Αγκαλιά με το Πετρογέφυρο στο Βασιλικό Πέρασμα του Θέρμου

Μια μικροσκοπική ρίζα κισσού ήταν ό,τι απέμεινε από έναν μεγάλο κισσό που είχε φυτρώσει την προηγούμενη χρονιά στη βάση του ανατολικού βάθρου του γεφυριού στη θέση Βασιλικό Πέραμα στο ορεινό Θέρμο.

Κρυμμένη λοιπόν η μικροσκοπική ρίζα του κισσού μέσα σε μια πιο βαθιά από το συνηθισμένο εσοχή του αρμού με το κιρέτσι ανάμεσα στις πέτρες του γεφυριού, γλίτωσε από την μανία των νερών του ποταμού Φιδάκια που τον περασμένο χειμώνα σάρωσαν με την ορμή τους το μητρικό φυτό και του έκοψαν βίαια το νήμα της ζωής του.

Ο χειμώνας όμως πέρασε και ήρθε η μυροβόλος άνοιξη και μετά το καλοκαίρι, τα νερά υποχώρησαν και ο ήλιος θέρμαινε όλο και πιο πολύ – και θερμαίνει ακόμη έντονα όλο αυτό το διάστημα ως και σήμερα ακόμη – αυτό το απόσκιο μέρος.

Έτσι, η μικροσκοπική ριζούλα βρέθηκε στις κατάλληλες συνθήκες και ξεπετάχτηκε δειλά δειλά στην αρχή – ένα μικρό φύτρο ήταν όλο κι όλο μόλις ξεπρόβαλε ως φυτό από τη φωλίτσα που της έσωσε τη ζωή – αλλά στη συνέχεια αύξαινε όλο και πιο πολύ, καθώς οι συνθήκες ευνοούσαν την ανάπτυξή του. Το ποτάμι σιγά σιγά σταμάτησε σχεδόν να κατεβάζει νερό, καθώς του το πήραν οι άνθρωποι και το οδήγησαν στα χωράφια τους, για να δώσει ζωή σε πολλά άλλα όμοια άτομα με τον κισσό, σε ζωντανά είδη του φυτικού βασιλείου, σε φυτά που είναι άμεσα χρηστικά στη ζωή των ανθρωποκοινωνιών.

Το λιγοστό νερό που απέμεινε στο ποτάμι αλλά και η υγρασία που κρατιέται στον θόλο του γεφυριού, ήταν ό,τι έπρεπε για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του σε νερό το νεοφυές φυτό. Η ρίζα του μάλιστα απλώθηκε μέχρι την κοίτη του ποταμού που είναι ακριβώς από κάτω από εκεί που φύτρωσε στον αρμό και σιγά έφτασε βαθιά μέσα στην άμμο και στα χαλίκια όπου συνάντησε μπόλικη υγρασία.

Έτσι, με τη ρίζα στο ελάχιστο νερό και το κορμί απλωμένο στον δροσερό θόλο του γεφυριού και γαντζωμένο γερά στους αρμούς που σχηματίζονται ανάμεσα στις πελεκητές πέτρες, ο κισσός απλώθηκε σε μεγάλο μέρος του θόλου του γεφυριού, και συνεχίζει ν’ απλώνεται όλο και πιο πολύ, απολαμβάνοντας από τη μια τη δροσιά του ποταμού με τη ρίζα του και από την άλλη τη σκιά που του παρέχει ο θόλος του γεφυριού για ν΄ απλώσει το κορμί του. Ιδανικό περιβάλλον για έναν κισσό.

Και μέσα στην αγαλλίαση που σκορπούν στην ψυχή του αυτές οι πολύ καλές συνθήκες στις οποίες βρέθηκε να ζει, δεν παύει να βάζει στόχους στη ζωή του. Να ονειρεύεται να μεγαλώσει γρήγορα, ν’ απλώσει κι άλλο τους κλώνους του και να κάνει μια σφιχτή αγκαλιά το γεφύρι, να του δείξει πόσο πολύ το αγαπάει. Ούτε στιγμή βέβαια δεν περνάει από τον νου του ότι μπορεί να ΄ρθει το τέλος. Ο θάνατος. Ποιο νεαρό πλάσμα, εξάλλου, φυτό, ζώο ή άνθρωπος, κάθεται να σκεφτεί πως μπορεί να πεθάνει την ώρα που θάλλει η νιότη του;

Όλα αυτά, βέβαια, ως τον ερχόμενο χειμώνα, που οι κατεβασιές του ποταμού, που θα χτυπήσουν σίγουρα και πάλι με μανία το γεφύρι – πράγμα που γίνεται, εξάλλου, κάθε χειμώνα – κουβαλώντας πέτρες, ογκόλιθους και ξύλα, που το πιο πιθανό είναι να του κόψουν βίαια το νήμα της ζωής του! Κάτι, εξάλλου, που έχει συμβεί τόσες και τόσες φορές με τόσους άλλους κισσούς που διάλεξαν το ίδιο μέρος για να ζήσουν!

Αυτό ο κισσός όμως δεν το ξέρει, αλλά και να το ήξερε πάλι δεν θα τον ένοιαζε. Αυτός συνεχίζει ν’ απολαμβάνει τη ζωή αγκαλιά μ’ αυτό το υπέροχο μνημείο που γεφυρώνει το ποτάμι, το πέτρινο γεφύρι στο Βασιλικό Πέραμα, και αδιαφορεί για το αύριο. Ένα αύριο άδηλο, όπως είναι πάντα άδηλο το αύριο στη ζωή όλων των οργανισμών του φυτικού και ζωικού βασιλείου αλλά και των ανθρώπων.

Κι αν το αύριο είναι άδηλο, το σήμερα, όπως εξάλλου προβάλλεται περίτρανα και στην εικόνα, (μια απολαυστική εικόνα ενός είδους του φυτικού βασιλείου που αναπτύσσεται αγκαλιά με ένα μνημείο του ανθρώπινου πολιτισμού), είναι υπέροχο!

Τι κι αν αύριο, αργά ή γρήγορα, ο κισσός πεθάνει, φυσιολογικά ή βίαια, ακολουθώντας τη μοίρα όλων των ζωντανών πλασμάτων, και το γεφύρι απομείνει και πάλι μόνο του!!

Σήμερα τα δυο τους, κισσός και γεφύρι, είναι τόσο αγαπημένα μεταξύ τους και φαίνεται να χαίρονται τόσο πολύ αγκαλιά το ένα με το άλλο, που αξίζει να χαρούμε κι εμείς μαζί τους απολαμβάνοντας αυτή την υπέροχη εικόνα που μας παρέχει αυτός ο σφιχτός εναγκαλισμός!!!