Αμφιλοχία: «Έφυγε» ο εκπαιδευτικός Βασίλης Τσούκας

Έφυγες πολύ βιαστικά πατέρα…

Έφυγες όμως με το μέτωπο ψηλά και τιμημένο. O σεβασμός και η αξιοπρέπεια πρέπουν στην προσωπικότητά σου και στο όνομά σου και θα συντροφεύουν παντοτινά τη θύμησή σου.
Ο Βασίλης Τσούκας ήταν γόνος μιας πολύ φτωχής αγροτικής οικογένειας, που μέσα από πολλές δυσκολίες κατάφερε να σπουδάσει στην Παιδαγωγική Ακαδημία Αθηνών και να γίνει αυτό που ονειρευόταν, Δάσκαλος. Υπηρέτησε την Δημόσια Εκπαίδευση και είχε την τύχη να ασχοληθεί επαγγελματικά με ό,τι πολυτιμότερο διαθέτει αυτός ο τόπος, τα παιδιά του. Σμίλεψε με τη σκέψη και το λόγο του αγνές και αδιαμόρφωτες υπάρξεις, προσπαθώντας να δώσει γερές βάσεις και χρήσιμα εφόδια ζωής στις νέες γενιές. Υπηρέτησε όμως το Δημόσιο σχολείο κι από θέσεις ευθύνης ως Διευθυντής σχολείων και μετέπειτα ως Προϊστάμενος του 4ου Γραφείου Π.Ε στην Αμφιλοχία.
Πάντα ενεργός πολίτης και αγωνιστής για τα πανανθρώπινα ιδανικά της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, πάλευε για ένα καλύτερο αύριο, για τον Σοσιαλισμό με Δημοκρατία, Ελευθερία και ανθρώπινο πρόσωπο! Αρχικά μέλος του ΠΑΚ, μετέπειτα εντάχθηκε οργανωτικά στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τα τελευταία 5 χρόνια στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Άνθρωπος ευαίσθητος, με μεγάλη αγάπη για την φύση και τους κήπους του. Μέχρι τις τελευταίες στιγμές του αγωνιούσε για τα κηπευτικά του, τις ελιές του, τα κλήματα και τα υπόλοιπα δεντρα. Τις τελευταίες μέρες που ήταν στο νοσοκομείο δεν μπορούσε να μιλήσει και γι’ αυτό μου έδινε γραπτώς οδηγίες γα το πώς να τα περιποιούμαι.

Ανθρωπος με βαθιά επίγνωση του καθημερινού μόχθου και της βιοπάλης, με ανεπτυγμένη στο έπακρο την αίσθηση αλληλεγγύης και με πηγαία συναισθήματα για τη ζωή και τον συνάνθρωπο. Πάντα παρών στους μεγάλους κοινωνικούς και κλαδικούς αγώνες. Πάλευε δυναμικά, με πειθώ και χωρίς συμβιβασμούς για τα δίκαια των εκπαιδευτικών και της δημόσιας εκπαίδευσης.

Ανθρωπος αυθεντικός, με μεγάλη αγάπη για την γυναίκα του, τα παιδιά του, τα εγγονια του, τους συγγενείς αλλά και για τους φίλους του στο καφενείο.
Όλοι μας τον περιμέναμε να γυρίσει… Όμως δεν γύρισε…

Πάλεψε μέχρι την τελευταία του πνοή τον καρκίνο με αστείρευτη δύναμη και με αξιοπρέπεια.
Δεν λύγισε ούτε στιγμή…
Πάλευε γιατί είχε δίπλα του κάθε στιγμή τους δικούς του ανθρώπους!

Δεν είναι ώρα για πολλά και μεγάλα λόγια.
Θα πω μόνο ότι σήμερα φεύγει από τον τόπο μας ένας συνειδητός εργάτης, ένας έντιμος αγωνιστής, ένας σπουδαίος δημοκράτης, ένας λαμπρός πατριώτης.

Αγαπημένε μου πατέρα,
Είμαι βέβαιος πώς θα το ήθελες κι εσύ να σε αποχαιρετήσουμε με τον πιο απλό και σεμνό τρόπο, γιατί ξέρουμε πως εσύ, που έζησες με τη σοφία της απλότητας, με τη φωτιά της μάχης και με τη δίψα της δικαιοσύνης, τιμούσες τον λακωνικό τρόπο έκφρασης και ζωής. Σταράτα και καθαρά λόγια, δυναμικά και έντιμα έργα, παλληκαρίσια και κοφτερή σκέψη, τολμηρή και πρωτοπόρα στάση ζωής. Αυτές είναι οι πολύτιμες παρακαταθήκες που αφήνεις πίσω σου.

Καλό ταξίδι αγαπημένε μου πατέρα!
Εσύ ήσουν για εμάς ένα τραγούδι που δεν τέλειωσε…

e-maistros.gr