Ο Αγρινιώτης προπονητής Γιάννης Γράψας για το άθλημα του Μπάσκετ

Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη μας παραχώρησε πρόσφατα ο συμπατριώτης μας Γιάννης Γράψας, γνωστός προπονητής καλαθοσφαίρισης, με πλούσιες αθλητικές και επιστημονικές περγαμηνές, ο οποίος μίλησε για τις πλούσιες εμπειρίες που έχει αποκτήσει από τον χώρο του αθλητισμού, για την σημαντική συνεργασία που είχε στη Νότια Αφρική, καθώς και για τα σχέδια που κάνει για το μέλλον, καταθέτοντας παράλληλα την άποψή του για την ανάπτυξη και την πρόοδο του τοπικού και ελληνικού μπάσκετ.

1) Έχετε διαγράψει μια θαυμαστή πορεία ως παίκτης του μπάσκετ και βέβαια στη συνέχεια ως προπονητής σε πολλές ομάδες. Ποιες οι ενθυμήσεις σας από αυτή την περίοδο;

Σαν χθες θυμάμαι την πρώτη μου επαφή με το άθλημα που αγάπησα και έγινε ένα από τα σημαντικότερο κίνητρα στην ζωή μου για συμμετοχή στον αθλητισμό, δημιουργία και εξέλιξη. Ήταν κάπου στο 1974, εκεί στο πανέμορφο ανοιχτό γήπεδο της Γυμναστικής Εταιρείας Αγρινίου με τον μεγάλο φοίνικα και τις ξύλινες εξέδρες. Εκείνο το καλοκαιριάτικο βραδινό οι φωνές και τα χειροκροτήματα του κόσμου με τράβηξαν “ως σειρήνες’’ από μια αλάνα ποδοσφαίρου λίγο πιο πάνω όπου έπαιζα με μερικούς φίλους. Καθώς αντίκρισα τις ομάδες να αγωνίζονται στο ανοιχτό γήπεδο γεμάτο φώτα, χρώματα, κόσμο, φωνές, ανταγωνισμό, σχεδόν  ¨μαγεμένος¨ κατάλαβα ότι ανήκω εκεί, σε αυτή την “παρέα” και από την επόμενη κιόλας μέρα άρχισα να χτίζω τα όνειρά μου με την πορτοκαλί μπάλα στο χέρι. Ένας κεραυνοβόλος έρωτας πρώτης ματιάς! Από τότε μέχρι και σήμερα στον χώρο που υπηρετώ, οι ιδιότητες εναλλάσσονται , οι χαρές και λύπες επίσης εναλλάσσονται ως συναισθήματα μαζί με πολλούς ανθρώπους, που  άλλοτε απλά συναναστρέφεσαι και άλλοτε ορισμένοι από αυτούς αφήνουν χαρακτηριστικά που σε αγγίζουν, σε διαμορφώνουν και σε εξελίσσουν σε καλύτερο επαγγελματία αλλά κύρια σε καλύτερο άνθρωπο. Από την αρχή της επαφής μου με το άθλημα ήθελα να εξελιχθώ σε όσο το δυνατόν καλύτερο παίκτη αρχικά και στην συνέχεια προπονητή και επιστήμονα. Από παιδί είμαι πολύ ανταγωνιστικός, πάντα θέτω υψηλούς στόχους και προσπαθώ να τους πραγματοποιώ και μέσα από αυτή την προσπάθεια απολαμβάνω κάθε στιγμή που μου προσφέρει το μπάσκετ σε όλα τα επίπεδα.

2) Η εξέλιξή σας ως παίκτης ήταν ραγδαία, πολύ νωρίς τόσο ηλικιακά όσο και εμπειρικά, ήσασταν βασικός συντελεστής της ομάδας της ΓΕΑ, με συμμετοχές σε Παν-επαρχιακά Πρωταθλήματα, πρόσκληση στην Εθνική ομάδα Παίδων, προτάσεις από ομάδες υψηλού επιπέδου (Απόλλωνας Πάτρας – ΠΑΟΚ κ.ά.), ενώ στη συνέχεια παράλληλα με τις σπουδές, παίξατε μπάσκετ στην Ιταλία. 

