Δημήτρης Μιχάλης: «Νόσος των Λεγεωνάριων – Μύθοι και αλήθειες»

Ακούμε συχνά για την Λεγεωνέλλωση (πνευμονία σοβαρή) από τα κλιματιστικά.
Ειδικά εφέτος που έτυχε να πέσουν θύματά της κάποιοι επώνυμοι συμπολίτες μας, έγινε πολύ συζήτηση γύρω από τη νόσο αυτή.
Τι στ’ αλήθεια ισχύει?
Η Λεγεωνέλλωση λοιπόν για να αναπτυχθεί χρειάζεται «λιμνάζοντα» νερά και μεταδίδεται συνήθως από τα κλιματιστικά που χρησιμοποιούν νερό από αποθηκευτικούς χώρους (δεξαμενές) με την εισπνοή σταγονιδίων νερού με μικρόβια.
Ας μη διαδίδουμε τρομολαγνικές πληροφορίες.
Καμία σχέση με τα οικιακά κλιματιστικά των σπιτιών μας, αφού για την ανάπτυξη της λεγεωνέλλας, απαιτείται κλιματιστικό σύστημα που χρησιμοποιεί δεξαμενές νερού, όπως είναι οι κεντρικοί κλιματισμοί μεγάλων εγκαταστάσεων (ξενοδοχεία, αεροδρόμια κ.λ.π.).
Εκεί, ναι, πρέπει να το έχουμε στο νού μας.

Τα σπιτικά κλιματιστικά (room units) μπορεί να έχουν υγρασία («νερό» στις κυψέλες τους αλλά δεν πρόκειται για λιμνάζοντα νερά
Και κάτι ακόμη που είναι παντελώς άγνωστο στο ευρύ κοινό.
Λεγεωνέλλωση μπορεί να πάθει κανείς και με το νερό του μπάνιου, από την εισπνοή σταγονιδίων νερού την ώρα που λούζεται.
Αυτό μπορεί να συμβεί στις περιπτώσεις που τροφοδοτείται το μπάνιο με νερό από δεξαμενές.
Ειδικά αν αυτό το νερό εκτίθεται σε σχετικές θερμοκρασίες (που ευνοούν τον πολλαπλασιασμό του μικροβίου), πρίν το χρησιμοποιήσουμε για μπάνιο.
Αυτό συμβαίνει σε πολλά ξενοδοχεία, αλλά και σε εξοχικές κατοικίες όπου μπορεί να μην υπάρχει δίκτυο συνεχούς ύδρευσης.
Ακόμη μπορεί να συμβεί σε δεξαμενές κολύμβησης που δεν έχουν σύστημα καθαρισμού.

Συμπέρασμα: Κίνδυνος υπάρχει σε:
1. Χώρους με κεντρικό κλιματισμό με δεξαμενές νερού, όπως Ξενοδοχεία, αεροδρόμια.
2. Μπάνιο σε χώρους όπου το νερό μένει σε δεξαμενές, όπως εξοχικά και ξενοδοχεία.
3. Μπάνιο σε δεξαμενές /πισίνες που δεν υφίστανται τον προβλεπόμενο καθαρισμό