Ο πρόεδρος της «Επιμελητηριακής Ανανέωσης» Γ. Σωτηρόπουλος στην εκδήλωση για την Παναγία της Επισκοπής του 8ου αιώνα
Την Κυριακή 19 Νοεμβρίου, το απόγευμα, στην Παπαχαραλάμπειο Αίθουσα, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση για το σημαντικό βυζαντινό μνημείο της Παναγίας της Επισκοπής, πού βυθίστηκε το 1965 στην τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών.
Την εκδήλωση συνδιοργάνωσαν η Ιερά Μητρόπολη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου και ο Δήμος Ναυπακτίας.
Το πρόγραμμα περιλάμβανε την συνοπτική παρουσίαση των τριών βιβλίων πού έχει συγγράψει ο Αρχιμανδρίτης π. Δαμασκηνός Βασιλόπουλος, σε ένα εκ των οποίων είχα τη χαρά να είμαι χορηγός της έκδοσης.
Την εκδήλωση χαιρέτισαν ο Σεβασμιώτατος κ. Ιερόθεος, ο Δήμαρχος Ναυπακτίας κ. Παναγιώτης Λουκόπουλος, ο Γ. Σταμάτης αρχαιολόγος και η εκπρόσωπος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αιτωλοακαρνανίας κ. Ολυμπία Βικάτου.
Μου έγινε η τιμή να πω δύο λόγια για τον τόπο μας που πλημμύρισε για ένα μεγάλο έργο, τα οποία ήταν, μεταξύ άλλων:
Ως τέκνο της περιοχής στην οποία αναφέρεται το λεύκωμα για την Παναγία της Επισκοπής πάντα βρισκόμουν ανάμεσα στην περηφάνια και την λύπη. Περηφάνια γιατί τα μέρη μας τελικά φιλοξένησαν ένα από τα έργα που άλλαξαν την Ελλάδα και λύπη για τα τόσα που θάφτηκαν για πάντα κάτω από τα νερά.
Έγινα χορηγός με αυτά τα ανάμικτα συναισθήματα της έκδοσης αυτού του υπέροχου δεύτερου λευκώματος για την Παναγία της Επισκοπής, με την υπερηφάνεια να υπερισχύει, όχι μόνο για το μνημείο μας των 1200 χρόνων αλλά και για την υπέροχη αρχειακή δουλειά με τις φωτογραφίες ντοκουμέντα μιας εποχής.
Η έκδοση του λευκώματος συμπίπτει χρονικά, με την πρόσφατη φωτογράφηση του Βυζαντινού Ναού στον βυθό της λίμνης των Κρεμαστών. Ο ναός της Παναγίας στέκεται όρθιος σε πείσμα και του φθοροποιού χρόνου αλλά και των παραλείψεων παλαιότερα, των αρμοδίων κρατικών υπηρεσιών.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πανομοιότυπος ναός που μας είχαν υποσχεθεί δεν φτιάχτηκε ποτέ, όπως δεν πρέπει να ξεχνάμε την εσωτερική προσφυγιά χιλιάδων ανθρώπων για το κοινό καλό ή όσους θυσίασαν την αρτιμέλειά τους για το μεροκάματο σε ένα μεγάλο έργο…
Πιστεύω ότι οι μνήμες που μοιράστηκα μαζί σας σήμερα αλλά και όσα βρήκα μέσα στο υπέροχο αυτό λεύκωμα είναι μέρος και των αιτιών που πρόσφατα με ώθησαν να ασχοληθώ με τα κοινά του τομέα μου.
Ο μεγάλος και εύφορος κάμπος της Επισκοπής -έκτασης πάνω από χίλια στρέμματα- ήταν πλούσιος σε παραγωγή αγροτικών προϊόντων, εκεί δίπλα στον Μέγδοβα. Και όπως χάθηκε εκείνος ο κάμπος για χάρη ενός μεγάλου δημοσίου έργου, σχεδόν με τον ίδιο τρόπο χάθηκε και το μεράκι της παραγωγής που ακόμα μας βασανίζει.
Ίσως είναι αυτό που αναζητούμε σήμερα, η αναβίωση της παραγωγής με νέους όρους, με πρόοδο και νέες ιδέες και τεχνολογίες μεν, αλλά με κόπο και δουλειά.