Πολύ δύσκολες εποχές! Ελάχιστοι προπονητές, ελάχιστη η βοήθεια σε θέματα τεχνικής, σχεδόν καθόλου παραστάσεις παρά μόνο μέσα από αγωνιστική διαδικασία! Είμασταν αυτοδίδακτοι παίκτες οι περισσότεροι και αυτό από μια οπτική ήταν πολύ καλό γιατί έπρεπε να σκεφτόμαστε και να δημιουργούμε τόσο κατά την διάρκεια της προπόνησης όσο και την διάρκεια του αγώνα, από την άλλη όμως πιστεύω ότι εάν υπήρχε μια ελάχιστη τεχνική βοήθεια της σημερινής ποιότητας αρκετοί παίκτες εκείνης της εποχής θα έκαναν σπουδαία καριέρα. Εμένα τότε με βοήθησε η συγκυρία της ανανέωσης της ομάδας και αυτό με οδήγησε πολύ νωρίς στα ¨βαθιά¨, να φανταστείτε ότι πρόλαβα την Γυμναστική Εταιρεία στην Β’ Εθνική που ήταν η δεύτερη σημαντική κατηγορία τότε στην Ελλάδα – κάτι σαν την σημερινή Α2- σε ηλικία 14 ετών!!! Παρ’ όλα αυτά αισθανόμουν από την αρχή πολύ άνετα με το μπάσκετ και με την διαδικασία γενικότερα. Αυτό, παράλληλα με το ότι ήμουν αθλητικό παιδί και λάτρης της προπόνησης με οδήγησε σε μια γρήγορη εξέλιξη και άρχισα σχετικά νωρίς να απολαμβάνω καθιέρωση, αποδοχή και γενικά πολύ θετικά σχόλια που κάποια στιγμή κατέληξαν σε προτάσεις από ιστορικούς συλλόγους με αποκορύφωμα αυτές του Απόλλωνα Πάτρας και του ΠΑΟΚ.

Ειδικά η θετική εισήγηση που είχε κάνει για μένα στον ΠΑΟΚ ο τότε αρχηγός του αείμνηστος Γιάννης Πολίτης, ο οποίος προπονούταν μαζί μας για ένα περίπου χρόνο λόγω του διορισμού του ως Καθηγητής Φυσικής Αγωγής σε σχολεία της περιοχής μας, (Αγρίνιο, Καλύβια) αλλά και η πρόσκλησή μου στην προετοιμασία της Εθνικής Παίδων για το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα  μαζί με τον τότε συμπαίκτη μου Θωμά Παππά ήταν για μένα από τις σημαντικότερες στιγμές της αθλητικής μου καριέρας. Τελικά οι συγκυρίες μπορεί να μην ευνόησαν τότε αλλά τελικά συνεργάστηκα με τον ΠΑΟΚ χρόνια αργότερα ως προπονητής στα αγωνιστικά τμήματα των υποδομών. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω ότι από τότε μέχρι και την ημέρα που ο Γιάννης Πολίτης έφυγε από τη ζωή υπήρξε για μένα ένας πολύ καλός φίλος, συνεργάτης και δάσκαλος μέσα και έξω από το γήπεδο. Και οι συγκυρίες όπως ανέφερα παραπάνω δυστυχώς δεν ευνόησαν, κύρια γιατί τότε για έναν αθλητή να μεταπηδήσει σε ένα άλλο σωματείο χωρίς την συναίνεση του σωματείου του ήταν πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο και συνήθως συνοδεύονταν από παράλογες οικονομικές απαιτήσειςκαι από έλλειψη αθλητικής παιδείας των παραγόντωνεκείνης της εποχής, και έτσι η συγκεκριμένη κατάσταση δεν μου επέτρεψε να διεκδικήσω περισσότερα πράγματα που ίσως μου ανήκαν στον χώρο ως παίκτης.  Οι σπουδές μου στην Ιταλία πραγματικά μου άνοιξαν “νέους ορίζοντες” τόσο επιστημονικά όσο και αγωνιστικά και επέτρεψαν να αγωνιστώ τόσο στο Πανεπιστημιακό πρωτάθλημα που τότε στην Ιταλία ήταν πολύ ανεπτυγμένο όσο και σε ομάδες της Φλωρεντίας αλλά και της Σικελίας. Η εμπειρία ήταν πολύ σημαντική γιατί εκείνη την εποχή η Ιταλική Σχολή μπάσκετ ήταν σε πολύ υψηλό επίπεδο στην Ευρώπη.

