Η Αγιά Σοφιά και οι αθεόφοβοι

 

Η Αγιά Σοφιά στέκει ανά τους αιώνες ως ένα μνημείο που συνδυάζει με αριστουργηματικό τρόπο την επιβλητική παρουσία με το μεγαλείο της απλότητας. Κοντά της ανεγέρθηκε το τέμενος Σουλτάν Αμχέτ με στόχο να την ξεπεράσει κι επισκιάσει. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Θα μπορούσε να ήταν μια άμιλλα πολιτισμών και όχι ανταγωνιστικότητα και, πάντως, κάτι μακρυά από τον πόλεμο των πολιτισμών και τον θρησκευτικό φανατισμό.

Ο  Ερντογάν, ευρισκόμενος σε παραλήρημα μεγαλείου, μπροστά στην μεγάλη οικονομική κρίση και την μιζέρια του τουρκικού λαού, θυμήθηκε ότι το βασικό του καθήκον είναι να διορθώσει και να ξεπεράσει τον Κεμάλ. Ανέκρουσε πρύμναν από αυτά που έλεγε μόλις πέρυσι για ένα τέτοιο εγχείρημα και τους κινδύνους που θα εγκυμονούσε για τα ανά τον κόσμο τεμένη, εργαλειοποιώντας το θέμα και προχωρώντας στην βαρβαρότητα απέναντι σε ένα μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Ουσιαστικά τράβηξε μια πιο έντονη διαχωριστική γραμμή από την Δύση, χωρίς όμως να ερεθίσει τα αντανακλαστικά της τελευταίας. Προς τούτο αξιοποίησε τις ιδιαίτερες σχέσεις του με τον πελαγωμένο Ντ. Τράμπ και τη σχετική υποχώρηση της υπερδύναμης των ΗΠΑ.

Οι προθέσεις του είχαν γίνει γνωστές εδώ και καιρό, όταν είχε βγει στο επικοινωνιακό παζάρι και προανήγγειλε το εγχείρημα στο μουσουλμανικό κοινό.

Το τί είχε καταλάβει η ελληνική κυβέρνηση μόνο ένας θεός ξέρει. Το έθεσε ο Κ. Μητσοτάκης στον Ερντογάν στη διάρκεια της πρόσφατης συνομιλίας τους και τί του απάντησε ο νεοσουλτάνος; Αν απάντησε, τί κατάλαβε από τα λεγόμενα ο έλληνας Μωυσής; Τουλάχιστον ο κ. Βαρβιτσιώτης είχε την ειλικρίνεια να προβλέψει ότι ο Ερντογάν δεν θα το αποτολμήσει. Ήταν ο αναπληρωτής υπουργός κοινωνός κάποιων από τις σκέψεις του πρωθυπουργού; Αν υπήρχαν τέτοιες σκέψεις…

Το τί επακολούθησε είναι γνωστό. Η κυβέρνηση αφυπνίσθηκε (τρόπος του λέγειν, διότι ο πρωθυπουργός συνέχιζε τις επικοινωνιακές του δραστηριότητες) ωσάν μαρμαρωμένος, όχι βασιληάς αλλά κυβερνήτης.

Ο κ. Βορίδης είπε να κάνουμε τα ίδια στο σπίτι του Κεμάλ, μήπως και μπούμε προφανώς κι εμείς στο κάδρο της βαρβαρότητας του Ερντογάν. Ο κ. Γεωργιάδης το ενέταξε στις ελληνοτουρκικές διαφορές. Αν είναι έτσι, ο Ερντογάν θα φορτώσει το τραπέζι ενδεχόμενης διαπραγμάτευσης μέχρι το ταβάνι. Ο κ. Πέτσας έκανε αντίθετη δήλωση επ’ αυτού και συνέχισε να φυλλομετρά τη λίστα του.

Ο κ. Τσαβούσογλου προβοκάρισε την ελληνική πλευρά γνωστοποιώντας εν εξελίξει συζητήσεις, θέλοντας να καλλιεργήσει την εικόνα ότι τα πράγματα συνεχίζονται σαν να μην συνέβη η πρόκληση προς την διεθνή κοινότητα.

Στο εσωτερικό μέτωπο, η κυβέρνηση εξακολουθεί να μοιράζει κασέτες και πορίσματα προανακριτικών, ενισχύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο την ενότητα απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα. Εκτός κι αν συμβαίνει κάτι στο παρασκήνιο που να υπερβαίνει αυτή την ανάγκη ενότητας.

Στις εκκλησίες μετά την απομάκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί σιγή νεκροταφείου και οι καμπάνες δεν ήχησαν πένθιμα ούτε την Μ. Παρασκευή, λόγω κορωνοΐού.

Η κυβέρνηση θεωρεί ότι μπορεί να μανουβράρει το ακροδεξιό ακροατήριο, στέλνοντας τον Μπογδάνο δίπλα στον Κασιδιάρη, ώστε να μονιμοποιήσει την αφομοίωση των ψήφων της Χρυσής Αυγής. Ο πελταστής του νεοφιλελευθερισμού Μπ. Παπαδημητρίου είχε επισημάνει την ανάγκη δημιουργίας μιάς σοβαρής Χρυσής Αυγής, προφανώς όχι ως ανταγωνιστικό προς την ΝΔ κόμμα, αλλά ως συνιστώσα στο εσωτερικό της, όπου θα συνυπάρχει με τον εκ της Αριστεράς ή του ΠΑΣΟΚ τυχοδιωκτισμό, ο οποίος ενέσκηψε στο κόμμα της Δεξιάς και φύεται στον βιότοπο της πολιτικής μετά τα φαινόμενα αποïδεολογικοποίησης. Το συναπάντημα των δήθεν πατριωτών και τα αίσχη στη Συμφωνία των Πρεσπών, έχουν ξεγυμνωθεί, κάτι σαν τον ακροδεξιό ρέκτη που έδειχνε τα οπίσθιά του στη Θεσσαλονίκη. Όποια η αισθητική, παρόμοια και η πολιτική και η ηθική των ανθρώπων.

Λοιπόν, αυτή είναι η στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στις ιστορικές προκλήσεις; Άσκηση εξωτερικής πολιτικής με το βλέμμα στραμμένο στο εσωτερικό της χώρας και πολύ περισσότερο στο βαθύ εσωτερικό της ΝΔ; Ένας ουσιαστικά αδύναμος πρωθυπουργός θα κάνει ασκήσεις προσωπικής πολιτικής και θα εμπλακεί σε αδιαφανές ανατολίτικο παζάρι με τους εφευρέτες του είδους; Και ποιο ακριβώς θα είναι το πάρε και ποιο το δώσε; Το πάλαι ποτέ ζεϊμπέκικο του Γ. Παπανδρέου εδώ θα μοιάζει με πυρρίχιο. Ο τρόπος που πολιτεύθηκε ο Κυρ. Μητσοτάκης προεκλογικά στα εθνικά θέματα και ο τρόπος που ανατινάζει θεσμούς όπως η Δικαιοσύνη σήμερα, προκαλεί ανατριχίλα για την κατάληξη που μπορεί να έχουν οι πειραματισμοί του φιλόδοξου γόνου. Θα έλεγε κανείς ο θεός να βάλει το χέρι του, με την προϋπόθεση ότι οι άνθρωποι έχουν το θεό τους.

Του Γιώργου Βαρεμένου

https://www.avgi.gr/