Ντ. Στυλιανός: «Οι τρείς μουσικοί δρόμοι – ρυθμοί της παλιάς Βόνιτσας»
Οι τρείς μοναδικοί μουσικοί δρόμοι – ρυθμοί της παλιάς Βόνιτσας
- Του Αχυρένιου
- Της Λαζάρας
- Των Αγραπνιών
Γράφει ο Αντιπρόεδροςτης Αμφικτιονίας
Ντίνος Στυλιανός
Ντίνος Στυλιανός
ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Θα μπορούσαμε να τους ονοματίσουμε σαν την ανοιξιάτικη μουσική της παλιάς Βόνιτσας.
Τρείς μουσικοί δρόμοι, που από την μια μεριά αντλούσαν στοιχεία από την καθημερινή ζωή της τοπικής ιστορίας και από την άλλη με τους ιδιόμορφους μουσικούς ρυθμούς τα διαλαλούσαν, είτε με απλές είτε με κωδικοποιημένες φράσεις.
Και οι τρείς ρυθμοί ακούγονται (τραγούδιονται) με την έλευση ή κατά την διάρκεια της άνοιξης και εκφράζουν την χαρά, το πέρασμα από το παλιό στο νέο και τις εαρινές ευχές. Η βάση κάθε ρυθμού απαντιέται στην βυζαντινή μουσική και όπως έμπρακτα απέδειξε ο εκ μητρός θείος μου, ο Σπυρίδων Περιστέρης άρχων ψάλτης στην Μητρόπολη Αθηνών. Η προέλευση της βυζαντινής μουσικής και του δημοτικού τραγουδιού είναι η μουσική των αρχαίων Ελλήνων.
Αυτό συνέβη το 1991 στο Ηρώδειο σε εκδήλωση του Σπ. Περιστέρη για την βυζαντινή μουσική, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ. Ανάμεσα στους εκκλησιαστικούς ύμνους υπήρξε μια 15λεπτη ενότητα που άρχιζε με την απαγγελία (Ηλίας Παγώνης) αποσπάσματος από αρχαία τραγωδία ενώ σταδιακά η χορωδία εισέρχονταν και αυτή σαν να ήταν ο αρχαίος χορός. Χωρίς να γίνει αντιληπτό οι βυζαντινοί ήχοι πήραν «την σκυτάλη» για να φτάσουν στα περίφημα βυζαντινά κρατήματα. Το περιβάλλον του Ηρώδειου και η καλή ακουστικότητα του χώρου αναδείκνυαν αυτούς τους περίφημους βυζαντινούς ήχους τους απαλλαγμένους από τον αυστηρό περιορισμό ενός εκκλησιαστικού κειμένου. Αυτή η απαλλαγή ήταν η γέφυρα για το δημοτικό τραγούδι και κυρίως αυτό που εμείς σήμερα ονομάζουμε τραγούδια της τάβλας.
Ολόκληρο το άρθρο στην ιστοσελίδα του Academia.edu
Για την Αμφικτιονία
Ο Πρόεδρος Ο Αντιπρόεδρος
Φίλιππος Ντόβας Στυλιανός Ντίνος