3) Οι εμπειρίες και οι γνώσεις που αποκτήσατε  όλα αυτά τα χρόνια, παρά πολλές. Είστε από τους ανθρώπους που έχουν καταφέρει να συνδυάσουν την επιστημονική γνώση με την προπονητική και αθλητική δράση… Αυτή την δύσκολη για όλους περίοδο, τι κάνετε;

Διαπιστώνοντας για τους παραπάνω λόγους την έλλειψη προοπτικής ως παίκτης στο επίπεδο που για μένα ήταν στόχος, αποφάσισα σχετικά νωρίς θα έλεγα, να ασχοληθώ με την προπονητική. Ο αθλητισμός είναι επιστήμη και έτσι από την αρχή με ενδιέφερε η επιστημονική προσέγγιση του μπάσκετ. Οι μεταπτυχιακές και διδακτορικές μου σπουδές μου επέτρεψαν να εμβαθύνω, να διερευνήσω και να αποκτήσω γνώσεις πολύ σημαντικές για την προπονητική εφαρμογή του μπάσκετ. Τα δε ταξίδια και η υποτροφία μου στην Αμερική ήταν σημαντικοί ¨σταθμοί¨ της προπονητικής μου εξέλιξης. Η συγκεκριμένη περίοδος με βρίσκει όπως όλο τον κόσμο πιστεύω σε μια κατάσταση πρωτόγνωρη, με νέα δεδομένα, λόγω της πανδημίας. Μετά την επιστροφή μου από την Ν. Αφρική έχω αρχικά επικεντρωθεί στην ολοκλήρωση της  συγγραφής του νέου μου βιβλίου που θα εκδοθεί τον Δεκέμβριο, παρακολουθώντας παράλληλα πιθανές επαγγελματικές εξελίξεις που θα μπορούσαν να με ενδιαφέρουν.

4) Η παρουσία σας στη Νότια Αφρική πως προέκυψε;

Τα τελευταία χρόνια είχα την τάση και την επιθυμία να αναζητήσω το μέλλον μου στο μπάσκετ στο εξωτερικό. Μέσα από μια σειρά επαφών και συζητήσεων με διάφορα γραφεία εκπροσώπων, προέκυψε η συνεργασία με ένα γνωστό γραφείο με έδρα τη Γερμανία. Εδώ πρέπει να σας αναφέρω ότι είχε προηγηθεί πρόταση από την Τυνησία, την οποία και απέρριψα λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Η πρώτη προσέγγιση για τη Νότια Αφρική και την οποία αποδέχθηκα αρχικά, από το γραφείο του Γερμανού μάνατζερ που συνεργάζομαι, αφορούσε στη συνεργασία με τον αναπτυξιακό τομέα των εθνικών ομάδων της χώρας και ειδικότερα σε ό,τι αφορά το scouting και recruiting των ομάδων και την αξιολόγηση των αθλητών.Πρόκειται για ένα νέο Project που άρχισε να εφαρμόζεται, αρχικά στην κυριότερη πηγή επιλογής αθλητών για τις εθνικές ομάδες και κύρια των ανδρών, το South Africa Varsity Basketball, δηλαδή το Πανεπιστημιακό Πρωτάθλημά τους και συνεχίστηκε και στην επαγγελματική λίγκα από πέρσι, δημιουργώντας μια σημαντική βάση τεχνικών και αθλητικών δεδομένων, ως βασικά κριτήρια επιλογής παικτών για τη στελέχωση των εθνικών ομάδων και κυριότερα της εθνικής ανδρών, ενόψει των υποχρεώσεων που έρχονταν. Την αρχική σκέψη μου για μετοίκιση δυνάμωσε κατά πολύ η δυνατότητα απόσπασής μου στη Νότια Αφρική, καθώς και η ελκυστική πρόταση να τεθώ επικεφαλής του προγράμματος μπάσκετ του κολεγίου στο οποίο ξεκινήσαμε την εφαρμογή ενός καινοτόμου προπονητικού προγράμματος μπάσκετ σε όλες τις βαθμίδες, με πολύ καλά αποτελέσματα. Η συνέχεια με βρήκε ως επικεφαλή προπονητή με τους Tshwane Suns, στα play offs του Εθνικού Πρωταθλήματος Μπάσκετ  της Νοτίου Αφρικής και στα προκριματικά της Afroleague.

