Σαν σήμερα, 5 Φεβρουαρίου, στο Αγρίνιο και στον κόσμο

Γιορτάζουν

Αγάθος, Αγάθη, Αγαθή.

Γεγονότα

Στο Αγρίνιο…

5 Φεβρουαρίου 1956
Προεκλογική περιοδεία στο Νομό του Γ. Αθανασιάδη Νόβα
Την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 1956 έφτασε στο Αγρίνιο ο πρώην υπουργός Γ. Αθανασιάδης Νόβας ξεκινώντας την προεκλογική του περιοδεία στο Νομό. Ο Νόβας στις εκλογές του ΄56, που πραγματοποιήθηκαν στις 9 Φεβρουαρίου, συμμετείχε στο σοσιαλδημοκρατικό συνασπισμό του κέντρου με την επωνυμία «Δημοκρατική Ένωσις» (Δ.Ε.). Οι πολιτικοί του φίλοι, σύμφωνα με δημοσίευμα της εποχής, του επιφύλαξαν ενθουσιώδη υποδοχή. Επισκέφθηκε το συνοικισμό του Αγίου Κωνσταντίνου, τα χωριά της Μακρυνείας, το Θέρμο, τον Α-στακό, το Μύτικα, τη Ζαβέρδα, τη Βόνιτσα και την Αμφιλοχία.
Αξίζει να σημειώσουμε στο σημείο αυτό ότι τη Δημοκρατική Ένωση αποτελούσαν οι κεντρώοι κομματικοί σχηματισμοί: Δημοκρατικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού (Γεώργιος Καρτάλης – Αλέξανδρος Σβώλος), η Ε.Δ.Α. (Ιωάννης Πασαλίδης), Φιλελευθέρα Δημοκρατική Ένωσις (Σοφοκλής Βενιζέλος), Κόμμα των Φιλελευθέρων (Γ. Παπανδρέου), Εθνική Πολιτική Ένωσις Κέντρου (Σάββας Παπαπολίτης), Λαϊκό Κόμμα (Κωνσταντίνος Τσαλδάρης) και το Κόμμα Αγροτών και Εργαζομένων (Αλέξανδρος Μπαλτατζής). Ο συνασπισμός αυτός αν και ήρθε πρώτος σε σταυρούς προτίμησης, λόγω του ισχύοντος εκλογικού συστήματος, του λεγόμενου τριφασικού, δεν κατάφερε να λάβει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Οι εκλογές εκείνες ήταν οι περίφημες εκλογές «βίας και νοθείας», αλλά και οι εκλογές κατά τις οποίες ψήφισαν για πρώτη φορά οι γυναίκες.

…και στον κόσμο

1669: Ταρτούφος ή ο απατεώνας
Ο Μολιέρος παρουσιάζει επίσημα τη θεατρική κωμωδία «Ταρτούφος ή ο απατεώνας» (Tartuffe, ou l’Imposteur), με τεράστια επιτυχία.

 

 

1930: Οι Ελληνίδες στις κάλπες
Εκδίδεται το Προεδρικό Διάταγμα με το οποίο οι Ελληνίδες αποκτούν δικαίωμα ψήφου στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές.

 

 

1968
Συνέρχεται στη Βουδαπέστη η 12η Ευρεία Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, που θα οδηγήσει στη διάσπαση του κόμματος σε ΚΚΕ και ΚΚΕ (εσωτερικού).

 

 

1991
Αεροσκάφος C-130 της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας συντρίβεται στο Όρος Όθρυς, κατά τη διάρκεια της προσέγγισης στο αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου. Νεκροί και οι 63 επιβαίνοντες, εκ των οποίων 19 αξιωματικοί και υπαξιωματικοί και 44 στρατεύσιμοι.

 

 

1994
Μακελειό του Σεράγεβο. 60 άνθρωποι σκοτώνονται και 200 τραυματίζονται από έκρηξη όλμου στην αγορά της πόλης.

