Ο Νεκτάριος Φαρμάκης στο AgrinioTimes.gr: Πιστεύω βαθιά στην αγάπη προς την ευθύνη

Μια καλή παρέα ήταν αιτία να ασχοληθεί με την πολιτική ο υποψήφιος Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας κ. Νεκτάριος Φαρμάκης και οι καλές παρέες στη συνέχεια ήταν αυτές που συνέβαλαν, ώστε να εξακολουθήσει να ασχολείται με αυτή.

Τα παραπάνω αναφέρει σε μια ανθρώπινη συνέντευξη στον Σωκράτη Τσόμπο και το AgrinioTimes.gr ο κ. Φαρμάκης.

Συνέντευξη στον Σωκράτη Τσόμπο

Διαβάστε αναλυτικά όλη τη συνέντευξη:

 

-Τι είναι για εσάς η πολιτική;

Νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να αντιλαμβάνεται κάποιος την πολιτική και πολλοί λόγοι για να ασχολείται με αυτή.

Η δική μου η σχέση με την πολιτική ξεκίνησε από την… καλή παρέα.

Μια καλή παρέα ήταν η αιτία να ασχοληθώ με την πολιτική και οι καλές παρέες στη συνέχεια, ήταν αυτές που συνέβαλαν ώστε να εξακολουθώ να ασχολούμαι με αυτή, στο πανεπιστήμιο αλλά και μετέπειτα στην αυτοδιοίκηση.

Πιστεύω πολύ στις καλές παρέες.

Πιστεύω πολύ στις ομάδες και στην ομαδική δουλειά.

 

-Πιστεύω όμως και σε κάτι ακόμα: Στην αγάπη προς την ευθύνη.

Κάθε ανθρώπινη προσπάθεια για πρόοδο και εξέλιξη προϋποθέτει την αγάπη στην ευθύνη. Ακόμα και η δημιουργία μίας οικογένειας αποτελεί μία πράξη μεγάλης ευθύνης.

Και τελικά, αυτή είναι η πολιτική!

Η δημιουργία μίας καλής «οικογένειας». Είτε αυτή αφορά το σπιτικό του καθενός, είτε και ολόκληρη την χώρα.

 

-Η καθημερινή και πολύωρη ενασχόληση σας έχει στερήσει πράγματα και ποια είναι αυτά;

Προφανώς και υπάρχουν πράγματα που στερούμαι ή για να το εκφράσω καλύτερα, δεν μπορώ να διαθέσω σε αυτά τον χρόνο που θα ήθελα.

Για παράδειγμα, το τελευταίο διάστημα και λόγω των αναγκών της προεκλογικής περιόδου δεν μπορώ να δω κάποιους φίλους και να κανονίσουμε κάνα μπασκετάκι.

Προφανώς δεν έχω ούτε τον χρόνο που θα ήθελα για την οικογένειά μου ή ακόμα και για… μένα.

Να αράξω λίγο, βρε αδελφέ! Αλλά, έτσι είναι – και έτσι πρέπει να είναι – όταν πλέον καλείσαι να αναλάβεις την ευθύνη εκπροσώπησης μιας ολόκληρης κοινωνίας.

Δεν βαρυγκομώ.

Αντίθετα, το χαίρομαι αυτό που συμβαίνει γιατί δείχνει πως φέρνει αποτέλεσμα. Δείχνει πως μπορούμε να αλλάξουμε την μοίρα μας και να βγάλουμε τη Δυτική Ελλάδα από τη… ναφθαλίνη.

-Νιώσατε να χάνετε ή ότι έχετε χάσει κάτι από τον εαυτό σας. Κάνατε εκπτώσεις στις αρχές σας;

Μπα, όχι. Βαριά κουβέντα η «έκπτωση αρχών» και δεν είμαι από εκείνους που έχουν και πολύ… ελαστικές συνειδήσεις. Δεν αλλάζω εύκολα… Μάλιστα, αυτή την περίοδο λέω σε όλους και κυρίως σε εκείνους που με γνωρίζουν καλά, ότι ήμουν, είμαι και πάντα θα είμαι ο Νεκτάριος. Ο άνθρωπος που ήξεραν και ξέρουν.

 

-Υπήρξαν λάθη; Δημιουργικά ή καταστροφικά;

Ασφαλώς και υπήρξαν λάθη. Δημιουργικά; Δεν ξέρω… Ίσως, κάποιες φορές. Καταστροφικά πάντως, όχι. Ευτυχώς, ήσαν όλα λάθη που διορθώνονταν. Και ειλικρινά ελπίζω να μην βρεθώ ποτέ σε θέση να κάνω ένα λάθος μη αναστρέψιμο. Τουλάχιστον, κάτι που να είναι σοβαρό.

Τι σας απογοητεύει και τι σας ενθαρρύνει;

Μιλώντας για την πολιτική, με απογοητεύει – για την ακρίβεια με συντρίβει – η αδράνεια και η αίσθηση που έχουν κάποιοι ότι «τίποτα δεν αλλάζει».

Και αντίθετα, με ενθαρρύνει η πίστη των ανθρώπων και ειδικά των νέων, ότι μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα και να τα κάνουμε όλα καλύτερα.

Επίσης, με απογοητεύει η αδιαφορία και η απάθεια για τον συμπολίτη και το κοινωνικό σύνολο.

Και με ενθαρρύνει όλη αυτή η μεγάλη κοινωνική δράση που είδαμε να ξεδιπλώνεται στην Ελλάδα, στα χρόνια της κρίσης, αποδεικνύοντας πως η κοινωνία μας είναι ακόμα ζωντανή.

Ουσιαστικό χρόνο για την οικογένεια διαθέτετε;

Όπως σας είπα και προηγουμένως, όχι όσο θα ήθελα, αφού μάλλον είμαι και πολύ… Έλληνας, θέτοντας την οικογένεια πολύ ψηλά στην ιεραρχία των προτεραιοτήτων μου.

Προσπαθώ, λοιπόν. Και το αποτέλεσμα θα σας το πουν κάποτε τα παιδιά μου, που θα είναι και οι πιο αξιόπιστοι κριτές μου…

-Πιστεύετε στην φιλία; – Έχετε πραγματικούς φίλους;

Πιστεύω. Και μάλιστα, δογματικά και ακατάλυτα! Όπως ανέφερα και νωρίτερα, η φιλία ήταν η αιτία της ενασχόλησής μου με την πολιτική και η φιλία, πρέπει να είναι και ένας από τους στόχους της πολιτικής. Είτε αφορά τη δημιουργία νέων φίλων και τη διαμόρφωση «συμμαχιών του καλού», είτε τη φιλία και συνεργασία κοινωνικών ομάδων.

-Εμπιστεύεστε τους ανθρώπους;

Φανατικά! Και αν με ρωτήσετε εάν έχω προδοθεί, θα σας απαντήσω: πολλές φορές. Και πάλι όμως, το ισοζύγιο είναι θετικό. Οι άνθρωποι που τίμησαν την εμπιστοσύνη μου είναι πολύ περισσότεροι. Και έτσι να μην ήταν όμως, και πάλι δεν θα άλλαζα. Γιατί η εμπιστοσύνη στους ανθρώπους αποτελεί στάση ζωής για μένα. Θεωρώ ότι όποιος δεν έχει εμπιστοσύνη προς τους ανθρώπους, όχι δεν μπορεί να τους εκπροσωπεί, αλλά δεν μπορεί ούτε καν να τα βρει με τον εαυτό του.