5) Πρόκειται απ΄ ότι καταλαβαίνω για  ένα μεγάλο εγχείρημα το οποίο υποστηρίζουν η FIBA και το NBA και η Αφρικανική Λίγκα. Βλέπετε να προχωρά αυτό το project και σε τι βαθμό επιτυχίας μπορεί να φθάσει;

Πολύ σπουδαίο project πραγματικά! Η αγορά της Αφρικής είναι τεράστια. Δεν είναι τυχαίο το ότι το NBA και η FIBA έχουν ήδη εμπλακεί σε μια διαδικασίαscouting&recruiting. Στα εδάφη της αναμένεται να βρεθούν “κοιτάσματα” των επόμενων καλύτερων μπασκετμπολιστών του πλανήτη!!Ήδη το ΝΒΑ έκανε ενεργή παρέμβαση με το ΝΒΑ Juniors Tournament που έχει ως στόχο την ανάδειξη ταλαντούχων νεαρών παικτών και την ένταξή τους σε αναπτυξιακά προγράμματα που εποπτεύει το NBA.Πολλές ευρωπαϊκές ομάδες ενδιαφέρονται να μπουν στην διαδικασία. Όσο ήμουν στην Αφρική αρκετοί managers σπουδαίων Ευρωπαϊκών ομάδων ήρθαν σε επαφή μαζί μου για να ξεκινήσουν συνεργασίες στην αγορά της Αφρικής. Σημαντική επίσης ήταν η πρόταση κάναμε με τον Λάζαρο Παπαδόπουλο για την συμμετοχή της Athlenta σε όλη αυτή τη διαδικασία με στόχο την δημιουργία μια βάσης δεδομένων τεχνικής αξιολόγησης επιλεγμένων αθλητών από το παραπάνω πρόγραμμα και την προώθησή τους στην αγορά του μπάσκετ γενικότερα.

6) Γεγονός είναι πάντως ότι, ένας Αγρινιώτης έχει ανέβει επίπεδο στον αθλητικό χώρο και έχει γίνει ταυτόχρονα και ¨πρεσβευτής¨ του ελληνικού μπάσκετ στο εξωτερικό. Θα συνεχίσετε στη Νότια Αφρική ή έχετε άλλα σχέδια;

Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια. Θεωρώ όμως ότι υπάρχουν πολλά “σκαλιά” να ανέβω ακόμη και ως προπονητής αλλά και ως άνθρωπος και εύχομαι να μπορέσω να το πραγματοποιήσω. Το άθλημα εξελίσσεται κάθε μέρα και θέλω να είμαι εκεί να παρακολουθώ και να συμμετέχω στις εξελίξεις. Επιστρέφοντας από την Ν. Αφρική τα Χριστούγεννα είχα μια πρόταση για ανανέωση της συνεργασίας για τα επόμενα τρία χρόνια, οι συνθήκες όμως που διαμορφώθηκαν λόγω της πανδημίας κατά το διάστημα παραμονής μου στην Ελλάδα άλλαξαν τα δεδομένα και δεν σκέφτομαι την επιστροφή μου εκεί αλλά κουβεντιάζω με τον συνεργάτη μου και  παραμένω ¨ανοιχτός¨ σε ελκυστικές και δημιουργικές συνεργασίες στο εξωτερικό.

