Κωνσταντίνος Χατζόπουλος: Ο Αγρινιώτης που πέθανε στις 22 Ιουλίου από τροφική δηλητηρίαση

Κωνσταντίνος Χατζόπουλος: Ο Αγρινιώτης ποιητής και πεζογράφος πέθανε στις 22 Ιουλίου του 1920 από τροφική δηλητηρίαση.

Ο Κωνσταντίνος Χατζόπουλος υπήρξε μια από τις πλέον φωτεινές και πολυδιάστατες μορφές της νεοελληνικής λογοτεχνίας και διανόησης.

Ποιητής, πεζογράφος, μεταφραστής, θεωρητικός του σοσιαλισμού και ένθερμος υποστηρικτής της δημοτικής γλώσσας, συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση της λογοτεχνικής και ιδεολογικής ταυτότητας της Ελλάδας των αρχών του 20ού αιώνα.

Μερικά βασικά σημεία από τη ζωή και το έργο του, σύμφωνα με το SanSimera.gr

🔹 Βιογραφικά Στοιχεία

Γέννηση: 11 Μαΐου 1868, Αγρίνιο

Θάνατος: 22 Ιουλίου 1920, καθ’ οδόν προς Μπρίντιζι (λόγω τροφικής δηλητηρίασης)

Σπουδές: Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Φιλολογία στη Δρέσδη

Οικογένεια: Νυμφεύτηκε τη Φιλανδή Σανούι Έγκμαν, απέκτησαν μια κόρη

🔹 Ιδεολογική και Πνευματική Δράση

Ενεργός στο σοσιαλιστικό κίνημα της εποχής, ίδρυσε τη Σοσιαλιστική Δημοκρατική Ένωση στο Μόναχο (1909)

Πρωτοστάτησε στον αγώνα υπέρ της δημοτικής γλώσσας, ιδρύοντας το «Αδελφάτο της Δημοτικής»

Πρώτος Έλληνας μεταφραστής του Κομμουνιστικού Μανιφέστου των Μαρξ και Ένγκελς

Στενός υποστηρικτής του Ελευθερίου Βενιζέλου κατά τον Εθνικό Διχασμό — διετέλεσε διευθυντής λογοκρισίας (1917-1919)

🔹 Λογοτεχνικό Έργο

Ποίηση: Ξεκίνησε με ρομαντικά, μελαγχολικά ποιήματα∙ αργότερα προσχώρησε στον Συμβολισμό, απορρίπτοντας τον Νατουραλισμό και Ρεαλισμό

Πεζογραφία:

«Ο Πύργος του Ακροποτάμου» (1915): κοινωνικό μυθιστόρημα με σοσιαλιστική επιρροή

«Φθινόπωρο» (1917): το πιο αξιόλογο συμβολιστικό μυθιστόρημα της ελληνικής λογοτεχνίας

Μεταφράσεις: Έφερε το ευρωπαϊκό λογοτεχνικό πνεύμα στην Ελλάδα με έργα όπως:

«Φάουστ» του Γκαίτε

«Πέερ Γκυντ» του Ίψεν

«Ηλέκτρα» του Χόφμανσταλ

🔹 Ψευδώνυμο

Υπέγραφε πολλά από τα έργα του ως Πέτρος Βασιλικός

Ο Χατζόπουλος κατόρθωσε να συνδυάσει με τρόπο μοναδικό τη λογοτεχνική δημιουργία με τη βαθιά κοινωνική και πολιτική του συνείδηση.

Η προσφορά του υπήρξε καθοριστική τόσο στο ιδεολογικό επίπεδο (διάδοση του σοσιαλισμού, υπεράσπιση της δημοτικής) όσο και στο καλλιτεχνικό (εισαγωγή του συμβολισμού, μετάφραση κορυφαίων ευρωπαϊκών έργων).

Το έργο του παραμένει θεμέλιο στην εξέλιξη της νεοελληνικής σκέψης και λογοτεχνίας.

 

Διαβάστε επίσης: Κυριακή (Ιουλίου) στο Αγρίνιο: Η πόλη που… κοιμούνται όλοι ή έχουν πάει διακοπές!