Γιώργος Βασιλείου στο AgrinioTimes.gr: «Αγαπώ τη μοναδικότητα του δικού μου Θεού» | Μεγάλη Συνέντευξη
Γιώργος Βασιλείου: «Αποφάσισα να σπουδάσω Θεολογία, αφού πρώτα προσπάθησα να την βιώσω, διότι η Θεολογία δεν είναι μία επιστήμη εργαστηρίου, αλλά μία αναζήτηση, όπου αυτοί που θα την ακολουθήσουν, επιδιώκουν μία συνάντηση με τον Θεό. Η θεολογική επιστήμη μού άνοιξε τον δρόμο αυτής της συνάντησης και ενώ εγώ έψαχνα τον Θεό, αυτός μου απάντησε πως, όταν εγώ τον ρωτούσα για το τι και το γιατί, αυτός ενώ με άκουγε, μου απαντούσε μυστικά πως εγώ είμαι εδώ για σένα! Αυτό για μένα ήταν μία γνωριμία συνάντησης μαζί Του, που ικανοποίησε και την απόφασή μου».
Μια συζήτηση – συνέντευξη με έναν Θεολόγο, αποτελεί σίγουρα μια τεράστια κοινωνική, αλλά κυρίως, πνευματική πρόκληση. Πόσο μάλλον όταν έχεις απέναντί σου έναν άνθρωπο με Ανώτατες Εκκλησιαστικές και Θεολογικές σπουδές και γνώσεις, και ταυτόχρονα έναν καταξιωμένο δημοσιογράφο, που επί σειρά ετών επιτελεί με υπευθυνότητα και συνέπεια, αλλά πάνω από όλα, με ήθος και σεβασμό, ένα σημαντικό έργο.
Σε μια συζήτηση με τον Διευθυντή του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, νιώθεις ότι το να επιχειρήσεις να «ξετυλίξεις» το νήμα της συζήτησης με μια λογική και οργανωμένη σειρά, είναι μάλλον ένας φιλόδοξος σχεδιασμός, που δεν θα μπορούσε ποτέ να ικανοποιηθεί επαρκώς.
Γιατί, είναι τόσα πολλά αυτά που θες να ρωτήσεις, όχι απλά για να πάρεις απαντήσεις, αλλά και για να μάθεις, και είναι άλλα τόσα αυτά που προκύπτουν κατά τη διάρκεια της συζήτησης, που με δυσκολία καταφέρνεις να περιορίσεις το εύρος των ερωτήσεων και να οριοθετήσεις το ενδιαφέρον σου για τις, όλο και περισσότερες, εκφάνσεις του κάθε ζητήματος που αναδιπλώνονται.
Μια συζήτηση – συνέντευξη με τον κύριο Γιώργο Βασιλείου, θα μπορούσε να μην έχει αρχή και τέλος. Τελικά, ήταν μια συζήτηση που συνδύαζε το τερπνόν μετά του ωφελίμου!
Συνέντευξη στη Νάντια Μπούτα
Ο Γιώργος Βασιλείου, γεννήθηκε στο Αγρίνιο, τον Ιούλιο του 1966.
Είναι Θεολόγος και Δημοσιογράφος.
Φοίτησε στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών καθώς και στην Θεολογική Σχολή Αθηνών.
Είναι Υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενώ διετέλεσε Εκπρόσωπος Τύπου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στην Αθήνα, Διευθυντής Δημοσίων Σχέσεων του Αθηναϊκού Κέντρου Τύπου και Ενημέρωσης, Διευθυντής Σύνταξης της εφημερίδας «Η Ορθοδοξία στην Ελλάδα και τον κόσμο», Σύμβουλος της Ιεράς Μητροπόλεως Λεοντουπόλεως του Πατριάρχειου Αλεξανδρείας.
Το 2019 αναγορεύτηκε Επίτιμος Πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Επί πολλά έτη, αρθρογραφεί στον επαρχιακό και αθηναϊκό Τύπο σε πολιτικά, κοινωνικά και θεολογικά ζητήματα που απασχόλησαν την κοινή γνώμη.
