Nώντας Νικάκης – Σταύρος Πάτσης: Ένας χρόνος χωρίς τον Χρήστο Γαζέτα
Ένας χρόνος χωρίς τον Χρήστο Γαζέτα!
Αγαπητέ μας Χρήστο,
Πάει ένας χρόνος από τότε που έφυγες,
μαύρος και πικρός σαν ψέμα πέρασε ο καιρός…
Σαν ψέμα βιώνουμε την απώλειά σου.
Μας λείπεις Χρήστο μου και κάθε μέρα σε αναζητάμε
Είσαι ζωντανός στις καρδιές μας.
Δε σε ξεχνάμε ποτέ και είμαστε σίγουροι ότι και εσύ μας θυμάσαι
Εκεί στον άλλον κόσμο που βρίσκεσαι σου στέλνουμε το περσινό μας γράμμα…
Αποχαιρετισμός στο φίλο Χρήστο Γαζέτα αγωνιστή και συμπατριώτη που στα 64 χρόνια του είπε να τραβήξει για το δρόμο των Αθανάτων.
Αγαπημένε μας Χρήστο,
Η ώρα αυτή είναι δύσκολη δυσάρεστη για όλους μας και ο πόνος βαρύς και ασήκωτος.
Ποτέ δεν σκεφτήκαμε ότι θα βρεθούμε σε αυτή την θέση να αποχαιρετίσουμε και να αποδεχτούμε την απουσία σου είναι οδυνηρό.
Με τον Χρήστο γνωριστήκαμε πριν 10 χρόνια μέσα από τις σελίδες του XiromeroNews στην προσπάθειά μας να αναδείξουμε τα προβλήματα της περιοχής μας και ειδικότερα τα οδικά δίκτυα όπως π.χ. τον άξονα Άκτιο Αμβρακία που καθημερινά δίνουμε μάχες και συνεχίζουμε μέχρι να ολοκληρωθεί και ο Χρήστος μας φιλοξενούσε βάζοντας και αυτός μια πινελιά στα κείμενά μας.
Τα κοινά μας ενδιαφέροντα για τα αναπτυξιακά έργα τον πολιτισμό μας ένωσαν έτσι ώστε η επαφή μας ήταν σχεδόν καθημερινή, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουμε ένα μεγάλο κύκλο γνωριμιών επαφών αρχίζοντας από τον απλό πολίτη μέχρι την κορυφή της πολιτείας, με γνώμονα πάντα να βοηθήσουμε την περιοχή μας. Αυτός λοιπόν ήταν ο Χρήστος Γαζέτας, μαχητής και πρωταγωνιστής στα πολιτιστικά δρώμενα, εκπροσωπώντας το Ξηρόμερο και την Αιτωλοακαρνανία γενικότερα.
Το αρχειακό υλικό που θα μας αφήσει μέσω φωτογραφιών βίντεο συνεντεύξεων για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι, είναι μεγάλης αξίας και πολύτιμο για την περιοχή μας.
Φίλε Χρήστο. Θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά αλλά καμία φορά τα πολλά λόγια χάνονται.
Να ξέρεις ότι θα βρίσκεσαι πάντα στο νου και στην καρδιά μας και η σκέψη μας θα είναι πάντα κοντά σου.
Στέλνουμε τα πιο ειλικρινή και εγκάρδια συλλυπητήρια προς την οικογένειά σου και τους δικού σου ανθρώπους.
Σαν ταξιδιάρικο πουλί φεύγεις, φεύγεις και επιστροφή δεν έχεις.
Θα σε θυμόμαστε καλέ μας φίλε και είθε το χώμα της ξένης πατρίδας που σε σκεπάζει να είναι ανάλαφρο σαν της ελιάς τα φύλα και σαν της δροσιάς το στάλαμα.
xiromeronews.blogspot.com