 

 

2015: Γιάνης Βαρουφάκης – Βόλφγκανγκ Σόιμπλε
Ο έλληνας υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, συναντά στο Βερολίνο τον γερμανό ομόλογό του, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Στο μόνο που συμφωνούν είναι ότι διαφωνούν…

 

 

Γεννήσεις

1919: Ανδρέας Παπανδρέου
Ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου (Χίος, 5 Φεβρουαρίου 1919 – Εκάλη Αττικής, 23 Ιουνίου 1996) ήταν Έλληνας πολιτικός, πρόεδρος και ιδρυτής του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑ.ΣΟ.Κ.), του οποίου η ιδρυτική διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη συμπυκνώνεται στο τρίπτυχο «Εθνική Ανεξαρτησία – Λαϊκή Κυριαρχία – Κοινωνική Απελευθέρωση». Διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας (21 Οκτωβρίου 1981 – 2 Ιουλίου 1989 και 13 Οκτωβρίου 1993 – 18 Ιανουαρίου 1996) μετά τη νίκη του στις εκλογές του Οκτωβρίου 1981, του Ιουνίου 1985 και του Οκτωβρίου 1993. Πριν αναμειχθεί στην πολιτική, ήταν καθηγητής Οικονομικών στις ΗΠΑ και συγγραφέας.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε ηγέτης με ευρύτατη λαϊκή αποδοχή: σε έρευνα της εφημερίδας Καθημερινή το 2007, η πρώτη κυβέρνησή του αναδείχθηκε η καλύτερη της Μεταπολίτευσης και ο ίδιος ο σημαντικότερος πρωθυπουργός της περιόδου. Ομοίως, σε δημοσκόπηση για την εφημερίδα Real News το 2010 και σε έρευνα της εταιρείας ALCO το 2013, ψηφίσθηκε ως ο καλύτερος πρωθυπουργός μετά το 1974. Από την άλλη δημιούργησε πολλούς φανατικούς εχθρούς στο εσωτερικό, και προκάλεσε συχνά την αγανάκτηση της δυτικής κοινής γνώμης και σωρεία επικριτικών κειμένων στα δυτικά ΜΜΕ.
Ήταν ίσως ο πολιτικός με τη μεγαλύτερη συμβολή στη διαμόρφωση του πολιτικού και κομματικού συστήματος στη σύγχρονη Ελλάδα. Ανέτρεψε τον κυρίαρχο πολιτικό διαχωρισμό «Εθνικόφρονες-Κομμουνιστές» και στη θέση του επέβαλλε το δίπολο «Δεξιά-Αντιδεξιά». Το ΠΑΣΟΚ που δημιούργησε ήταν το πρώτο κόμμα εξουσίας στην ελληνική ιστορία με μαζική οργάνωση (στα πρότυπα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας), αντί του παραδοσιακού κόμματος στελεχών, ένα πρότυπο οργάνωσης που θα υιοθετούσε από τον Παπανδρέου και η Νέα Δημοκρατία. Από το κυβερνητικό του έργο ξεχωριστή θέση στη νεοελληνική πολιτική ιστορία έχουν η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης,[5] ο εκδημοκρατισμός του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά και των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, η δημιουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας και του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ) και η συνταγματική αναθεώρηση του 1985-1986, η οποία παγίωσε το σύστημα κοινοβουλευτικής εξουσίας που ισχύει έως και σήμερα, περιορίζοντας δραστικά τις «βασιλικές» εξουσίες του Προέδρου.

 

 

Άλλες σημαντικές τομές των κυβερνήσεών του ήταν η νομιμοποίηση του πολιτικού γάμου, η ψήφος στα 18, η εισαγωγή του μονοτονικού συστήματος γραφής (1982), η κατάργηση της σχολικής ενδυμασίας (1982), η θέσπιση των επιδομάτων (τέκνων, αναπηρίας κτλ.), η αναγνώριση του εργατικού ατυχήματος, οι αλλαγές στο Οικογενειακό Δίκαιο όπως η καθιέρωση της ισότητας των δύο φύλων και η απαγόρευση του αναχρονιστικού θεσμού της προίκας, η κατάργηση πλείστων μεταξικών και μετεμφυλιακών νόμων, όπως αυτοί του τεντιμποϊσμού και της κατασκοπείας, η άσκηση ακηδεμόνευτης και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και η μεγάλη ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, η αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και η παραχώρηση άδειας επιστροφής στην Ελλάδα στους πολιτικούς πρόσφυγες του Δημοκρατικού Στρατού.
Οι αντίπαλοι του Ανδρέα Παπανδρέου από τον συντηρητικό και τον φιλελεύθερο χώρο αναγνώρισαν τις προσπάθειές του να αποκαταστήσει μεγάλα τμήματα της κοινωνίας που είχαν υποστεί διώξεις και ταπεινώσεις από το αυταρχικό μετεμφυλιακό κατεστημένο και να χτίσει κράτος πρόνοιας, αλλά επέκριναν την μεγάλη αύξηση των δημοσίων δαπανών και του δημοσίου χρέους στην οικονομική του διαχείριση, την προσπάθεια επιβολής στη δημόσια διοίκηση που του καταλόγισαν και την εξωτερική του πολιτική, την οποία θεωρούσαν μαξιμαλιστική και επικίνδυνη στις μεθόδους και τους στόχους της,ενώ από τον χώρο της Αριστεράς υπήρξαν επικρίσεις για την αθέτηση προεκλογικών υποσχέσεων καθώς και για το καθεστώς προσωπολατρίας με το οποίο τον περιέβαλλαν τα πλήθη των πολιτικών οπαδών του.