Κύριε Βασιλείου, τι αναπολείτε περισσότερο από τα παιδικά σας χρόνια;
Νοσταλγώ την ανεμελιά και την αθωότητα που κυριαρχούσαν κατά την παιδική μου ηλικία, γιατί η πρώτη ήταν πάντα αυτή που καταργούσε την αγωνία για το αύριο και η δεύτερη, η αθωότητα, αυτή που μου έμαθε το να μοιράζομαι με τους άλλους.
Επισκέπτεσαι συχνά το Αγρίνιο; Τι σας «δένει» περισσότερο με την πόλη μας;
Ναι, το επισκέπτομαι συχνά, γιατί ποτέ δεν θέλησα να κόψω τον ομφάλιο λώρο της σχέσης μου με την πατρίδα μου, το Αγρίνιο. Άλλωστε, αυτό που με στιγμάτισε, είναι τα λόγια του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, «νιώθω για σέ πατρίδα μου στα σπλάχνα χαλασμό».
Όσον αφορά στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης σας, αυτό που με δένει περισσότερο με το Αγρίνιο, είναι το πατρικό μου σπίτι, η αδερφή μου και οι παιδικοί μου φίλοι.
Τέλος, γιατί εκεί είναι η τελευταία κατοικία των γεννητόρων γονέων μου.
Ποιο ήταν αυτό που καθόρισε την απόφασή σας να σπουδάσετε θεολογία;
Αποφάσισα να την σπουδάσω, αφού πρώτα προσπάθησα να την βιώσω, διότι η Θεολογία δεν είναι μία επιστήμη εργαστηρίου, αλλά μία αναζήτηση, όπου αυτοί που θα την ακολουθήσουν, επιδιώκουν μία συνάντηση με τον Θεό. Η θεολογική επιστήμη μού άνοιξε τον δρόμο αυτής της συνάντησης και ενώ εγώ έψαχνα τον Θεό, αυτός μου απάντησε πως, όταν εγώ τον ρωτούσα για το τι και το γιατί, αυτός ενώ με άκουγε, μου απαντούσε μυστικά πως εγώ είμαι εδώ για σένα! Αυτό για μένα ήταν μία γνωριμία συνάντησης μαζί Του, που ικανοποίησε και την απόφασή μου.
Ποιες θεωρείτε τις πιο σημαντικές «στάσεις» στη μακρόχρονη πορεία σας ως Υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας;
Όλες εκείνες οι στιγμές που υπερασπίστηκα την αλήθεια της Εκκλησίας και αποκάλυψα στην κοινή γνώμη το ψέμα της παραπληροφόρησης.
Το 2019, είσαστε υποψήφιος βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α – Π Σ., κάτι το οποίο θα χαρακτήριζα ως «απόφαση ζωής» για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Τι είναι αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με την πολιτική;
Μία επιθυμία προσφοράς προς τον πλησίον. Όταν όμως κοίταξα την πολιτική βαθιά στα μάτια και αυτή μου έγνεψε συγκαταβατικά, μού αποκάλυψε πως αν θέλω να δω ποια είναι η πραγματική αξία της, θα πρέπει να κοιτάξω πίσω από τις αυτοκόλλητες ετικέτες των εκπτώσεων της, γιατί εκεί υπάρχει η αλήθεια της! Εκεί θα δεις, μου είπε, το είναι και όχι το φαίνεσθαι. Βλέποντας τελικά το είναι, αυτό με έκανε να αποστασιοποιηθώ προσωρινά από αυτήν!
