Με προσοχή την πίεση
Παρακολούθησα χθες την συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου με την τηλεδιάσκεψη και πραγματικά αναρωτήθηκα, γιατί ξόδεψα τόσες πολλές ώρες από τη ζωή μου, να παρακολουθώ εκ του σύνεγγυς μια διαδικασία, που καμιά αλλαγή δεν μπορεί να επιφέρει στην πόλη, πέρα από μια προγραμματισμένη διαχείριση του αναγκαίου μόνο και του εφικτού… κι αυτό φυσικά, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Καμιά πρωτοβουλία, καμία βαθιά ανάσα για να γεμίσει το αίμα με οξυγόνο και να δουλέψουν τα γρανάζια μιας κοινωνίας από χρόνια απομονωμένης μέσα σε μια ιδιότυπη ατμόσφαιρα απραξίας.
Κι αυτές οι μεγάλες κουβέντες για τα «μεγάλα ζητήματα», όπως η χθεσινή συζήτηση για την υγεία και για τις ανάγκες αυτών των τραγικά δύσκολων καιρών, πόσο απόμακρες από κάθε είδους πραγματικότητα είναι και πόσο αδύναμη αποδεικνύεται για να διαχειριστεί ένα τόσο μεγάλο και κρίσιμο ζήτημα η τοπική αυτοδιοίκηση και οι φορείς της.
Όχι δεν είμαι απαισιόδοξος. Κουρασμένος είμαι από όλες αυτές τις ατέρμονες συζητήσεις που ακόμα και τη λίγη σπιρτάδα που καταφέρνουν να διατηρούν την ξοδεύουν σε ανέξοδα αστειάκια και αντιπαραθέσεις του τύπου: «καλά στέφανα».
Πραγματοποιήθηκε λοιπόν, αυτή η περίφημη συζήτηση για την ενίσχυση του νοσοκομείου που είχε ζητήσει η μείζονα αντιπολίτευση. Κι αφού ειπώθηκαν όλα αυτά που είναι γνωστά από μέρες, ότι δηλαδή, το νοσοκομείο το ένα, το νοσοκομείο το άλλο, το νοσοκομείο το παρ’ άλλο, καταλήξαμε στο συμπέρασμα, ότι για να βοηθηθεί το νοσοκομείο, θα πρέπει αύριο, υπό την αιγίδα του Προέδρου του οργάνου, να ομονοήσουν οι επικεφαλής των παρατάξεων και να κατασταλάξουν σε ένα ψήφισμα ολίγων ή περισσοτέρων γραμμών για να αποσταλεί στα μέσα έτσι ώστε ο αγρινιώτης να μάθει ότι απαιτούμε ετούτο, απαιτούμαι το άλλο… Και φυσικά, όχι εκεί και εφόσον, αλλά «εδώ και τώρα».
Και τι άλλο μπορεί να γίνει θα μου πείτε;
Δυστυχώς τίποτα… Μόνο αυτό.
Μόνο η κεντρική εξουσία μπορεί σήμερα να αναλάβει πρωτοβουλίες πάνω σε ζητήματα υγείας και μόνο αυτή μπορεί να λύσει πράγματα.
Τη βλέπετε όμως να καταφέρνει τίποτα;
Όχι. Ούτε αυτή δεν μπορεί.
Το μόνο που μπορεί είναι να τρέχει κι αυτή να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, εκδίδοντας απαγορεύσεις και επιβάλλοντας απαγορεύσεις.
Και όλα αυτά κάτω από πίεση. Μεγάλη πίεση. Όχι ψηφισμάτων, αλλά χιλιάδων ασθενών εκατοντάδων διασωληνομένων και νεκρών.
Πόσο δηλαδή παραπάνω μπορεί να την πιέσει ένα ψήφισμα ή μια απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Αγρινίου;
Δε ξέρω….
Ρωτάω μόνο
Λευτέρης Τηλιγάδας
«Agrinio 365» Media Group | AgrinioTimes.gr, Antenna-Star.gr