7) Στα καθ΄ ημάς τώρα… Τι γίνεται με το μπάσκετ στην Αιτωλοακαρνανία; Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια ομάδες σαν τον ¨Χ. Τρικούπη¨ τον ΑΟ Αγρινίου, να έχουν ανέβει τα σκαλιά στις εθνικές κατηγορίες, να έρχονται μεγάλες ομάδες να αγωνιστούν στο Μεσολόγγι και το Αγρίνιο … Η άνθηση του τοπικού μπάσκετ θα κρατήσει ή είναι πρόσκαιρο φαινόμενο;

Θεωρώ πολύ σημαντική την ερώτησή σας για την οποία η απάντηση δεν είναι καθόλου εύκολη θα έλεγα και αυτό γιατί ο καθένας έχει διαφορετικά κριτήρια και διαφορετικές οπτικές και διαφορετική επιχειρηματολογία. Ένα κεντρικό αφήγημα της κατάστασης θα ήταν σαφώς και ότι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια είναι ένα “βήμα μπροστά”, οι ομάδες αγωνίζονται στις πιο υψηλές Εθνικές κατηγορίες καιδεν μπορούμε επίσης να παραβλέψουμε την προσπάθεια ορισμένων ανθρώπωντόσο της πόλης μας όσο και του Μεσολογγίου να στηρίξουν οικονομικά αυτές τις προσπάθειες και τους αξίζουν συγχαρητήρια γι’ αυτό. Είναι αλήθεια ότι τέτοιου είδους “μοντέλα” με τις ομάδες να κερδίζουν κατηγορίες είναι θετικά γιατί προσελκύουν κόσμο στο άθλημα, το χρειάζεται ο κόσμος αυτό, ειδικά στην επαρχία, αλλά αν κοιτάξουμε πίσω θα δούμε ότι είχαν πολύ άσχημο τέλος και γι’ αυτό κατά την γνώμη μου θα πρέπει να ακολουθούνται από οργανωμένα πλάνα ανάπτυξης υποδομών. Οι ομάδες που αγωνίζονται στις υψηλές κατηγορίες θα πρέπει να δημιουργούν και μια παρακαταθήκη για το άθλημα στην πόλη τους σε όλα τα επίπεδα και κύρια σε αυτό των υποδομών. Θεωρώ ότι αυτός ο σχεδιασμός δεν έχει επί της ουσίας πραγματοποιηθεί και αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό.

8) Σε τι επίπεδο ανάπτυξης και γενικότερα αθλητικής υποδομής είναι η περιοχή μας;

Η συζήτηση αυτή είναι τεράστια και ουσιώδης και θα χαρώ πολύ κάποια άλλη στιγμή να μιλήσουμε για την αθλητική ανάπτυξη τις περιοχής μας. Επιτρέψτε μου να επικεντρωθώ στο μπάσκετ και να σας πω ότι κατά την ταπεινή μου άποψη η ανάπτυξη ενός αθλήματος εξαρτάται από τους εξής παράγοντες: Αναπτυξιακό σχεδιασμό, Ποιότητα προπονητών  και Αθλητικές εγκαταστάσεις.