Είχατε διατυπώσει μάλιστα την άποψη ότι «ένα καλύτερο αύριο για τη χώρα μας είναι απόλυτα εφικτό με πνεύμα συνεργασίας και ομόνοιας όλων μας, ανεξαρτήτως παρατάξεων και διαχωριστικών γραμμών». Πιστεύετε ότι ο Έλληνας πολίτης μπορεί να λειτουργήσει χωρίς διαχωριστικές γραμμές;
Ως λάτρης της πρόσθεσης και του πολλαπλασιασμού, αρνητής της αφαίρεσης και της διαίρεσης, έχω να σας πω ότι για να μπορέσουν οι άνθρωποι να ελευθερωθούν από όλα εκείνα που κάποιοι τους επιβάλλουν για να δηλητηριάζουν τις σχέσεις τους και να προβάλλουν το «ξεχωρίζω», «διαχωρίζω», «χωρίζω» ως διαιρετικές μεθόδους του λαού, θα το επιτύχουν όταν τα διαιρετικά συστήματα αυτά τα βγάλουμε από τη ζωή μας˙ όταν αποφυλακίσουμε τους εαυτούς μας από τα δεσμωτήριά της μονοχρωμίας και καταλάβουμε πως η τελειότητα κρύβεται στη σύνθεση της πολυχρωμίας.
Ποιες είναι οι εμπειρίες που αποκομίσατε από την προεκλογική περίοδο;
Η εμπλοκή μου με την πολιτική και η προεκλογική περίοδος με δίδαξε δύο πράγματα: πως όταν λες την αλήθεια στους ψηφοφόρους, καταντάς στα αζήτητα της κάλπης. Αυτό γίνεται γιατί την ίδια ώρα που οι ψηφοφόροι τραγουδάνε το «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», μετά μοιρολογούν πάνω στα πτώματά τους, επειδή δεν θέλησαν να τα αναστήσουν με τις σωστές επιλογές τους.
Σκοπεύετε να επανέλθετε στην Πολιτική;
Θα είμαι ενεργός στην πολιτική, όπως το έκανα σε όλη μου τη ζωή μέχρι σήμερα υπερασπιζόμενος το δίκαιο και πολεμώντας την αδικία, αλλά δεν θα είμαι υποψήφιος.
Τι σας ενοχλεί περισσότερο στη χώρα μας;
Ο ωχαδερφισμός των νεοελλήνων, οι οποίοι αδιαφορούν για τα εγκλήματα που διαπράττονται δίπλα τους και μπροστά στα μάτια τους καθημερινά και έρχονται μετά από λίγο, όταν οι δυσοσμίες αναβλύζουν από τα απορρίμματα της βρωμιάς των ανίερων πράξεών τους με το να φιλολογούν με το «θα» και τα «πρέπει».
Ακόμη το ότι όλοι οι Έλληνες λένε ότι τα ξέρουν όλα, αλλά και ότι έχουν λύσεις για όλα!
Το ότι με προχειρότητα υιοθετούν και πιστεύουν πως είναι το κράτος, ενώ το κράτος με τις πράξεις του γίνεται πάντοτε ο δυνάστης τους.
Επί σειρά ετών αρθρογραφείτε στον επαρχιακό και αθηναϊκό Τύπο, για πολιτικά, κοινωνικά και θεολογικά ζητήματα, ενώ ταυτόχρονα, είστε ιδιαίτερα δραστήριος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τι σημαίνει για εσάς το να μοιράζεστε τις σκέψεις σας με άλλους ανθρώπους και τι σας προσφέρει αυτή η σχέση με το αναγνωστικό σας κοινό;
Αυτό που με φοβίζει κάθε φορά που μοιράζομαι τις σκέψεις μου με τους άλλους, είναι μήπως αυτές γίνουν ενοχλητικές. Εγώ όμως αυτές τις σκέψεις που καταθέτω δεν τις γράφω για τους γεννημένους του παρόντος, αλλά για τους αγέννητους του μέλλοντος! Αυτοί για μένα θα γίνουν οι κριτές των σκέψεών μου, αλλά και οι ελεγκτές της τελειότητας ή της ατέλειας των στοχασμών μου.
