Σαν σήμερα, 6 Φεβρουαρίου, στο Αγρίνιο και στον κόσμο
Γιορτάζουν
Φώτιος, Φώτια.
Επέτειοι
Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κλειτοριδεκτομής
Η κλειτοριδεκτομή είναι ο ακρωτηριασμός των εξωτερικών γεννητικών οργάνων της γυναίκας. Είναι μορφή «σεξουαλικού ευνουχισμού» για να υποδηλώσει την απόλυτη υποταγή στον μελλοντικό της σύζυγο.
Πρόκειται για έθιμο που απαντάται κυρίως στις μουσουλμανικές χώρες της Αφρικής, χωρίς να υπάρχει καμία αναφορά στο Κοράνι. Αναφορές για την κλειτοριδεκτομή υπάρχουν στους αρχαίους έλληνες συγγραφείς. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι τον 5ο αιώνα π.Χ. οι Φοίνικες, οι Χετταίοι και οι Αιθίοπες πραγματοποιούσαν κλειτοριδεκτομή στα κορίτσια τους, ενώ ο Στράβων στους ελληνιστικούς χρόνους την αποκαλεί «γυναικεία περιτομή».
Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας, 150 εκατομμύρια γυναίκες στον πλανήτη έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή, ενώ κάθε χρόνο προστίθενται 2 εκατομμύρια.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών κήρυξε την 6η Φεβρουαρίου «Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κλειτοριδεκτομής», για να ευαισθητοποιήσει το διεθνές κοινό και ιδιαίτερα της Αφρικανούς για τη βάρβαρη αυτή πρακτική, που προσβάλλει τα ανθρώπινα δικαιώματα και εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία της γυναίκας.
Ήδη, σχεδόν όλες οι χώρες της Αφρικής έχουν ποινικοποιήσει την κλειτοριδεκτομή.
Γεγονότα
Στο Αγρίνιο…
6 Φεβρουαρίου 1909
«Εξέγερσις εις το Αγρίνιον»
Αυτός είναι ο τίτλος του ρεπορτάζ του «Σκρίπ» του Σαββάτου 6/2/1909. Σύμφωνα με αυτό, κατά τη διάρκεια όλου του προηγούμενου μήνα πραγματοποιούνταν καθημερινά ληστείες μέσα στην πόλη, γεγονός που επαναλήφθηκε και την προηγούμενη ημέρα με τη ληστρική επίθεση και τον τραυματισμό του «ευυπόληπτου» πολίτη, Βασιλείου Καλυβά, η οποία οφειλόταν σε οργανωμένη σπείρα.
Μετά το γεγονός αυτό, το οποίο, σύμφωνα πάντα με το συντάκτη της εφημερίδας, χαρακτηρίσθηκε από όλους «ως πλήρες ναυάγιον του θεσμού της Αστυνομίας, ένεκεν της ελλείψεως ανδρών», η πόλη ξεσηκώθηκε και προχώρησε στη συγκρότηση «αυθόρμητου» συλλαλητηρίου, με το οποίο θα διαμαρτυρηθεί για την κατάσταση και θα πάρει μέτρα για την ασφάλεια των πολιτών και των περιουσιών τους.
Το συλλαλητήριο πραγματοποιήθηκε την ίδια μέρα και όλοι όσοι μίλησαν επισήμαναν ότι μετά από την ολιγωρία την οποία επιδεικνύουν οι κεντρικές αρχές η πόλη οφείλει να σκεφθεί, αν μπορεί να ανεχθεί τις εγκατεστημένες αρχές, και αν θα πρέπει να οργανώσει πολιτοφυλακή για την εξασφάλιση της δημόσιας τάξης.
…και στον κόσμο
1820
Ξεκινά η πρώτη προσπάθεια επαναπροώθησης των μαύρων από την Αμερική στην Αφρική, με τη δημιουργία του κράτους της Λιβερίας.
