Πατριωτισμός και κορωνοϊός

Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν’ οι κάμποι; Μην είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά;

O σπουδαίος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Ιωάννης Πολέμης απάντησε με τον δικό του, έξοχο τρόπο.

Δημοσιεύουμε στο τέλος τους στοίχους, που αξίζει τον κόπο να τους διαβάσει κανείς προσεκτικά. 

Τόσο απλά, τόσο μεστά, τόσο ειλικρινά!

«Εμπρός παιδιά», καταλήγει ο ποιητής, κράζει μέσα μας σαν ήλιου αχτίδα αυτό το «κάτι που ‘χουμε μες την καρδιά».

Αυτό το «κάτι», που, εκτιμούμε στην Ένωση Αγρινίου ότι το ξεχάσαμε, το θάψαμε ίσως βαθιά στα χρόνια της ψεύτικης προόδου, των πλαστών

οραμάτων, του δήθεν εκμοντερνισμού της κοινωνίας και που καλούμαστε τώρα να το αναζητήσουμε, …μήπως και ξαναβρούμε το δρόμο μας.

«Όλα πατρίδα μας!», λοιπόν. Πατρίδα και οι άνθρωποι. Ίσως πρώτα αυτοί. Και στην πατρίδα των μεγάλων αντιθέσεων, σαφώς και θα συναντήσει

κανείς το «μοντέλο Πολάκη» απ’ τη μια και τη «φιγούρα Τσιόδρα» απ’ την άλλη. Τι επιλέγουμε είναι το θέμα και σε ποια πλευρά τοποθετούμε τον εαυτό μας.

Πολύ περισσότερο τώρα, μπροστά στον κίνδυνο που όλοι βιώνουμε. Και όπως πολύ σωστά έχει ειπωθεί, ο εχθρός σήμερα είναι αόρατος.

Ο πατριωτισμός, λοιπόν, δεν είναι να πάρουμε τα γιαταγάνια και τα κουμπούρια να πάμε στο μέτωπο, αλλά …να ακούσουμε επιτέλους τον Σωτήρη Τσιόδρα και να κάτσουμε στα αυγά μας!

Πατριωτισμός δεν είναι να ξεσπαθώσουμε στη λογική του «δώσε κι εμένα μπάρμπα», αλλά να ακούσουμε για μια φορά έστω την πολιτεία και να κάνουμε όλα όσα πρέπει, ….ώστε να μην χρειαστεί να πάρουμε κι εμείς το 800ευρω.

Πατριωτισμός είναι να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, τους γονείς και τους παππούδες, τα παιδιά μας…και να μην τους εκθέσουμε στον κορωνοϊό, ώστε να μην δούμε στην πατρίδα μας τις μακάβριες εικόνες που κυριαρχούν σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη.

Έχουμε παρεξηγήσει πολλά πράγματα. Είναι βέβαιο.

Οι μεγάλη έξοδος προς τα χωριά, στην οποία εκτενώς αναφέρθηκε η στήλη….πριν ακόμη πάρει  τις διαστάσεις που δυστυχώς έλαβε προ ημερών, όπως και η «γκρίνια» από εκείνους που αντί να χαίρονται διαμαρτύρονται που δεν δικαιούνται τα 800 ευρώ, είναι δυο πολύ καλά παραδείγματα….του ότι δεν έχουμε καταλάβει τίποτα.

Και αν και τώρα δεν καταλάβουμε, δεν συνειδητοποιήσουμε που βρισκόμαστε, πόσο ευάλωτοι είμαστε, όχι απλά στον κορωνοϊό, αλλά ευάλωτοι σε όλο αυτό το οικοδόμημα Βαβέλ που χτίσαμε, καταστρέφοντας τον πλανήτη, τις ψυχές, την προοπτική του μέλλοντός μας ως ανθρώπινο είδος, πολύ φοβόμαστε ότι δεν θα καταλάβουμε ποτέ.

Η μοίρα μας, επομένως, θα είναι προδιαγεγραμμένη.

Πατριωτισμός, λοιπόν, είναι να μιλάς, να αγαπάς και να ενεργείς για τους κάμπους και τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά…οικουμενικά.

Παγκόσμια, πλανητικά!

Τι είναι η πατρίδα μας;

Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν’ οι κάμποι;

Μην είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά;

Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;

Μην είναι τ’ άστρα της τα φωτεινά;

Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι

και κάθε χώρα της με τα χωριά;

κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει,

κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;

Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα αρχαία

μνημεία της χρυσή στολή που η τέχνη εφόρεσε

και το καθένα μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;

Όλα πατρίδα μας!

Κι αυτά κι εκείνα,

και κάτι που ‘χουμε μες την καρδιά

και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα

και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!

Ιωάννης Πολέμης