1985: Κριστιάνο Ρονάλντο
Ο Κριστιάνο Ρονάλντo ντος Σάντος Αβέιρο (πορτογαλικά: Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro, προφέρεται: [kɾiʃˈtjɐnu ʁɔˈnaɫdu], γεννήθηκε 5 Φεβρουαρίου 1985) είναι Πορτογάλος ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται για την Γιουβέντους και για την εθνική ομάδα της Πορτογαλίας. Θεωρείται από πολλούς ως ένας από τους κορυφαίους στην ιστορία του αθλήματος. Έχει στην κατοχή του πέντε Χρυσές Μπάλες, περισσότερες από κάθε άλλον Ευρωπαίο ποδοσφαιριστή και είναι ο πρώτος Ευρωπαίος παίκτης στην ιστορία που κέρδισε τέσσερα Χρυσά Παπούτσια.

Ακόμη, έχει κερδίσει 25 τρόπαια στην καριέρα του, συμπεριλαμβανομένων εφτά τίτλων πρωταθλήματος, πέντε τίτλων Τσάμπιονς Λιγκ και ενός Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Κατέχει τα ρεκόρ για τα περισσότερα γκολ στο Τσάμπιονς Λιγκ (134), Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (9), στις Εθνικές ομάδες των Ευρωπαϊκών χωρών (102) όπως και τα περισσότερα γκολ που σημειώθηκαν σε μια σεζόν Τσάμπιονς Λιγκ (17). Έχει σκοράρει πάνω από 750 τέρματα σε επίσημους αγώνες έως τώρα (κατάλογος ποδοσφαιριστών ανδρών με 500 ή περισσότερα γκολ).
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο πορτογαλικό νησί της Μαδέρα, και διαγνώστηκε με πρόβλημα στην καρδιά στην ηλικία των 15 ετών. Θεράπευσε την κατάστασή του και ξεκίνησε την καριέρα του στην Σπόρτινγκ Λισαβόνας, πριν υπογράψει με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην ηλικία των 18 ετών το 2003. Έκανε σπουδαίες εμφανίσεις με την ομάδα του Μάντσεστερ, αναδεικνύοντας το ταλέντο και την ποιότητά του, κερδίζοντας μεταξύ άλλων τρεις διαδοχικές Πρέμιερ Λιγκ, έναν τίτλο Τσάμπιονς Λίγκ και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Σε ατομικό επίπεδο κέρδισε την πρώτη του χρυσή μπάλα και το βραβείο Παίκτης της Χρονιάς στα 23 του. Το 2009, ο Κριστιάνο, έγινε η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία του ποδοσφαίρου, μετακομίζοντας στην Μαδρίτη για να αγωνιστεί στην Ρεάλ Μαδρίτης για το ποσό των 94 εκατομμυρίων ευρώ. Στην Ισπανία, ο Ρονάλντο έχει κερδίσει 14 τρόπαια, μεταξύ των οποίων δύο τίτλοι της Λα Λίγκα, τέσσερις τίτλοι τίτλοι του Τσάμπιονς Λιγκ, δύο ΟΥΕΦΑ Σούπερ Καπ και τρεις παγκόσμιες διοργανώσεις της ΦΙΦΑ Κλάμπ.
Σε εθνικό επίπεδο, το 2016 κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με την εθνική του ομάδα. Ονομάστηκε ο κορυφαίος Πορτογάλος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών το 2015, από την πορτογαλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Έκανε το ντεμπούτο του με την Εθνική το 2003 , όταν ήταν 18 ετών. Είναι ο πρώτος σκόρερ της Πορτογαλίας, αλλά και πρώτος σε συμμετοχές, με 170 συμμετοχές σε 7 μεγάλες διοργανώσεις (κατάλογος ποδοσφαιριστών ανδρών με 150 ή περισσότερες διεθνείς συμμετοχές)