1885
Η κυβέρνηση του Χαρίλαου Τρικούπη καταρρέει, εξαιτίας του επεισοδίου Νίκολσον και της βαριάς φορολογίας.
1922
Κυκλοφορεί το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Ελεύθερο Βήμα» (σήμερα «Το Βήμα»), που πρόσκειται στο κόμμα των Φιλελευθέρων (Βενιζελική παράταξη). Μεταξύ των ιδρυτών της, ο Δημήτριος Λαμπράκης.
1930: Αλίκη Διπλαράκου
Η Αλίκη Διπλαράκου εκπροσωπεί τη χώρα μας στον διαγωνισμό ομορφιάς «Μις Ευρώπη», που διεξάγεται στο Παρίσι. Επιβεβαιώνοντας τα προγνωστικά, αναδεικνύεται η ομορφότερη γυναίκα της Ευρώπης για το 1930.
1958: Το μοιραίο αεροσκάφος
Επτά ποδοσφαιριστές της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σκοτώνονται σε αεροπορικό δυστύχημα στο Μόναχο.
1982
Το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας καταργεί τις ποδιές των μαθητριών στα σχολεία.
Γεννήσεις
1748: Γιόχαν Άνταμ Βάισχαουπτ
Ο Βάισχαουπτ γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 1748 στο Ίνγκολστατ στο Ελεκτοράτο της Βαυαρίας. Ο πατέρας του ήταν ο Γιόχαν Γκέοργκ Βάισχαουπτ (1717–1753) που πέθανε όταν ο Άνταμ ήταν πέντε ετών. Μετά τον θάνατο τού πατέρα του, κηδεμόνας του έγινε ο πνευματικός του πατέρας Γιόχαν Άνταμ φον Ίκστατ, ο οποίος, σαν τον πατέρα του, ήταν καθηγητής της Νομικής στο πανεπιστήμιο του Ίνγκολστατ. Ο Ίκστατ ήταν υπέρμαχος της φιλοσοφίας του Κρίστιαν Βολφ και του Διαφωτισμού και επηρέασε τον νεαρό Βάισχαουπτ με τον ορθολογισμό του. Ο Βάισχαουπτ ξεκίνησε την τυπική του εκπαίδευση σε ηλικία επτά ετών σε ιησουιτικό σχολείο. Αργότερα εγγράφηκε στο πανεπιστήμιο του Ίνγκολστατ, από όπου αποφοίτησε το 1768 με διδακτορικό (Juris Doctor) στη νομική επιστήμη. Το 1772 έγινε καθηγητής της Νομικής. Το επόμενο έτος νυμφεύθηκε την Άφρα Σοσενχόφερ του Άιχστετ.
1917: Ζα Ζα Γκαμπόρ
Η Ζα Ζα Γκαμπόρ (αγγλικά: Zsa Zsa Gabor, 6 Φεβρουαρίου 1917- 18 Δεκεμβρίου 2016) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός και κοσμική ουγγρικής καταγωγής.
Η Ζα Ζα Γκαμπόρ υπήρξε μια από τις θρυλικές μορφές του Χόλυγουντ, περισσότερο για την κοσμική της δραστηριότητα και τους εννέα γάμους της, παρά για το υποκριτικό της ταλέντο.
1945: Μπομπ Μάρλεϊ
Ο Ρόμπερτ «Μπομπ» Νέστα Μάρλεϊ (Robert Nesta “Bob” Marley, Νάιν Μάιλς, Σεντ Ανν Πάρις, Τζαμάικα, 6 Φεβρουαρίου 1945 – Μαϊάμι, Φλόριντα, ΗΠΑ, 11 Μαΐου 1981) ήταν Τζαμαϊκανός τραγουδιστής, συνθέτης, κιθαρίστας και ακτιβιστής. Είναι ευρέως ο πιο γνωστός ρέγκε καλλιτέχνης.
