Ρούλα Πισπιρίγκου: Η δύσκολη καθημερινότητα και ο… φόβος στις Γυναικείες Φυλακές της Θήβας

Η Ρούλα Πισπιρίγκου είχε συγκλονίσει την Πάτρα και τη Δυτική Ελλάδα, στις Γυναικαίες Φυλακές της Θήβας η καθημερινότητα είναι δύσκολη.

Στο κατάστημα κράτησης Γυναικείων Φυλακών Ελεώνα Θηβών συνεχίζει να εκτίει την ποινή της η Ρούλα Πισπιρίγκου, η οποία έχει καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη για τη δολοφονία της μεγαλύτερης κόρης της και δις ισόβια για τις θανάτους των άλλων δύο παιδιών της.

Η μεταγωγή της από τις Φυλακές Κορυδαλλού πραγματοποιήθηκε πριν από περίπου ενάμιση μήνα.

Σύμφωνα με πηγές της Εφημερίδας «Espresso», η κρατούμενη ζει σε συνθήκες αυξημένης απομόνωσης και περιορισμένης κοινωνικής επαφής.

Η ίδια επιλέγει να παραμένει στο κελί της κατά τη διάρκεια του προαυλισμού, ενώ για λόγους ασφαλείας δεν συγχρωτίζεται με άλλες κρατούμενες.

Η απομόνωση αυτή φαίνεται να είναι αποτέλεσμα τόσο της φύσης των εγκλημάτων για τα οποία καταδικάστηκε, όσο και του φόβου της για την προσωπική της ασφάλεια.

Κατά τις ίδιες πηγές, αποφεύγει να κοιμάται τα βράδια, ενώ φέρεται να λαμβάνει ιδιαίτερες προφυλάξεις όσον αφορά τη διατροφή της.

Αν και αρχικά ζήτησε να έχει πρόσβαση σε μικρή κουζίνα στο κελί της, πλέον επιλέγει μόνη της τα γεύματα από το τρόλεϊ της διανομής, προκειμένου να αισθάνεται μεγαλύτερη ασφάλεια.

Η επικοινωνία της με τον έξω κόσμο είναι περιορισμένη και πραγματοποιείται σχεδόν αποκλειστικά μέσω τηλεφωνημάτων, τα οποία φέρεται να κάνει σε διακριτικές ώρες και σε χαμηλή φωνή.

Οι μοναδικοί άνθρωποι που τη συναντούν στα επισκεπτήρια είναι η μητέρα και η αδελφή της.

Το περασμένο Ψυχοσάββατο, σύμφωνα με πληροφορίες, η Πισπιρίγκου παρέστη στη θεία λειτουργία που τελέστηκε στο Εκκλησάκι εντός του καταστήματος κράτησης, συνοδευόμενη από προσωπικό ασφαλείας.

Ζήτησε από τον Ιερέα να διαβαστούν τα ονόματα των τριών θυγατέρων της, γεγονός που προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις εντός και εκτός φυλακών.

Πηγές από το περιβάλλον του σωφρονιστικού ιδρύματος αναφέρουν ότι, σε αντίθεση με όσα ενδεχομένως ίσχυαν σε προηγούμενη κράτησή της, στις φυλακές Ελεώνα η αντιμετώπισή της είναι ουδέτερη και τυπική, χωρίς προνόμια ή διακριτική μεταχείριση.

Η προσαρμογή της στο νέο περιβάλλον φέρεται να είναι δύσκολη και συνοδεύεται από έντονο ψυχολογικό φορτίο.

 

Διαβάστε επίσης: Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας: Συγκρότηση Δικτύου One Health – Η εισήγηση της Άννας Μαστοράκου