Το Αγρίνιο είναι πλέον μια μεγάλη πόλη, με αρκετούς αθλητικούς συλλόγους και πάρα πολλά εν ενεργεία αθλήματα. Για τις ανάγκες άθλησης υπάρχουν μόνο 2 κλειστά γυμναστήρια και δυο κλειστά προπονητήρια τα οποία δεν πληρούν ούτε τις ελάχιστες βασικές προδιαγραφές διαστάσεων, αλλά κύρια ασφάλειας. Ο δε τρόπος λειτουργίας των δυο κλειστών γυμναστηρίων είναι προβληματικός.  Ήδη συνάδελφοι οι οποίοι ασχολούνται με ακαδημίες, έχουν εκφράσει κατά καιρούς την άποψή τους και τους προβληματισμούς τους σχετικά με το πρόβλημα των αθλητικών εγκαταστάσεων. Τα παιδιά μας γυμνάζονται σε “ανοικτά γήπεδα” όπως γυμναζόντουσαν πριν από 20 χρόνια!!!.  Σε αυτά τα “ανοιχτά γήπεδα”που ορισμένοι σύλλογοι χρησιμοποιούν και των οποίων η επιλογή έγινε χωρίς ουσιαστικά κριτήρια, δεν έχει γίνει ακόμη καμμιά μελέτη και καμμιά παρέμβαση από την Δημοτική Αρχή, (σκέπαστρο, δάπεδο, μπασκέτες, φωτισμός, χώρους αποδυτηρίων), έτσι ούτως ώστε να διαμορφωθούν τουλάχιστον σε ασφαλή προπονητήρια που θα μπορούσαν να αποσυμφορήσουν τα δυο κλειστά, παρά μόνο ευκαιριακοί χρωματισμοί του δαπέδου.

Για το θέμα του αναπτυξιακού σχεδιασμού έχω ήδη τοποθετηθεί και πιστεύω ότι είναι επιτακτική ανάγκη να γίνει ο επαναπροσδιορισμός των στόχων τόσο σε συλλογικό όσο και σε κεντρικό επίπεδο με στόχο ένα καινοτόμο μακροπρόθεσμο αναπτυξιακό μοντέλο το οποίο πραγματικά θα μπορούσε τα επόμενα χρόνια να δημιουργήσει πραγματική και ουσιαστική ανάπτυξη του μπάσκετ στην πόλη μας. Ο σχεδιασμός αυτός θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει και την αξιοποίηση του πιστοποιημένου από τον ΣΕΠΚ προπονητικού δυναμικού της περιοχής που με την κατάλληλη τεχνική και επιστημονική υποστήριξη θα μπορούσαν να συμβάλλουν αποτελεσματικά στην εφαρμογή του.

9) Έχετε δουλέψει και γνωρίζεται καλύτερα απ΄ όλους σε ακαδημίες και σε Basketball  Camp και σίγουρα υπάρχει πρόβλημα τουλάχιστον έτσι όπως είναι δομημένο το εκπαιδευτικό σύστημα, αποτρέπει πολλά παιδιά από το να συνεχίσουν με τον αθλητισμό γενικά και με το μπάσκετ ειδικότερα και όπως είπατε χρειάζεται μια αλλαγή μοντέλου. Από την άλλη όμως βλέπουμε, τουλάχιστον σε επαγγελματικό επίπεδο, πολλούς ξένους αθλητές, πότε θα παίξουν τα ταλέντα τα οποία αναδεικνύει το ελληνικό μπάσκετ; βγάζει ταλέντα το ελληνικό μπάσκετ;

Πολύ σημαντική παρατήρηση αυτή και μου δίνει ¨πάσα¨ χρησιμοποιώντας τον όρο του μπάσκετ να πω ορισμένα πράγματα τα οποία θεωρώ πολύ σημαντικά.Η πλημμυρίδα αλλοδαπών παικτών που επιβεβαιώνουν ότι δεν μιλάμε πλέον για το Ελληνικό Μπάσκετ αλλά για το Μπάσκετ στην Ελλάδα. Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, ταυτόχρονα με την έλλειψη οργάνωσης των σωματείων στα τμήματα υποδομής γενικότερα έχει αναπόφευκτες επιπτώσεις στους νέους και ταλαντούχους γηγενείς αθλητές που βλέπουν τα περιθώρια ανάπτυξης και εξέλιξής τους να στενεύουν και σε αρκετές περιπτώσεις να είναι ασφυκτικά, πρέπει να σταματήσει.

