Ο ραγιάς του Αγρινίου με τον σουγιά στο κόκκαλο και το λουρί στο σβέρκο

Με αφορμή το άρθρο: Εξαντλητικό αυτό το ματς Αγρίνιο – Μεσολόγγι, δεν αντέχεται!

του Δημήτρη Μακρή

Έρχομαι για πολλοστή φορά να τονίσω ότι ο τόπος υποφέρει ως υποκείμενος σε μια υποβαθμιστική διελκυστίνδα που αναγκάζει φορείς και λαό να τρέχει εξαντλητικά και να μην φτάνει. Χαίρομαι που το ΤΕΕ επισημαίνει το πρόβλημα. Χρόνια τώρα αρθρογραφώ για την αναγκαιότητα διαίρεσης του Νομού σε δυο Περιφερειακές Ενότητες. Χαίρομαι που επιτέλους δεν είμαι ο μοναδικός (σαν γραφικός) που επισημαίνω την παθογένεια.

Ωρίμασαν επομένως οι συνθήκες για να απαιτήσουμε την διαίρεση. Αρκεί όμως αυτό; ασφαλώς όχι. Δεν αρκεί να αρκούμαστε σε διαπιστώσεις και να παραμένουμε αδρανείς. Με την ίδια χαρά που πάμε να ακούσουμε την συναυλία της Βανδή και με πολλαπλάσιο ζήλο πρέπει να κινητοποιηθούμε για να αναδείξουμε, να προβάλουμε και να απαιτήσουμε τα αυτονόητα δικαιώματα του τόπου μας.

Δεν έχει το δικαίωμα καμία εξουσία να ταλαιπωρεί ένα λαό και να τον στέλνει να διανύει τεράστιες αποστάσεις με τη λογική να μην μεταβεί ο Μωάμεθ στο βουνό αλλά το βουνό στον Μωάμεθ. Εδώ έχουν μεγάλη ευθύνη οι φορείς αλλά και τα ΜΜΕ του Αγρινίου τα οποία προκαλώ να παίξουν τον ρόλο τους, οι μεν φορείς να συγκροτηθούν για να παρθούν αποφάσεις τα δε ΜΜΕ να προβάλουν και να δώσουν τις διαστάσεις που πρέπει.

Δήλωσα διαθεσιμότητα να με βγάλουν στον αέρα να μιλήσω και ρητορικά αφού τεκμηριώσω τους ισχυρισμούς μου να καταλήξω ότι θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Εμπρός λοιπόν συντονισθείτε και κοιτάξτε κάτι κινείται.

Η σκιά μας θα τρομάξει και θα αποβάλει τον ραγιά που έχουμε μέσα μας αλλά και τον δυνάστη της εξουσίας που μας βάζει να τρέχουμε. Απευθυνόμενος στους δύσπιστους θέλω να καταλήξω: μη προδικάζετε, μη πτοήστε και μη σκιάζεστε στα σκότη, της χαραυγής το φεγγοβόλο αστέρι, της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει.