συνέπεια την πρόοδο του Τόπου μας. Αφήνουμε πίσω μας μια μακρά περίοδο βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, της οποίας οι εξίσου βαθιές πληγές αιμορραγούν ακόμη. Βεβαίως οι οιωνοί του μέλλοντος εμφανίζονται ευνοϊκοί, αρκεί να έχουμε πλήρη συναίσθηση ότι ο δρόμος μας είναι ακόμη ανηφορικός και η διασφάλιση της προόδου του Τόπου μας προϋποθέτει πως έχουμε πάρει την απόφαση, όλοι μαζί, να μην επαναλάβουμε επώδυνα λάθη του παρελθόντος, απώτερου και πρόσφατου. Τούτο το οφείλουμε πρωτίστως στις γενιές που έρχονται, δοθέντος ότι δεν έχουμε το δικαίωμα μέσ’ από τέτοια λάθη να υπονομεύσουμε το δικό τους μέλλον. Σ’ αυτό το πλαίσιο πρέπει ν’ αγωνισθούμε, πάνω στις βάσεις της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, έτσι ώστε η Ελλάδα μας ν’ ακολουθήσει τον δρόμο μιας σταθερής, βιώσιμης και δίκαιης ανάπτυξης, σε όλους τους τομείς. Τούτο όμως έχει, ως ελάχιστες στοιχειώδεις προϋποθέσεις, την αναγνώριση της Αριστείας σε κάθε πτυχή της κοινωνικής μας δημιουργίας, την δραστική μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων μέσ’ από την διασφάλιση ίσων ευκαιριών και της ίδιας αφετηρίας κοινωνικής εκκίνησης, ιδίως δε την εμπέδωση του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Επιπλέον, έχουμε χρέος να γνωρίζουμε ότι η κοινωνική δημιουργία δεν μπορεί ν’ αποδώσει, παρά μόνον όταν τα μέλη του κοινωνικού συνόλου αισθάνονται ασφάλεια έναντι όλων εκείνων των αντιδημοκρατικών στοιχείων, που επιχειρούν να υπονομεύσουν την κοινωνική ειρήνη και την κοινωνική συνοχή.

II. Ο δεύτερος στόχος αφορά την Ευρωπαϊκή μας προοπτική και αποστολή. Εμείς, οι Έλληνες, αποδείξαμε ότι είμαστε συνειδητοποιημένοι Ευρωπαίοι, αφού επιλέξαμε να μείνουμε στην Ευρωπαϊκή μας Οικογένεια και στον σκληρό πυρήνα της, την Ευρωζώνη και ν’ αγωνισθούμε για το μέλλον της, πληρώνοντας μάλιστα βαρύ τίμημα θυσιών ακόμη και για λάθη τα οποία δε θα μπορούσαν να μας καταλογισθούν. Την ίδια ώρα άλλοι Εταίροι μας, οι οποίοι δεν σήκωσαν τα ίδια ευρωπαϊκά βάρη, εγκαταλείπουν το σκάφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή αρνούνται να εκπληρώσουν τις ευρωπαϊκές τους υποχρεώσεις. Αυτές οι συγκρίσεις αρκούν για να δείξουν ότι η σχέση της Ελλάδας με τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς είναι, κυριολεκτικώς, βιωματική. Υπό τα δεδομένα αυτά, ως συνειδητοποιημένοι Ευρωπαίοι, είμαστε αποφασισμένοι και έτοιμοι να υπερασπισθούμε, μαζί με όλους τους Εταίρους μας που συμμερίζονται το ίδιο όραμα, το Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα σε χαλεπούς καιρούς, έχοντας επιπλέον προ οφθαλμών το μεγάλο διακύβευμα των προσεχών, εξαιρετικά κρίσιμων, Ευρωεκλογών. Να το υπερασπισθούμε ιδίως απέναντι στα επικίνδυνα μορφώματα λαϊκισμού, που επιχειρούν να υπονομεύσουν τα θεμέλιά του και να επιφέρουν την κατάρρευσή του. Οραματιζόμαστε την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ως την δημιουργία μιας ομοσπονδιακού τύπου Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία στηρίζεται στις θεσμικές και πολιτικές αντηρίδες της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας. Μόνον υπό τους όρους αυτούς η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να φέρει σε πέρας και την ιστορική αποστολή της, τόσον έναντι των Λαών της όσο και έναντι της Ανθρωπότητας. Διότι η αποστολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπερβαίνει τους Λαούς της και αποκτά πλανητικές διαστάσεις, όταν πρόκειται να υπερασπισθεί, παγκοσμίως, τις θεμελιώδεις αρχές της Ειρήνης, του Ανθρωπισμού, της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης, κυρίως δε της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

III. Ο τρίτος στόχος αφορά την θωράκιση των Εθνικών μας Θεμάτων και Δικαίων, για τα οποία υπενθυμίζω τις πάγιες θέσεις μας:

Α. Ως προς το Κυπριακό -και με την αυτονόητη βεβαίως διευκρίνιση ότι αποτελεί διεθνές και, κυρίως, ευρωπαϊκό ζήτημα- επιδιώκουμε, το συντομότερο δυνατό, την δίκαιη και βιώσιμη λύση του. Όμως η Κυπριακή Δημοκρατία, ως πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν είναι νοητή με περιορισμένη κυριαρχία, την οποία συνεπάγονται στρατεύματα κατοχής και αναχρονιστικές εγγυήσεις τρίτων. Τούτο είναι αντίθετο προς κάθε έννοια Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου.

Β. Ως προς τις Eλληνοτουρκικές σχέσεις, επιδιώκουμε σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας και ευνοούμε την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Αυτό, όμως, προϋποθέτει εκ μέρους της Τουρκίας ειλικρινή σεβασμό του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου -αναπόσπαστο μέρος του οποίου είναι και το πρόγραμμα «NATURA 2000»- και του συνόλου του Διεθνούς Δικαίου. Άρα και οι διατάξεις της Συνθήκης της Λωζάνης και της Συνθήκης των Παρισίων του 1947-οι οποίες είναι απολύτως σαφείς και πλήρεις και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για γκρίζες ζώνες-πρέπει να γίνονται πλήρως σεβαστές απ’ όλους. Πολλώ μάλλον όταν η αμφισβήτησή τους οδηγεί σε αμφισβήτηση των συνόρων όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιπλέον, ιδίως ως προς την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, η Τουρκία οφείλει να σέβεται το Δίκαιο της Θάλασσας, οι διατάξεις του οποίου την δεσμεύουν και με την μορφή γενικώς παραδεδεγμένων κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.

Γ. Ως προς την ΠΓΔΜ, ευνοούμε την προοπτική της στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως προς αυτό, όμως, υπάρχει μια σημαντική προϋπόθεση: Η επίλυση του ζητήματος του ονόματος σύμφωνα με την Ιστορία και το Διεθνές Δίκαιο. Για να γίνει αυτό πρέπει η γειτονική μας χώρα να επιφέρει και τις αναγκαίες αλλαγές στην έννομη τάξη της, πρωτίστως δε στο σύνταγμά της. Και πράγματι, ανέλαβαν αυτή την υποχρέωση. Κατόπιν τούτου, περιμένουμε την εκπλήρωσή της. Μόνον όταν τελειώσει οριστικά όλη αυτή η διαδικασία και αφού διαπιστωθεί ότι η συνταγματική αναθεώρηση εμπεριέχει όλες τις εγγυήσεις, για τις οποίες μίλησα προηγουμένως, τότε είναι δυνατό να υπάρξει πρόσκληση για ένταξη στο ΝΑΤΟ καθώς και οιαδήποτε έναρξη συζητήσεων σε ό,τι αφορά την ενταξιακή πορεία της ΠΓΔΜ προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επίσης, μόνο τότε είναι δυνατό να οριστικοποιηθεί και το περιεχόμενο της Συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ και να έρθει προς κύρωση στην Βουλή των Ελλήνων. Και εδώ θέλω να τονίσω το εξής, το οποίο είναι σαφές από την πλευρά μας, ιδίως λόγω ορισμένων, εντελώς ανακριβών, δηλώσεων από την πλευρά αξιωματούχων της ΠΓΔΜ: Δεν είμαστε διατεθειμένοι, ενόψει της οριστικοποίησης της Συμφωνίας αυτής και πριν από την κύρωσή της, ν’ αποδεχθούμε ερμηνείες της Συμφωνίας των Πρεσπών, οι οποίες είναι αυθαίρετες. Άλλωστε, τίποτα δεν έχει ακόμη τελειώσει.

Δ. Ως προς την γείτονα Αλβανία, ευνοούμε την ευρωπαϊκή της προοπτική. Πλην όμως αυτό έχει ως αυτονόητη προϋπόθεση τον πλήρη και ειλικρινή σεβασμό του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου, άρα τον σεβασμό όλων των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Επομένως, συμπεριφορές όπως αυτές έναντι της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, οι οποίες υποτιμούν βάναυσα την αξία της Ανθρώπινης Ζωής ή προσβάλλουν απροκαλύπτως Θεμελιώδη Δικαιώματα, π.χ. το Δικαίωμα στην Ιδιοκτησία, συνιστούν ανυπέρβλητο εμπόδιο για την απρόσκοπτη ευρωπαϊκή πορεία της Αλβανίας.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Η Ιστορία μας έχει αποδείξει ότι οι δυνάμεις του Ελληνισμού, οι δυνάμεις του Λαού μας και του Έθνους μας, είναι, κυριολεκτικώς, αστείρευτες. Αρκεί να πιστεύουμε σε αυτές και, πρωτίστως, να μην ξεχνάμε ότι θεμέλιο της Εθνικής μας Δημιουργίας ήταν, είναι και θα είναι η αρραγής ενότητά μας. Αφού, όπως επανειλημμένως έχω τονίσει, τα μεγάλα και τα σημαντικά τα επιτύχαμε ενωμένοι, ενώ η διχόνοια και ο διχασμός μας στοίχισαν εθνικές τραγωδίες, ως και απώλεια τμημάτων του Εθνικού μας Κορμού. Τούτο σημαίνει ότι, όλοι μαζί και ενωμένοι, μπορούμε και πρέπει να υπηρετούμε τους Εθνικούς Στόχους, τους οποίους προανέφερα.

Με τις σκέψεις αυτές σας εύχομαι Καλή Χρονιά και Χρόνια Πολλά. Χρόνια ευτυχισμένα, Χρόνια γεμάτα από τους στιβαρούς καρπούς της Ελπίδας και της Εθνικής Αυτοπεποίθησης.