Σε όλο τον κόσμο θα ταξιδέψει το Μεσολόγγι μαζί με τον Άγγλο Επισκέπτη

Πρόκειται για ένα αγγλόφωνο ντοκιμαντέρ που αφορά στον Λόρδο Βύρωνα και τη ζωή του στο Μεσολόγγι. Η προβολή της πόλης θα είναι διεθνής και η παραγωγή θα γίνει σε συνεργασία με τον Άγγλο καθηγητή Broderick Beaton και τον επίσης Άγγλο γνωστό ηθοποιό, Robert Powell. Ο κ. Κωνσταντινίδης κάνει και μια περιγραφή για το πώς θα αποδώσει την περιήγηση του Επισκέπτη τον  ρόλο του οποίου θα παίξει ο Robert Powell. Το σενάριο έχει ως εξής: Μια μέρα ένας Λονδρέζος συνταξιούχος δικηγόρος επισκέπτεται την ιερή πόλη του Μεσολογγίου. Περιδιαβαίνει στις διάφορες τοποθεσίες, σεργιανίζοντας κατά μήκος διαφόρων δρόμων και της μεγάλης λιμνοθάλασσας, της ευρύτερης στην Ευρώπη ή περιδιαβάζοντας σε παλιά μέρη της πόλης, πάντοτε, σύμφωνα με τον ειρμό των λογισμών του και τη ψυχική του διάθεση. Οι σκέψεις του αποκαλύπτουν ένα δια βίου ενδιαφέρον για τον Βύρωνα, συνοδευόμενο από βαθιά γνώση και κατανόηση για τον ποιητή.

Η αφήγηση θα γίνει από τον ίδιο τον σκηνοθέτη και θα αποτελεί ουσιαστικά τις σκέψεις του Επισκέπτη, καθώς ακολουθεί τα βήματα του Λόρδου Βύρωνα και επισκέπτεται σημαντικά σημεία της πόλης. Οι τηλεθεατές θα μάθουν πολλά για την Ιερή Πόλη από την αφήγηση που μεταξύ άλλων θα αναφέρει: «Σκεπτόμουνα για πολλά χρόνια να ερχόμουνα εδώ μια μέρα, στην ιερή πόλη του Μεσολογγίου, όπως λέγεται. Μια ιστορική πόλη στη βόρεια ακτή του κόλπου της Πάτρας στη Δυτική Ελλάδα. Το μέρος όπου ο Λόρδος Βύρων, γεννημένος ένα χρόνο πριν τη Γαλλική Επανάσταση του 1789, άφησε τη τελευταία του πνοή σε ηλικία 37 ετών. Τη μισή ηλικία μου… Όχι ότι ήθελα να ακολουθήσω το παράδειγμα των προγόνων μου και να ξεκινήσω μια μεγάλη περιήγηση, αλλά επειδή δεν είχα σταματήσει όλη μου τη ζωή να είμαι μαγεμένος με τη προσωπικότητα του Βύρωνα. Μια αινιγματική, αντιφατική και χαρισματική προσωπικότητα, προικισμένη με ιδιαίτερη γοητεία, ομορφιά, πνεύμα, τη ψυχή ενός μεγάλου ποιητή και τον τίτλο του Λόρδου, κληρονομημένο από τον θείο του σε ηλικία 10 ετών. Για του λόγου το αληθές, το μόνο πρόσωπο, στου οποίου τα παπούτσια με μεγάλη χαρά θα ήμουνα… Μιλώντας για παπούτσια, έρχεται στο μυαλό μου η σκηνή του κοριτσιού, το οποίο κατά τη διάρκεια της  τρίτης πολιορκίας του Μεσολογγίου από τους Τούρκους το 1826, δεν σταμάτησε ούτε ένα λεπτό να κρατά σφικτά και με αγάπη μια παντόφλα του Βύρωνα στη μέση μιας συγκλονιστικής Εξόδου… Ναι, είχε αγαπηθεί τόσο πολύ και εκτιμηθεί… Και είναι αναληθές ότι είχα αναπτύξει εμμονή για τον Βύρωνα, όπως μερικοί σπεύσανε να σχολιάσουν. Ειδικά οι καλούμενοι φίλοι, που γνώριζαν τη συνήθειά μου να περπατώ κάθε μέρα στην Οδό Σαιντ Τζέιμς στο Λονδίνο, προκειμένου να μπορώ να σταματώ έξω από την οικία διαμονής του για μια γρήγορη ματιά στη σκιά της αύρας του, να πούμε. Μαγεμένος, λοιπόν, καθώς υπήρξα σ’ όλη μου τη ζωή από το ευγενέστερο πνεύμα της Ευρώπης, όπως ο σπουδαίος Γκαίτε συνήθιζε να καλεί τον Βύρωνα, αποφάσισα πριν από πολύ καιρό να φρεσκάρω τις γνώσεις μου για τον ποιητή και να ετοιμαστώ να επισκεφτώ την Ιερή Πόλη, όπου η καρδιά του, λέγεται, πως είναι θαμμένη, η ψυχή του αναπαύεται και το πνεύμα του πλανάται. Δεν θα συγχωρέσω ποτέ τον εαυτό μου που δεν είχα επιμείνει στις προσπάθειές μου να γνωρίσω τον Ρόμπιν Μπάιρον. Ίσως ο μόνος απόγονος του. Ένας Λονδρέζος δικηγόρος, εξ άλλου. Σαν εμένα. Τώρα είναι πολύ αργά. Πολύ αργά για οτιδήποτε… Ίσως…

