Tο 1/3 των τροφίμων το παράγουν οι μικροκαλλιεργητές
Οι μικροκαλλιεργητές στον κόσμο παράγουν περίπου το ένα τρίτο του παγκόσμιου φαγητού, σύμφωνα με νέα έρευνα του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO).
Πέντε από τις έξι εκμεταλλεύσεις στον κόσμο αποτελούνται από έκταση μικρότερης των δύο εκταρίων, καλλιεργούν μόνο το 12% του συνόλου της γεωργικής γης και παράγουν περίπου το 35% των παγκόσμιων τροφίμων, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο World Development.
Οι συνεισφορές των μικροκαλλιεργητών στην προμήθεια τροφίμων ποικίλλουν σημαντικά μεταξύ των χωρών, με το μερίδιο να φτάνει το 80% στην Κίνα και τα χαμηλότερα νούμερα να καταγράφονται στη Βραζιλία και τη Νιγηρία. Η ανάλυση υπογραμμίζει τη σημασία βελτιωμένων και εναρμονισμένων δεδομένων για τη λήψη μιας πιο λεπτομερούς και ακριβούς εικόνας των γεωργικών δραστηριοτήτων για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής.
«Είναι επιτακτική ανάγκη να αποφύγουμε εναλλακτικά τη χρήση των όρων οικογενειακές εκμεταλλεύσεις και μικρές εκμεταλλεύσεις. Η πλειοψηφία των οικογενειακών εκμεταλλεύσεων είναι μικρές, αλλά ορισμένες είναι μεγαλύτερες και ακόμη και πολύ μεγάλες», δήλωσε ο Marco Sánchez, αναπληρωτής διευθυντής του FAO’s Agrifood Economics Division και συνεργάτης – συγγραφέας του άρθρου με τη Sarah Lowder και τη Raffaele Bertini, που ήταν με τον FAO κατά τη διάρκεια της έρευνας.
Το 2014, μια ακόμη έκθεση του FAO υπολόγισε ότι εννέα στα 10 από τα 570 εκατομμύρια αγροκτήματα στον κόσμο ήταν οικογενειακές εκμεταλλεύσεις και παρήγαγαν περίπου το 80% του παγκόσμιου φαγητού. Η νέα έρευνα – «Ποιες εκμεταλλεύσεις τροφοδοτούν τον κόσμο και έχουν γίνει πιο συγκεντρωμένες καλλιέργειες;» – ισχυρισμοί για να διευκρινιστούν τα μεγέθη των εκμεταλλεύσεων.
Μάλιστα, υπάρχουν περισσότερα από 608 εκατομμύρια οικογενειακές εκμεταλλεύσεις σε όλο τον κόσμο, που καταλαμβάνουν μεταξύ 70 και 80% της παγκόσμιας γεωργικής γης και παράγουν περίπου το 80% του παγκόσμιου φαγητού σε αξία. Η νέα έρευνα βγάζει εκτιμήσεις για το μέγεθος της εκμετάλλευσης: περίπου το 70% όλων των εκμεταλλεύσεων, που λειτουργούν μόνο στο 7% του συνόλου της γεωργικής γης, είναι λιγότερο από ένα εκτάριο, ενώ ένα άλλο 14% των εκμεταλλεύσεων, που ελέγχουν το 4% της γης, είναι μεταξύ ενός και δύο εκταρίων, και ένα άλλο 10% όλων των αγροκτημάτων, με το 6% της γης, είναι μεταξύ δύο και πέντε εκταρίων.
Εν τω μεταξύ, το μεγαλύτερο 1% των εκμεταλλεύσεων στον κόσμο – μεγαλύτερο από 50 εκτάρια – λειτουργεί περισσότερο από το 70% του παγκόσμιου αγροκτήματος, με σχεδόν το 40% της γεωργικής γης να βρίσκεται σε αγροκτήματα μεγαλύτερα από 1000 εκτάρια.
Γιατί είναι σημαντικό να γνωρίζουμε το μέγεθος της φάρμας
Η γνώση των μεγεθών μιας φάρμας με ακρίβεια έχει ιδιαίτερη σημασία για διεθνείς οργανισμούς και υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, που στοχεύουν στην ανάπτυξη δημόσιων πολιτικών και επενδύσεων για τη στήριξη της οικογενειακής γεωργίας, για την αύξηση της παραγωγικότητας των μικροκαλλιεργητών και τη βελτίωση της αγροτικής διαβίωσης, όπως υποστηρίχθηκε από την δεκαετία των Ηνωμένων Εθνών για την οικογενειακή γεωργία 2019-28.
Συμβάλλουν επίσης στη βελτίωση της ευαισθητοποίησης για την κατάσταση των μεσαίων και μεγάλων εκμεταλλεύσεων των οποίων ο ρόλος είναι επίσης κρίσιμος για την επίτευξη των στόχων αειφόρου ανάπτυξης 1 (εξάλειψη της φτώχειας), 2 (επίτευξη μηδενικής πείνας), 10 (αντιμετώπιση ανισοτήτων) και 12 (επίτευξη πιο βιώσιμης παραγωγής μοτίβα).
Βεβαίως, οι μεγάλες περιφερειακές παραλλαγές τονίζουν τη σημασία των γενικών επιπέδων οικονομικής ανάπτυξης. Το μέγεθος της εκμετάλλευσης γενικά αυξάνεται με τα μέσα επίπεδα εθνικού εισοδήματος, με το 99% των εκμεταλλεύσεων σε χώρες με υψηλό εισόδημα να έχουν περισσότερα από πέντε εκτάρια σε σύγκριση με μόνο το 28% σε χώρες με χαμηλό εισόδημα.
Οι μικρές εκμεταλλεύσεις καταλαμβάνουν πολύ μεγαλύτερο μερίδιο γεωργικής γης από τον παγκόσμιο μέσο όρο σε περιοχές όπως η Νότια Ασία και η υποσαχάρια Αφρική.
Το μέγεθος της εκμετάλλευσης δεν συσχετίζεται πάντα με την παραγωγή συγκεκριμένων προϊόντων. Για παράδειγμα, στη Μογγολία, οι εκμεταλλεύσεις που δεν ανήκουν σε νοικοκυριά αλλά οργανώνονται ως επιχειρηματικές μονάδες και οργανώσεις αντιπροσωπεύουν το 90% της παραγωγής σιταριού. Στην Τανζανία, υπάρχουν μόνο λίγες μεγάλες εκμεταλλεύσεις που καταλαμβάνουν το 7% της γεωργικής γης, αλλά είναι υπεύθυνες για το 80% της παραγωγής σιταριού της χώρας και το 63% του τσαγιού της.
Ομοίως, οι αλλαγές στο μέγεθος της εκμετάλλευσης πρέπει να κατανοηθούν σε τοπικό πλαίσιο. Για παράδειγμα, μια αύξηση των αγροτικών εκμεταλλεύσεων μεσαίας κλίμακας στη Ζάμπια φαίνεται να αποδίδεται στους μισθωτούς αστούς παρά στους μικρούς ιδιοκτήτες, που αυξάνουν τη γη υπό τον έλεγχό τους. Είναι ενδιαφέρον ότι υπήρξε αύξηση του αριθμού των μικρών εκμεταλλεύσεων στη Βραζιλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής – και τα δύο γεωργικά εργοστάσια παραγωγής ενέργειας – παρόλο που το μερίδιο των καλλιεργήσιμων εκτάσεων, που ελέγχονται από μεγάλες εκμεταλλεύσεις έχει αυξηθεί.