Δεν τρέχει, δεν τρέχει, δεν τρέχει το νερό..!!

Περικυκλωμένη από μικρές και μεγάλες λίμνες και με τη γεωγραφική της θέση να ορίζεται από τον υδάτινο όγκο του δεύτερου μεγαλύτερου ποταμού της χώρας, εύλογα αυτή η πόλη χαρακτηρίστηκε ως «Η πόλη του νερού».

Της Νάντιας Μπούτα

Εδώ, το νερό θα μπορούσε να «τρέχει» άφθονο σε κάθε γωνιά της, σε κάθε πλατεία της, σε κάθε γειτονιά της, σε μικρά ή μεγάλα συντριβάνια, αλλάζοντας τη φυσιογνωμία της και δίνοντας μια αίσθηση δροσιάς στην καθημερινότητα των κατοίκων της.

Κι όμως! Ανάμεσα στους ασφάλτινους δρόμους, τα πλακόστρωτα στενάκια, τα τσιμεντένια κτήρια, τα πάρκα και τις πλατείες, το νερό δεν «τρέχει», τουλάχιστον όσο θα έπρεπε. Κι ενώ το Αγρίνιο πρόσφατα απέκτησε και «καταρράκτες», χάρη στην όμορφη δουλειά των αδερφών Καραγεώργου στην πλατεία Καραπανέικα, κι ενώ το ιστορικό συντριβάνι στο κέντρο της πόλης αποτελεί σημείο αναφοράς και έλξης εδώ και χρόνια για τους κατοίκους της, το νερό δεν «τρέχει» σε μια από τις μεγαλύτερες πλατείες της: Το μικρό συντριβάνι στην πλατεία Χατζοπούλου παραμένει άνυδρο και ανενεργό, δίνοντας ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα απ’ αυτό για το οποίο κατασκευάστηκε!

Σαν κάτοικος αυτής της πόλης, ευελπιστώ να δω κάποια μέρα, το νερό να «τρέχει» σε κάθε γωνιά της, να παιχνιδίζει στον αέρα, να βάφεται κόκκινο, κίτρινο, μπλε και να σπάει με την επιβλητική του ομορφιά και τους ήχους του την ατέλειωτη μονοτονία της πολύβουης τσιμεντούπολης!