Η περιήγηση του Άγγλου δικηγόρου συνεχίζεται με τις επισκέψεις του στην Πινακοθήκη και τις οικείες Παλαμά και Τρικούπη και παράλληλα συνεχίζονται και οι σκέψεις του: «Υπάρχουν προσωπικότητες στην Ιστορία για τις οποίες απλές βιογραφικές λεπτομέρειες δεν επαρκούν για να προσφέρουν αρκετά για μια αποτίμηση της πραγματικής αξίας και προσφοράς τους. Μερικές απ’ αυτές τις προσωπικότητες με την πάροδο του χρόνου προσλαμβάνουν τέτοιες προεξέχουσες θέσεις στον ιστορικό καμβά που μετατρέπονται σε εμβληματικές μορφές, όπως ο Περικλής, θρυλικές, όπως ο Βύρων και μυθικές, όπως ο Αχιλλεύς. Θα μπορούσε κάποιος να ταξινομήσει τον Βύρωνα ως θρυλικό, καθώς συγκέντρωνε τα χαρακτηριστικά ενός θρυλικού προσώπου. Δηλαδή, ταλέντο, χάρισμα, σύνθετο χαρακτήρα και αινιγματική προσωπικότητα…».

Σημαντικό σημείο του ντοκιμαντέρ είναι εκείνο που οδηγεί τα βήματα του Επισκέπτη προς το αρχοντικό που στεγάζει τη Βυρωνική Εταιρεία του Μεσολογγίου, όπου κοντοστέκεται να ρίξει μια γενική ματιά στο ιστορικό κτήριο, σκεπτόμενος:  «Εδώ έζησες τους τελευταίους τρεις μήνες της ζωής σου, Λόρδε Βύρων και ξέρω πως ποτέ δεν κοκορεύτηκες που ήσουνα Λόρδος και έδωσες τη πλήρη υποστήριξή σου στους μη προνομιούχους, όταν ήσουν για λίγο στη Βουλή των Λόρδων… Μακάρι να μπορούσα να πάω πίσω σ’ εκείνες τις μέρες για λίγες στιγμές και να ζήσω αυτά που βίωνες εσύ στο Μεσολόγγι, Γκόρντον… Τζωρτζ Γκόρντον Μπάιρον…».

Στη συνέχεια επισκέπτεται τον Κήπο των Ηρώων, συνοδευόμενος από έναν Άγγλο καθηγητή, που του εξηγεί τι σημαίνουν τα μνημεία που βρίσκονται εντός του Κήπου: «Υπάρχουν τάφοι και μνημεία ανθρώπων από σχεδόν κάθε ευρωπαϊκή χώρα εδώ, καθώς και εκατοντάδες Ελλήνων που πολέμησαν και πέθαναν. Οι ξένοι ήταν εθελοντές, όπως ο Βύρωνας, που θέλησαν να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους σε έναν αγώνα που δεν ήταν δικός τους. Ήταν εμπνευσμένοι είτε από τον αρχαίο πολιτισμό της Ελλάδας ή από τις νέες ιδέες που σάρωναν την Ευρώπη στις αρχές του 19ου αιώνα για την πολιτική ελευθερία και ανεξαρτησία των εθνών. Αποτελεί μια ωραία τοποθεσία που προκαλεί στοχασμό. Και τόσο ειρηνικό τώρα, μετά τις τρομερές μάχες που έλαβαν χώρα σ’ αυτό εδώ το χώμα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1820…».

Ακολουθούν πέντε ερωτήσεις και απαντήσεις από τον καθηγητή, που αφορούν στη ζωή του Λόρδου Βύρωνα, ενώ τέλος ο Άγγλος Επισκέπτης φεύγει από το Μεσολόγγι με το αυτοκίνητό του, παίρνοντας μαζί του χιλιάδες σκέψεις και εικόνες.

ΒΑΣΩ ΒΗΤΤΑ

https://www.aixmi-news.gr/