Ταυτόχρονα τα τηλεοπτικά, ηλεκτρονικά ή έντυπα μέσα κατακλύζονται καθημερινά από ειδήσεις παραβατικής ή εγκληματικής συμπεριφοράς συνανθρώπων μας, όπως περιστατικά έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, (σεξουαλικής) κακοποίησης ανηλίκων, μαστροπείας, διαφθοράς κ.λπ., ενώ το τελευταίο διάστημα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ολοένα και περισσότερες καταγγελίες και αποκαλύψεις σχετικά με την υπόθεση της «Κιβωτού του Κόσμου». Πιστεύετε ότι διανύουμε μια περίοδο χαλάρωσης των ηθικών αρχών και των θεμελιωδών αξιών της κοινωνίας μας;
α) Για όλα αυτά τα διαπιστωτικά γεγονότα που εσείς αναφέρετε, έχω να σας πω πως συμβαίνουν γιατί οι άνθρωποι είμαστε αχόρταγοι, σκληροί και άδικοι. Λερώνουμε τη ζωή μας μέσα στους ποταμούς των αιμάτων του μίσους μας και στις αρένες της απελπισίας μας. Αυτή η αυτοπαράδοση των διαπιστευτηρίων μας στο οχυρό του μίσους μας και της απληστίας μας έγινε για τον κόσμο το θρηνητικό άσμα των δεινών μας. Αδύναμοι να δαμάσουμε αυτά τα θηρία μας, ένα πρέπει να γνωρίζουμε: πως το θηρίο που θρέψαμε, τώρα έρχεται να μας κατασπαράξει.
β) Το γεγονός της «Κιβωτού του Κόσμου» είναι ότι οι άνθρωποι βύθισαν αυτή την κιβωτό, γιατί δεν καταδέχτηκαν να γίνουν επιβάτες στην Κιβωτό του Ποιητή και Θεού τους και γι’ αυτό πνίγηκαν μέσα στον ωκεανό των αιμάτων του εγωισμού τους.
γ) Πάντα στην κοινωνία υπήρχε και θα υπάρχει ανηθικότητα γιατί οι άνθρωποι μάθαμε να θυσιάζουμε τους άλλους και να μην θυσιαζόμαστε εμείς.
δ) Επίσης, όλα αυτά παίρνουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις γιατί δεν μάθαμε κατά τη βιοτή μας ότι η θυσία είναι αγάπη και όχι φόνος.
Ποιο ρόλο, πιστεύετε, ότι θα πρέπει να παίξει η Πολιτεία και ποιον η Εκκλησία στην εξάλειψη αυτών των φαινομένων;
Η πολιτεία να διαπαιδαγωγεί τους πολίτες και η Εκκλησία να νουθετεί τους πιστούς.
Πως θα χαρακτηρίζατε τη νέα γενιά; Πιστεύετε ότι τα σημερινά παιδιά είναι «κοντά» στην Εκκλησία;
Μία γενιά που έχει οράματα, όμως λείπουν αυτοί που θα τους βοηθήσουν να τα πραγματοποιήσουν. Οι νέοι δεν ξέρω αν πιστεύουν στην Εκκλησία, αλλά είμαι βέβαιος ότι πιστεύουν στο Χριστό!
Όσο για το «κοντά» και το «μακριά», αυτά είναι γεγονότα που έχουν να κάνουν με τον κάθε ένα νέο που επιδιώκει μία συνάντηση με το Θεό. Άλλωστε η αναζήτηση του Θεού είναι ένα προσωπικό γεγονός. Ένα ραντεβού, μία συνάντηση μαζί Του που κλείνει προσωπικά ο κάθε νέος για να γίνει πράξη το «κοντά».
Πείτε μας λίγα πράγματα για την οικογένειά σας. Η οικογένεια, ως βασικό κύτταρο της κοινωνίας, μπορεί, στην εποχή μας, να διαδραματίσει τον πρωταρχικό της ρόλο;
Κάθε άνθρωπος που έχει οικογένεια, όπως κι εγώ, για το μόνο που πρέπει να είναι ευτυχισμένος, είναι για το ότι πέτυχε να γίνει ο συνδημιουργός του ποιητή Θεού του πολλαπλασιάζοντας το ανθρώπινο είδος πάνω στη γη.