1992: Νεϊμάρ
Ο Νεϊμάρ ντα Σίλβα Σάντος Τζούνιορ (πορτογαλικά: Neymar da Silva Santos Júnior), ή απλώς Νεϊμάρ, (γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1992) είναι Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής. Αγωνίζεται με την ομάδα της Παρί Σεν Ζερμέν και αγωνίζεται ως μέσος ή συνηθέστερα επιθετικός. Στην ηλικία των 19, κέρδισε το βραβείο ως ποδοσφαιριστής της χρονιάς της Νότιας Αμερικής για το 2011. Το 2011 κέρδισε το βραβείο ΦΙΦΑ Πούσκας.

 

 

Εντάχθηκε στη Σάντος το 2003, και προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα στην οποία αγωνιζόταν μέχρι το 2013. Έκανε το ντεμπούτο του το 2009, ενώ ψηφίστηκε καλύτερος παίκτης της χρονιάς για το 2011 και κέρδισε το Κόπα Λιμπερταδόρες, στο οποίο σημείωσε 6 γκολ. Ο Νεϊμάρ αγωνίζεται επίσης και με την εθνική Βραζιλίας με την οποία έχει κατακτήσει το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο το 2016. Το 2017, πήρε μεταγραφή για την Παρί Σεν Ζερμέν, με ποσό ρεκόρ στην ιστορία του αθλήματος.

Θάνατοι

1863: Ζαν Γκαμπριέλ Εϊνάρ
Γαλλοελβετός τραπεζίτης, θερμός φιλέλληνας και πρωτοπόρος φωτογράφος. Ο Ιωάννης – Γαβριήλ Εϋνάρδος (Jean-Gabriel Eynard στα γαλλικά) γεννήθηκε στη Λυών της Γαλλίας στις 28 Δεκεμβρίου 1775. Η οικογένειά του, ήδη, από 1686 είχε γίνει δεκτή στους αριστοκρατικούς κύκλους της Γενεύης.
Ο Εϋνάρδος δημιούργησε σεβαστή περιουσία από τραπεζικές εργασίες στην Ιταλία. Το 1810 επιστρέφει στη Γενεύη και χτίζει ένα μέγαρο, όπου σήμερα στεγάζεται το Δημαρχείο της πόλης. Τον ίδιο χρόνο γνωρίζεται με τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος κατορθώνει να του εμφυσήσει την αγάπη για το δοκιμαζόμενο έθνος των Ελλήνων.

 

 

Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, ο Εϋνάρδος συγκεντρώνει χρήματα για την αγορά πολεμοφοδίων και μέσω των υψηλών γνωριμιών του προσπαθεί να επηρεάσει σημαντικές προσωπικότητες της Ευρώπης για το δίκαιο των ελληνικών θέσεων.
Μετά την Απελευθέρωση λειτουργεί ως άτυπος οικονομικός σύμβουλος του πρώτου Κυβερνήτη και φίλου του Ιωάννη Καποδίστρια. Τον πείθει να δώσει έμφαση στην ανάπτυξη της υπαίθρου, με την παροχή δωρεάν κεφαλαίων, αλλά και καλλιεργητικών δανείων στους αγρότες.
Όμως, οι τοκογλύφοι, που συγκέντρωναν τα χρηματικά κεφάλαια, δάνειζαν με τόκο ως και 50%. Ηταν, λοιπόν, αναγκαία η ίδρυση ενός τραπεζικού οργανισμού, που θα εκλογίκευε την Πίστη. Το 1828 και με κεφάλαια του Εϋνάρδου, τα οποία διαχειριζόταν ο έμπιστος συνεργάτης του Γεώργιος Σταύρου, ιδρύεται η Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα, που επέζησε μόλις 6 χρόνια.

