Γιάννα Αγγελοπούλου: Τα βιβλία που προτείνει με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου

«Τόσους Έλληνες συγγραφείς έχουμε ας ξεκινήσουμε από αυτούς» έγραψε χαρακτηριστικά στο Twitter η κυρία Αγγελοπούλου

Έργα Ελλήνων συγγραφέων προτείνει, μέσω Twitter, η Γιάννα Αγγελοπούλου με αφορμή την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου η οποία γιορτάζεται φέτος, για πρώτη φορά, χωρίς εκδηλώσεις λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού.

«Σκέφτηκα σήμερα (Ημέρα Βιβλίου) να πρότεινα το «Sapiens» του Yuval Noah Harari», ιδανικό για τις συνθήκες…Αλλά τόσους Έλληνες συγγραφείς έχουμε ας ξεκινήσουμε από αυτούς» έγραψε με νόημα η κυρία Αγγελοπούλου.

Τα εξώφυλλα της τριλογίας του Στρατή Τσίρκα «Ακυβέρνητες Πολιτείες»
Πρώτη της επιλογή είναι οι «Ακυβέρνητες Πολιτείες», η μυθιστορηματική τριλογία του Στρατή Τσίρκα, που εκδόθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 από τις εκδόσεις «Κέδρος» και αποτελείται από τα βιβλία: «Η λέσχη» (1961), – «Αριάγνη» (1962) και «Νυχτερίδα» (1965).

Ο συγγραφέας εμπνεύστηκε τον τίτλο της τριλογίας του από το γνωστό ποίημα του Γιώργου Σεφέρη «Ο Στρατής ο θαλασσινός στη Νεκρά Θάλασσα» και συγκεκριμένα από τον στίχο «Ιερουσαλήμ, ακυβέρνητη πολιτεία/ Ιερουσαλήμ, πολιτεία της προσφυγιάς». Η τριλογία πραγματεύεται την περίοδο του αντιφασιστικού αγώνα της Ελλάδας στην Μέση Ανατολή, από το 1942 έως το 1944 με αποκορύφωμα την εξέγερση του Ελληνικού στρατού τον Απρίλιο του 1944.

Το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Θοδωρή Καλλιφατίδη «Μητέρες και Γιοι»
Δεύτερη πρόταση της Γιάννης Αγγελοπούλου αποτελεί το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Θοδωρή Καλλιφατίδη «Μητέρες και Γιοι» (2007 – εκδόσεις Γαβριηλίδης). Πρόκειται για μια ιδιαίτερη καταγραφή της σχέσης του συγγραφέα με την μητέρα του με αφορμή ένα κείμενο που έγραψε στο παρελθόν ο πατέρας του στο οποίο παρουσιάζει την καταγωγή της οικογένειάς του:

«Όταν ήμουν παιδί πίστευα ότι θα πέθαινα πριν από τη μητέρα μου, σύμφωνα με την αρχή ότι το δέντρο επιβιώνει του καρπού του.
Με τον καιρό κατάλαβα την ορθή ή τουλάχιστον τη φυσική σειρά των πραγμάτων, οπότε απέκτησα ένα νέο πρόβλημα: πώς θα μπορούσα να της δώσω μια τέτοια λύπη σαν το θάνατό μου;Αυτή η σκέψη με έκανε προσεκτικό και φρόνιμο. Τα παιχνίδια μου δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα τολμηρά, κατά κανόνα προσπαθούσα να βρίσκομαι κοντά της, κάτι που μου θυμίζει συχνά όταν της τηλεφωνώ τα Σάββατα. Μένει στην Αθήνα. Εγώ ζω στη Στοκχόλμη περίπου σαράντα τρία χρόνια…».

Αναστασία Κουκά – protothema.gr