Με τραγούδια όπως τα “I Shot the Sheriff”, “No Woman, No Cry”, “Three Little Birds”, “Exodus”, “Could You Be Loved”, “Jamming”, “Redemption Song” και “One Love”, η μεταθανάτια συλλογή του Legend (1984) πούλησε τα περισσότερα αντίτυπα στην ιστορία της ρέγκε μουσικής —περισσότερα από 12 εκατομμύρια.
Θάνατοι
1515: Άλδος Μανούτιος
Ο Άλδος Μανούτιος (λατινική γλώσσα: Aldus Pius Manutius, ιταλική γλώσσα: Aldo Manuzio, 1452 – 6 Φεβρουαρίου 1515) ήταν Ιταλός ουμανιστής, γνωστός για την εκδοτική του δραστηριότητα στη Βενετία την εποχή της Αναγέννησης. Άριστος γνώστης ελληνικών, ήταν από τους πρώτους που εκτύπωσαν βιβλία με ελληνικούς χαρακτήρες, αξιοποιώντας τα χειρόγραφα της πολύτιμης συλλογής του Βησσαρίωνα του Τραπεζούντιου, που σώζονται σήμερα στη Μαρκιανή Βιβλιοθήκη. Αξιοσημείωτη είναι η συνεισφορά του στην τυπογραφία με την επινόηση των πλάγιων γραμματοσειρών, την καθιέρωση της άνω τελείας στιγμής (semicolon), καθώς και τη μαζική παραγωγή δερματόδετων βιβλίων τσέπης σε προσιτές τιμές.
1793: Κάρλο Γκολντόνι
Ο Κάρλο Γκολντόνι (Βενετία, 25 Φεβρουαρίου 1707 – Παρίσι, 6 Φεβρουαρίου 1793) ήταν Ιταλός κωμωδιογράφος, ο οποίος θεωρείται ότι ανανέωσε την ιταλική κωμωδία, απομακρυνόμενος από τις χοντροκομμένες φάρσες, δημιουργώντας την «κωμωδία χαρακτήρων». Στα έργα του, παρουσιάζονται χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες της μεσαίας τάξης του καιρού του, ενώ ενσωμάτωσε στοιχεία και από τους χαρακτήρες της Κομέντια ντελ άρτε!.
1804: Τζόζεφ Πρίστλεϊ
Ο Τζόζεφ Πρίστλυ, απαντώμενος στην ελληνική βιβλιογραφία κυρίως με τη λανθασμένη προφορά Πρίστλεϋ (Joseph Priestley, 24 Μαρτίου 1733 – 6 Φεβρουαρίου 1804), ήταν Άγγλος θεολόγος, Προτεστάντης κληρικός, φυσικός φιλόσοφος, χημικός, γλωσσολόγος, παιδαγωγός και φιλελεύθερος πολιτικός φιλόσοφος, ο οποίος δημοσίευσε περισσότερα από 150 έργα.
Ο Πρίστλυ πιστώνεται από πολλούς με την ανακάλυψη του οξυγόνου, έχοντας απόμονώσει σε αέρια κατάσταση το στοιχείο αυτό το 1774, αν και οι Καρλ Βίλελμ Σέελε και Αντουάν Λωράν Λαβουαζιέ μπορούν επίσης να τη διεκδικήσουν ανεξάρτητα.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του, η επιστημονική φήμη του Πρίστλυ οφειλόταν κυρίως στην εφεύρεση του ανθρακούχου νερού, στα γραπτά του για τον ηλεκτρισμό και στην ανακάλυψη διάφορων αερίων. Ωστόσο, η αποφασιστικότητά του στην υπεράσπιση της λανθασμένης θεωρίας του φλογιστού και στην απόρριψη των απαρχών της χημικής επαναστάσεως, τον άφησε τελικώς απομονωμένο μέσα στην επιστημονική κοινότητα.