Επίσης σε τοπικό επίπεδο απ’ ότι πληροφορούμαι, τις ομάδες απαρτίζουν παίκτες οι οποίοι έχουν ξεπεράσει και το 40ο  έτος της ηλικίας τους!!!. Από την στιγμή που στην πόλη μας λειτουργούν 7 ή 8 σύλλογοι απλά διερωτώμαι γιατί δεν στελεχώνονται επαρκώς οι ομάδες μας από νεαρούς γηγενείς αθλητές; Ποια είναι η εξέλιξή τους;

Είναι σαφές ότι χρειάζεται μια σειρά από μέτρα με συγκεκριμένους στόχουςγια την ποιοτική αναβάθμιση του αθλήματος, για το μέλλον του οποίου όλοι ανησυχούμε και προβληματιζόμαστε…

10) Σοβαροί οι προβληματισμοί σας κύριε Γράψα, εν τούτοις τα παιδιά σας, ασχολούνται με το μπάσκετ και μάλιστα σε επίπεδο αρκετά υψηλό, σε ομάδες της Θεσσαλονίκης και μάλλον θα λέγαμε ότι το «μήλο έπεσε κάτω απ΄ τη μηλιά».

Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που τα παιδιά μου ακολούθησαν το δρόμο του αθλητισμού και ειδικότερα του μπάσκετ. Είμαι υπερήφανος γι’ αυτά γιατί πέτυχαν αρκετά πράγματα σε αγωνιστικό επίπεδο και κατάφεραν να καθιερωθούν σε υψηλό επίπεδο. Έχουν μάθει να δουλεύουν σκληρά και δίνουν τις μάχες τους για διάκριση όπως όλοι οι συνειδητοποιημένοι αθλητές. Δυστυχώς στην χώρα μας το γυναικείο μπάσκετ δεν είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένο, αλλά είναι μέσα στις δυνατότητές τους να δημιουργήσουν καλύτερες προοπτικές και να συνδυάσουν την συνέχεια των σπουδών τους στο εξωτερικό με το μπάσκετ.

11) Κύριε Γράψα είναι πάρα πολλά αυτά που θα μπορούσαμε να συζητήσουμε για το μπάσκετ, το αγαπάτε παθολογικά, είστε θα έλεγα ένας ¨ρομαντικός¨ του αθλήματος! Ποια η άποψή σας σχετικά με το αν αυτή η Ελλάδα χρειάζεται ανθρώπους έμπειρους, ανθρώπους με επιστημονική γνώση ή ισχύει τελικά ότι, η πατρίδα ¨διώχνει¨ μακριά τα παιδιά της;

Πιστεύω ότι ζούμε μια συγκυρία πάρα πολύ δύσκολη σε όλα τα επίπεδα. Γενικά μετά την κρίση η Ελλάδα πιστεύω ότι έχασε σημαντικό στελεχιακό δυναμικό σε όλα τα επίπεδα, επιστήμονεςυψηλού επιπέδου, «αναγκάστηκαν» να μετοικήσουν στο εξωτερικό, για να μπορέσουν να διασφαλίσουν καλύτερες προοπτικές τόσο για την έρευνά τους όσο και για τη δουλειά τους. Δεν είναι κρυφό ότι η κατάσταση και στο μπάσκετ δεν είναι η καλύτερη. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσοι συνάδελφοι προπονητές  ήρθαν σε επαφή μαζί μου όσο ήμουν στο εξωτερικό για να μάθουν εάν υπάρχουν προοπτικές συνεργασίας. Πιστεύω ότι όσο οι πολιτικές δεν θα δημιουργούν ευκαιρίες και προοπτική αλλά θα διαμορφώνουν οικονομικά ελλείμματα και θα συρρικνώνουν τις εργασιακές θέσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων τόσο αυξάνεται το φαινόμενο  του “brain drain”.

Σας ευχαριστώ πολύ και εύχομαι κάθε επιτυχία στα σχέδιά σας.

Γιώργος Αν. Πανταζόπουλος – kalyvia.gr