1967: Βιολέτα Πάρα
Η Βιολέτα Πάρα (στα ισπανικά: Violeta del Carmen Parra Sandoval) (1917 – 5 Φεβρουαρίου 1967) ήταν Χιλιανή τραγουδίστρια, συνθέτρια, στιχουργός και λαογράφος, η οποία υπήρξε από τους πρωτοπόρους του μουσικού–πολιτικού κινήματος «Nueva Canción Chilena».
Το 2011 γυρίστηκε η βιογραφική ταινία για τη ζωή της «Η Βιολέτα πήγε στο παράδεισο» (τίτλος στα ισπανικά: Violeta se fue a los cielos), του Αντρές Γουντ.

 

 

2014: Τζένη Βάνου
Γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1939 στην Αθήνα. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ευγενία Βραχνού, το οποίο και άλλαξε ο Γεράσιμος Λαβράνος για να μην την αναγνωρίσει ο πατέρας της, καθώς ήταν κάθετα αντίθετος στην απόφασή της να ασχοληθεί με το τραγούδι. Οι γονείς της χώρισαν, αφού η μητέρα της θέλησε να ακολουθήσει έναν άλλον άνδρα. Γι’ αυτόν το λόγο και της απαγορεύθηκε να βλέπει την κόρη της. Σπουδαίο ρόλο στη ζωή της Τζένης Βάνου έπαιξε η γιαγιά της.
Τραγούδησε πρώτη φορά σε δισκογραφική εταιρία το 1945, με το τραγούδι “Θυμήσου”, καθώς ήταν μέλος στη χορωδία του Νίκου Γούναρη. Εκεί πρωτογνώρισε τον νεαρό Μίμη Πλέσσα. Το 1959 στο τραγούδι “Αστέρι αστεράκι” του Δημήτρη Χορν έκανε τα φωνητικά μέρη, με αποτέλεσμα να της ανοιχτούν πολλές πόρτες για νέες δισκογραφικές δουλειές. Το 1964, με το τραγούδι του Πλέσσα «Τώρα» πήρε το Α΄ βραβείο στο Φεστιβάλ Ελαφράς Μουσικής της Θεσσαλονίκης. Σύντομα καθιερώθηκε ως τραγουδίστρια του ελαφρού τραγουδιού και ερμήνευσε ντουέτα κυρίως με τον Γιάννη Βογιατζή. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε με τον πρώτο της συζυγό, Βασίλη Ρηγόπουλο, με τον οποίο χώρισε το 1971, έπειτα από συνεχείς κακοποιήσεις.
Κατά τη Στρατιωτική δικτατορία συμμετείχε στους χουντικούς εορτασμούς της επετείου της 21ης Απριλίου στο Παναθηναϊκό Στάδιο ανάμεσα σε άλλους ηθοποιούς και τραγουδιστές.

 

 

Υπήρξε βασική ερμηνεύτρια και «μούσα» πολλών συνθετών. Ερμήνευσε τραγούδια του Μίμη Πλέσσα, του Μίκη Θεοδωράκη, του Γιώργου Μουζάκη, του Κώστα Γιαννίδη, του Ζακ Ιακωβίδη, του Αττίκ, του Αλέκου Χρυσοβέργη, του Τάκη Μουσαφίρη της Νινής Ζαχά, του Γιώργου Μανίκα, του Γιώργου Κατσαρού, του Γιώργου Κριμιζάκη, του Αλέξη Παπαδημητρίου κ.α
Για τη δουλειά της βραβεύτηκε στην Ισπανία, την Πολωνία και την πρώην Σοβιετική Ένωση.[εκκρεμεί παραπομπή]
Τα τελευταία 15 χρόνια της ζωής της βρισκόταν μακριά από τη δισκογραφία, τραγουδώντας μονο ζωντανά σε κέντρα διασκεδάσεων, όπου την καλούσαν. Όμως 4 χρόνια πριν τον θάνατό της εγκατέλειψε πλήρως το τραγούδι, αφιερώνοντας τον εαυτό της στον εγγονό της. Τον Αύγουστο του 2013 έκανε επέμβαση στον λαιμό για να της αφαιρεθεί όγκος. Στις αρχές του 2014 αντιμετώπισε πάλι σοβαρά προβλήματα υγείας εξαιτίας μεταστάσεων του καρκίνου. Στις 5 Φεβρουαρίου 2014 άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Μεταξά, στον Πειραιά, όπου νοσηλευόταν.

 

 


Επιμέλεια: Λ. Τηλιγάδας | Πηγή: © SanSimera.gr, Αρχείον Αγρινίου και Wikipaideia
«Αgrinio 365» Media Group | Antenna-Star.gr – AgrinioTimes.gr