Επαναστατικά κακαρίσματα, μετά προστίμου, στο κοτέτσι

Το γράψαμε και το πρωί στο ρεπορτάζ που αφορούσε τα χθεσινά βεβαιωμένα πρόστιμα: «τι κι αν πάμε για καραντίνα, μυαλό δεν βάζουμε». Εμείς εκεί απτόητοι: «το τυρί κουμπάρε».

«Δεν μπορώ να ανασάνω… Με κόβει στ’ αυτιά… Δεν έχει τρύπα για να καπνίζω… Δε θέλω σου λέω ρε παιδί μου… Ωωωωωω…. με το στανιό δηλαδή, καπίστρι στα μούτρα… Δε γουστάρω, ρε αδερφέ… Τι είμαι εγώ; πρόβατο;» και πάει λέγοντας η επιχειρηματολογία της επιπολαιότητας και του ωχαδερφισμού. Έχουμε καθίσει εδώ και χρόνια ως κοτούλες στο κοτέτσι της μικροαστικής μας ανασφάλειας και ξαφνικά την είδαμε «επανάσταση» με το ελάχιστο μέτρο προφύλαξης που διαθέτουμε απέναντι σε ένα δράκο-μαϊμού, όπως τον χαρακτηρίζουν τα σενάρια της παγκόσμιας συνωμοσιολογίας, που αποδεκατίζει όμως αληθινές ζωές.

Μέσα σε δύο μέρες 78 πρόστιμα για μη χρήση μάσκας.

Είμαστε άξιοι, όχι της μοίρας μας, αφού εκτός από τους μοιραίους άντρες και τις μοιραίες γυναίκες τίποτα άλλο σε μοιραίο δεν υφίσταται, αλλά της τζαμπαμαγκίασης που μας διακρίνει.