Ο λύγκας και η κτηνοτροφία στο Ξηρόμερο

Ένας από τους φόβους των Ξηρομεριτών τσοπάνηδων μέχρι και τον περασμένο αιώνα ήταν ο λύγκας, αντίπαλος δύσκολος και ακριβοθώρητος. Μόλις το κοπάδι έβγαινε για βραδινή βοσκή ή πέρναγε από κάποιο δασωμένο λιβάδι ο κίνδυνος να πέσει σε κάποια ενέδρα ήταν μεγάλος.

Στις αφηγήσεις των μεγαλύτερων βοσκών ο λύγκας αναφέρεται και ως καπλάνι ή λυκοτσάκαλος καθώς το μεγάλο του μέγεθος έκανε τον κόσμο να πιστεύει ότι προέρχεται από διασταύρωση λύκου και τσακαλιού. Στην πραγματικότητα όμως είναι αιλουροειδές όπως η γάτα, άριστος κυνηγός που παραμόνευε μέσα στην πυκνή βλάστηση και χτυπούσε το κοπάδι τόσο αστραπιαία που ήταν δύσκολο για τον τσοπάνη και τα σκυλιά να αντιδράσουν.

Μάλιστα έλεγαν ότι αν πατήσει ζωντανό το καπλάνι αυτό δεν ζει. Σύμφωνα πάντα με τις αφηγήσεις ο λύγκας ζούσε στο Ξηρόμερο μέχρι περίπου και το 1950. Έκτοτε εξαφανίστηκε από το ανελέητο κυνήγι και από την καταστροφή των δασών που χρησιμοποιούσε ως βιότοπο.

Η ύπαρξη του στην χώρα μας σήμερα δεν είναι επιβεβαιωμένη, εκτιμάται πως ίσως ζει ένας μικρός πληθυσμός στα σύνορα με ΠΓΔΜ. Σίγουρα όμως στην μνήμη των γηραιότερων βοσκών επιβιώνουν αφηγήσεις και ιστορίες με το καπλάνι στις βελαώρες του Ξηρομέρου.

 

Ακαρνανίας Περιήγηση