Έχετε δηλώσει «ερωτευμένος με τη ζωή». Μπορείτε να μου αναλύσετε τις πτυχές αυτής της φράσης;
Ερωτευμένος με τη ζωή είναι εκείνος που δεν έκανε ποτέ εκπτώσεις σε αυτή και έζησε μαζί της χωρίς συναλλαγή, κατακτώντας έτσι την πληρότητά της.
Πότε θεωρείτε ότι κάποιος άνθρωπος φτάνει στην ολοκλήρωση του ως άνθρωπος;
Ολοκληρωμένος άνθρωπος είναι εκείνος που θα επιτύχει μία συνάντηση με τον χαμένο εαυτό της αξιοπρέπειάς του. Αυτός που κατά την βιοτή του δεν πνίγεται στα βαλτωμένα νερά της κοινωνικής εξαθλίωσης και δίνει την προσωπική του μάχη με τις ενέργειές του. Αυτός είναι βέβαιο ότι θα ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα και στο τέλος θα βγει κεκαθαρμένος και αλέκιαστος.
Πώς σκέφτεστε να περάσετε τις γιορτές και ποιοι είναι οι στόχοι σας για τη νέα χρονιά;
Οικογενειακά αλλά και παρέα με τις σκέψεις μου που θα διακτινίζονται κοντά σε όλους εκείνους τους μονάχους της ζωής. Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτε πιο θλιβερό σε αυτόν τον κόσμο, από το να ξυπνάς τα Χριστούγεννα το πρωί και να μην έχεις ξεχάσει όλους εκείνους που δεν τα ζουν.
Όσο για τους στόχους μου είναι να ζω ανθρώπινα και όχι απλά ως άνθρωπος! Να υπάρχω όχι για τους στόχους μου, αλλά για το «δός ημίν σήμερον» της ζωής μου, γιατί το αύριο είναι απόφαση του Θεού.
Αν γράφατε κάποια στιγμή την αυτοβιογραφία σας, ποια θα ήταν η πρώτη πρόταση που θα ξεκινούσε το έργο σας;
Δεν θα την έγραφα ποτέ, αφού πάντα κατά την βιοτή μου υπήρξα αρνητής του να γράψω την αυτοβιογραφία μου, επειδή αρνούμαι το προσωπικό ταξίδι της ζωής μου, οι αγωνίες και τα όνειρά μου, τα λάθη μου και οι δυσκολίες μου, να καταστούν τα λαθραναγνώσματα στις σελίδες του αναγνωστικού βιβλίου της ζωής μου από όλους τους άλλους αλλά περίεργους.
Η πρώτη πρόταση που θα ξεκινούσα, αν την έγραφα, θα ήταν πως θα ήθελα οι άνθρωποι, όταν αναχωρήσω από αυτή τη ζωή, να με θυμούνται ως τον καλό σαμαρείτη που προσπάθησε να θεραπεύσει τις πληγές του κόσμου και τον καλό σπορέα, ο οποίος με τους σπόρους που έσπειρε, έστω και αν ενόχλησε τους δυνατούς, έγιναν η τροφή της δύναμης των αδυνάτων.
Θα ήθελα κλείνοντας αυτή τη συζήτηση – συνάντηση μαζί σας, να σας ευχαριστήσω για τη φιλοξενία σας και με την ευκαιρία των Χριστουγέννων, να καταθέσω προς το αναγνωστικό σας κοινό μία προσωπική μαρτυρία για αυτή την μεγάλη εορτή της χριστιανοσύνης. Αγαπώ τη μοναδικότητα του δικού μου Θεού, γιατί κάθε χρόνο την ημέρα των Χριστουγέννων αντιλαμβάνομαι το πώς ο μεγάλος Θεός έγινε μικρός για να έρθει να με συναντήσει και αφού συνυπάρξει μαζί μου, να μου χαρίσει τη Σωτηρία μου!
Συνέντευξη: Νάντια Μπούτα