Αγρίνιο: Λαμπρά τα εγκαίνια του «Photopolis» (Video – Photos)
Με το άνοιγμα της έκθεσης του Αβραάμ Παυλίδη «ΝΕΑ ΕΡΕΙΠΙΑ», άνοιξε απόψε, ένα σημαντικό καλλιτεχνικό φεστιβάλ για την φωτογραφική τέχνη στην πόλη του Αγρινίου με πανελλαδικό ενδιαφέρον. Είναι το 2ο Photo Festival, «Photopolis», που οργανώνει το φωτογραφικό τμήμα του Καλλιτεχνικού Εργαστηρίου «art8», σε συνεργασία με το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, το MOMus – Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης και κάτω από την αιγίδα του Δήμου Αγρινίου.
Την εκδήλωση άνοιξε το μέλος της art8, Λεωνίδας Φραγκούλης, ο οποίος καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους, ευχαρίστησε όλους όσους δούλεψαν για την υλοποίηση αυτού του μοναδικού θεσμού για την φωτογραφία στην ευρύτερη περιοχή του νομού με ιδιαίτερη αναφορά στον Παναγιώτη Καλτσά, ο οποίος συντόνισε και δούλεψε με μεθοδικότητα για όλα όσα η οργάνωση απαιτούσε. Τέλος αναφέρθηκε σε όλες τις δράσεις του Φεστιβάλ, από σήμερα μέχρι και τις 14 Οκτωβρίου που αυτό θα ολοκληρωθεί.
Στη συνέχεια η αντιδήμαρχος πολιτισμού κ. Μαρία Παπαγεωργίου απηύθυνε έναν σύντομο χαιρετισμό και ακολούθησε ο Ηρακλής Παπαϊωάννου, Επιμελητής του MOMus – Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης καθώς και της έκθεσης του Αβραάμ Παυλίδη με τίτλο «Νέα Ερείπια» που άνοιξε ουσιαστικά το φεστιβάλ στο κοινό του Αγρινίου.
Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το κείμενο του Ηρακλή Παπαϊωάννου με τίτλο «Ασάλευτες εικόνες, αινιγματικές αντιφάσεις» στο οποίο αναφέρεται στην έκθεση του Παυλίδη και γράφτηκε σε προγενέστερο από την εκδήλωση χρόνο, αλλά αντικατοπτρίζει τα όσα είπε σήμερα στην εκδήλωση:
«Πριν από είκοσι πέντε χρόνια ο Αβραάμ Παυλίδης ξεκίνησε να φωτογραφίζει εσωτερικούς χώρους, αθέατους μικρόκοσμους από τα σωθικά της ελληνικής επαρχίας. Η διεισδυτική ματιά του επέμεινε με αυθεντικότητα στη θεματική της εγκατάλειψης, ως ευλαβικό προσκύνημα των ερειπίων που αφήνουν πίσω τους η ζωή που σβήνει και η νεωτερικότητα που ελαύνει, σε μια εποχή που η γυαλιστερή θωριά του διαρκώς καινούργιου θάμπωνε το βλέμμα. Μετά το 2010, και ενώ η χώρα είχε εισέλθει απότομα στα άπατα νερά της κρίσης, στράφηκε σε παρατημένες εγκαταστάσεις της βιομηχανικής κοινωνίας που παρήγαγε μαζικά προϊόντα και συμπεριφορές, όπως εργοστάσια, στρατόπεδα, ξενοδοχεία, ψυχιατρεία.
Το έργο του στηρίζεται σε δυο βασικούς πυλώνες: ο πρώτος είναι το ντοκουμέντο που παρέμεινε ισχυρό θεμέλιο της φωτογραφίας παρά την θεωρητική κριτική που δέχτηκε. Ο δεύτερος είναι η θητεία στο αρχιτεκτονικό σχέδιο και η χαμηλόφωνη μαθητεία στη ζωγραφική, μέσα από τη γνωριμία με τον Γιάννη Τσαρούχη και τον θαυμασμό από νεαρή ηλικία για το έργο του Γιάννη Σπυρόπουλου. Οι δυο τους σφράγισαν το έργο του, επιτρέποντάς του να συναιρεί το δημώδες με το μοντέρνο, το φωτογραφικό με το ζωγραφικό.
Ο Παυλίδης γίνεται παρατηρητής των ερειπίων που γεννά ο οξύς ανταγωνισμός, η αυξανόμενη ταχύτητα, η υπόκωφη βία της προόδου, ταξιδεύοντας σε όλη τη χώρα με το διαρκές κίνητρο να αντικρίσει μια εικόνα που δεν έχει ξαναδεί, μέσα από μια ιδιαίτερη παραδοξότητα: ότι εκτιμά τις αρετές της παράδοσης, ενώ συγχρόνως αναζητά διαρκώς νέες εικόνες στις στάχτες της, μέσα σε νέα ερείπια. Ίσως η αινιγματική αυτή αντίφαση να συνιστά το δακτυλικό αποτύπωμα μιας ολόκληρης εποχής. Και ο Παυλίδης μοιάζει να έλκεται ακαταμάχητα από τις αινιγματικές αντιφάσεις και τα επιμελώς κρυμμένα μυστικά».
Τελειώνοντας να πούμε, ότι ο Αβραάμ Παυλίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1950. Μεταξύ 1957 και 1968 έζησε στον Γάζωρο Σερρών.
Το διάστημα 1969-72 σπούδασε Διακόσμηση, εργάστηκε για δυο χρόνια σε γραφείο αρχιτεκτονικών μελετών, ενώ παράλληλα άρχισε να τον ενδιαφέρει η ζωγραφική. Το 1976 ξεκίνησε να ταξιδεύει στην Ελλάδα. Τη δεκαετία του ’80 συναντήθηκε αρκετές φορές στο Άγιο Όρος με τον Γιάννη Τσαρούχη, που τον μύησε στους δρόμους της παράδοσης. Άρχισε να φωτογραφίζει το 1990 και από το 1995-96 εστιάστηκε αποκλειστικά σχεδόν στην απεικόνιση εσωτερικών χώρων της ελληνικής υπαίθρου, που διαθέτουν άρωμα παράδοσης.
Το έργο του έχει παρουσιαστεί σε αρκετές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις όπως η ατομική έκθεση στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης (2004) και εκείνη στη γκαλερί της Βιέννης Forum am Schillerplatz (2009). Έχουν εκδοθεί τα λευκώματα του έργου του Εστίες Παράδοσης (ΜΦΘ, 2004), Το Τελευταίο Βλέμμα (Ρόδι, 2010), Νέα Ερείπια (ΜΙΕΤ, 2017). Τα Νέα Ερείπια παρουσιάστηκαν στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, στο Μουσείο της Πόλης του Βόλου και στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αγίου Νικολάου Κρήτης.
Δείτε ένα μικρό βίντεο από το άνοιγμα:
Ακολουθεί φωτορεπορτάζ από την εκδήλωση:
