Εθνικό Πάρκο Υδρόβιων Πτηνών και Υδροβιότοπων στο Αιτωλικό;

«…Και μόνο το γεγονός ότι ο κόσμος του Αιτωλικού συζητά, στηρίζει, περηφανεύεται, για αυτήν την εκπληκτική δουλειά που έκαναν τα παιδιά στο λιμανάκι, αυτό από μόνο του είναι η μεγαλύτερη ελπίδα για να πάμε ένα βήμα παρακάτω και να κάνουμε πιο όμορφο τον κόσμο και παράλληλα την ίδια τη ζωή μας.»

Με αυτή την φράση έκλεισε ο Μιχάλης τη συνέντευξη που πήρε στον εαυτό του, βλέποντας φως στο τούνελ του μέλλοντος.

Και η αλήθεια είναι ότι τελικά ο τόπος έχει ελπίδα και μέλλον μέσα από τέτοιες εθελοντικές κινήσεις. Κινήσεις που «δεν αναζητούν την υλική ανταμοιβή». Κινήσεις που έχουν ως «κίνητρο τους το όφελος της κοινωνίας». Άλλωστε αυτή είναι και η έννοια του εθελοντισμού όπως μας γραφεί και η Βάσω, «να δίνεις χωρίς αντάλλαγμα για το γενικό καλό ακόμα κι αν δεν βγάζεις χρήματα από αυτό».

Και αυτό έπραξαν οι εθελοντές – συμπολίτες μας, έδωσαν ζωή σε «ένα “νεκρό” κομμάτι του νησιού, όπως ήταν μέχρι πριν από λίγους μήνες το λιμανάκι»  έχοντας ως κίνητρο ΜΟΝΟ την χαρά των συνανθρώπων τους. Άλλωστε μόνο ευτυχισμένοι πρέπει να είναι από την αγάπη και το ενδιαφέρον που δείχνουν καθημερινά οι Αιτωλικιώτες, και όχι μόνο, με τον περίπατο τους γύρω από το καταφύγιο με τα υδρόβια πτηνά.

Και εδώ, σαν κάτοικος του Αιτωλικού, θέλω να πω ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ και ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον εμπνευστή αυτών των εθελοντικών ενεργειών Λαμπρό Χαρέλο και των συμπολιτών μου που τον ακολούθησαν.

«Είναι μακράν, της επόμενης, η καλύτερη κίνηση/πράξη/πρωτοβουλία/δράση που έχω δει από πολίτες του Αιτωλικού», είπε πριν δυο εβδομάδες ο Μιχάλης. Τέτοιες πράξεις είναι πράξεις προς μίμηση, θα πω εγώ

Θα πρέπει, πάντως, να συνεισφέρουμε και εμείς με την υποτυπώδη βοήθεια μας στις πράξεις των παιδιών αυτών. Να μην τους βάζουμε εμπόδια στον έργο τους. Να προσέξουμε την όμορφη αυτή γωνία της πόλης μας, αφήνοντας στην άκρη την «κακιά» μας νοοτροπία. Να προστατέψουμε το Λιμανάκι της Μπουκουγιάννου, όπως το λέμε εμείς στο νησί, από βανδαλισμούς, σκουπίδια, παρκαρισμένα αμάξια διπλά στα πτηνά, φθορές, εκφοβισμούς των πτηνών κλπ για να κρατηθεί ζωντανή η ελπίδα.

Δεν αρκεί ΜΟΝΟ ο εθελοντισμός για να διατηρηθεί, το «Λιμανάκι», στα χρόνια που έρχονται. Ο εθελοντισμός, θέλοντας και μη, έχει ταβάνι. Φτάνει σε ένα σημείο. Από εκεί και πέρα θα πρέπει αυτοί που διοικούν τον τόπο να το πάρουν στα χεριά τους και να το διατηρήσουν, μεγαλώσουν, αναπτύξουν, εξελίξουν. Θα πρέπει το όραμα του εθελοντή να γίνει και δικούς όραμα, γιατί δυστυχώς το αντίστροφο δεν έγινε.

Το «Aitoliko Limanki Park», όπως το ονόμασαν οι συμπολίτες μας, εύκολα μετατρέπεται σε «Πάρκο Πτηνών Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης», όπως έγραψε η Αστέρω ή σε «Εθνικό Πάρκο Υδρόβιων Πτηνών και Υδροβιότοπων Αιτωλικού», θα πω εγώ.

Άλλα ας μην σταθούμε στο όνομα. Ας πάμε παρακάτω. Η αρχή έγινε με την εθελοντική δράση και θα πρέπει τώρα να απαιτήσουμε την συνεχεία.

Να δημιουργηθεί ένας «φορέας» που σκοπό θα έχει την προστασία και διατήρηση του καταφυγίου των υδρόβιων πτηνών αλλά και την ενημέρωση, ανάπτυξη, εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση της περιοχής. Να υπάρξει νομική υπόσταση του πάρκου ώστε να μπορέσει να απαιτήσει και να διεκδικήσει χρηματοδοτούμενα εθνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα.

Να είναι ένα ζωντανό επισκέψιμο πάρκο προς τον κόσμου που σε συνδυασμό το Εθνικό Πάρκο Λιμνοθάλασσας Αιτωλικού – Μεσολογγίου, όπου μας περιτριγυρίζει, θα δώσει τις βάσεις για οικοτουριστική δραστηριότητα και ανάπτυξη στον δήμο μας.

Να γίνει η Παγκόσμια Μέρα Υδροβιότοπων μέρα γιορτής για το Αιτωλικό.  Την 2η μέρα του Φλεβάρη να συναντιούνται στο Αιτωλικό όλοι οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες της γης, σε θέματα περιβάλλοντος, ορνιθοπαρατήρησης, υδρόβιων πτηνών, υδροβιότοπων κλπ.

Όσο περισσότερο το σκέφτομαι τόσες περισσότερες ιδέες και προοπτικές βλέπω.

Ο Δήμος Ι.Π. Μεσολογγίου δεν πρέπει να σταθεί ΜΟΝΟ σε φωτογραφίες, post και story στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Θα πρέπει σε συνεργεία με τον Φορέα Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας Αιτωλικού – Μεσολογγίου να τρέξει μια τέτοια προοπτική με μοναδικό σκοπό τα οφέλη της να τα αποκομιστούν οι κάτοικοι του Αιτωλικού που ξεκίνησαν ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ όλη αυτή την προσπάθεια.

Μια προσπάθεια αγάπης για τον περιβάλλον, τον τόπο και τον συνάνθρωπο. Μια προσπάθεια που αγκάλιασε ο κόσμος του Αιτωλικού. Μια εθελοντική προσπάθεια, μακρυά από πολίτικες σκοπιμότητες.

Τέλος, θα την άδικο να μην πω, σαν κάτοικος του Αιτωλικού, ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ και ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον εμπνευστή και «δημιουργό» της ανάπλασης του νότιου τμήματος του νησιού μας, Παναγιώτη Π. Σταράμο, που έβαλε το αρχικό λιθαράκι για την δημιουργία του Καταφυγίου Υδρόβιων Πτηνών.

Αν δεν πραγματοποιούνταν αυτή η ανάπλαση δεν θα είχαμε Καταφύγιο Υδρόβιων Πτηνών, δεν θα μίλαγα για Εθνικό Πάρκο Υδρόβιων Πτηνών και Υδροβιότοπων στο Αιτωλικό, προοπτικές και ελπίδες του τόπου.

Άραγε το επόμενο ΜΠΡΑΒΟ και ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ σε ποιον θα το πούμε;

Σπυρίδων Δ. Σταράμος – etoliko.gr