Η αστυνόμευση του αντίδωρου
Η πληροφορία αναφέρεται στην προηγούμενη Κυριακή, γιατί για χθες δεν έχουμε έρθει ακόμα σε επαφή με τους κατά συνοικία πληροφοριοδότες μας. Είναι το απαγορευτικό βλέπεις. Είναι και οι ενσύρματες και ασύρματες επικοινωνίες που ελέγχονται από τις εξουσίες, όπως «διαδίδουνε οι ύποπτοι και οι θεωρητικοί», που λέει και ο Μούτσης για τους συνωμοσιολόγους και, όπως αντιλαμβάνεστε, οι πληροφορίες για τις «πέρα γειτονιές» θέλουν εκτός από τον «παραβατικό» κόπο της συγκέντρωσής τους και τον απαιτούμενο χρόνο για να μαζευτούν.
Σε κεντρική εκκλησία της πόλης του Αγρινίου λοιπόν, την προηγούμενη Κυριακή, η λειτουργία διεξήχθη όπως ορίζουν τα πρωτόκολλα: «Κεκλεισμένων των θυρών». Ένα πράγμα σαν τα δημοτικά συμβούλια δηλαδή, μόνο που εδώ είχαμε και την παρουσία της αστυνομίας.
Απ’ έξω τώρα από το ναό, «προαυλίζονταν» καμιά δεκαριά πιστοί, αλλά και τρεις αστυνομικοί, για να μην «παραβιασθούν οι πύλες», οι οποίες όμως ουδόλως απειλήθηκαν από μία τέτοια απόπειρα.
Ήσυχα κάθονταν οι άνθρωποι… Έκαναν το σταυρό τους εκεί που έπρεπε, κρατούσαν και τις αποστάσεις μεταξύ τους, όπως έπρεπε… και όλα καλά και άγια!
Εκείνο που ενόχλησε λέει, δεν ήταν ούτε ο «προαυλισμός», ούτε το sms που στάλθηκε ή δεν στάλθηκε στο Χαρδαλιά, ούτε το απαραβίαστο των θυρών, που διαφυλάχθηκε ως κόρη οφθαλμού. Ήταν που μετά το «δι’ ευχών», δεν επετράπη η διανομή του αντίδωρου. Ως γνωστόν εκκλησιασμός χωρίς αντίδωρο είναι γιορτή χωρίς χαρά, σταύρωση χωρίς ανάσταση, μνήμη χωρίς ανάμνηση.
Όλα τα ‘χε η αστυνομική περιφρούρηση, το αντίδωρο τη μάρανε
Γράφει και υπογράφει ο Εγκεφαλογράφος
«Agrinio 365» Media Group | AgrinioTimes.gr, Antenna-Star.gr