Η επιστήμη του Πρίστλυ ήταν ταυτοχρόνως και ένα αναπόσπαστο τμήμα της θεολογίας του, καθώς επιχειρούσε με επιμονή να συγχωνεύσει τον ορθολογισμό της εποχής του Διαφωτισμού με τον χριστιανικό θεϊσμό. Στα μεταφυσικά του κείμενα, ο Πρίστλυ επεχείρησε να συνδυάσει τον θεϊσμό, τον υλισμό και τον ντετερμινισμό, ένα εγχείρημα που έχει αποκληθεί «τολμηρό και πρωτότυπο». Πίστευε ότι μία σωστή κατανόηση του φυσικού κόσμου θα ωφελούσε την ανθρώπινη πρόοδο και τελικώς θα επέφερε την κυριαρχία του Χριστιανισμού. Πίστευε θερμά στην ελεύθερη και ανοικτή ανταλλαγή ιδεών, υπερασπιζόταν τη θρησκευτική ανεκτικότητα και τα ίσα δικαιώματα για τα θρησκευτικά παρακλάδια της επίσημης Αγγλικανικής Εκκλησίας, στα οποία ανήκε και ο ίδιος. Η αμφιλεγόμενη φύση των δημοσιεύσεων του Πρίστλυ, συνδυασμένη με την εκπεφρασμένη υποστήριξή του προς τη Γαλλική Επανάσταση, προκάλεσε τις υποψίες των αρχών και του κοινού, και τελικώς υποχρεώθηκε να φύγει στις ΗΠΑ, μετά την πυρπόληση του σπιτιού του στο Μπέρμινχαμ από όχλο. Πέρασε τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής του στην Πενσυλβάνια.
Δάσκαλος σε όλη του τη ζωή, ο Πρίστλυ συνεισέφερε και στην παιδαγωγική, αλλά και ως συγγραφέας βιβλίου αγγλικής γραμματικής, και ιστορικών έργων. Τα διδακτικά αυτά βιβλία υπήρξαν τα δημοφιλέστερα έργα του όσο ζούσε. Ωστόσο τα φιλοσοφικά έργα του ήταν αυτά που άσκησαν τη διαρκέστερη επίδραση: οι μεγαλύτεροι Βρετανοί φιλόσοφοι της επόμενης γενιάς, όπως οι Τζέρεμι Μπένθαμ, Τζον Στιούαρτ Μιλ και Χέρμπερτ Σπένσερ, τα αναφέρουν ανάμεσα στις πρώτες πηγές για τον ωφελιμισμό.
2011: Γκάρι Μουρ
Ο Ρόμπερτ Ουίλλιαμ Γκάρι Μουρ (Robert William Gary Moore, 4 Απριλίου 1952 – 6 Φεβρουαρίου 2011) ήταν μουσικός, περισσότερο αναγνωρισμένος ως κιθαρίστας της μπλουζ ροκ μουσικής, καθώς επίσης και τραγουδιστής, με καταγωγή από το Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας.
Η καριέρα του ξεκίνησε την δεκαετία του 1960. Ο ίδιος συνεργάστηκε με καλλιτέχνες ανάμεσα στους οποίους οι Φιλ Λάινοτ και Μπράιαν Ντάουνεϊ, από τα χρόνια του στο Γυμνάσιο, με αποτέλεσμα να γίνει μέλος δύο φορές στο ιρλανδικό συγκρότημα της ροκ Thin Lizzy. Εκτός από τις συνεργασίες του με συγκροτήματα, ο Μουρ είχε και μία πολύ επιτυχημένη σόλο καριέρα.
Πέθανε στον ύπνο του, το Φεβρουάριο του 2011, ενώ βρισκόταν στην Ισπανία.
Επιμέλεια: Λ. Τηλιγάδας | Πηγή: © SanSimera.gr, Αρχείον Αγρινίου και Wikipaideia
«Αgrinio 365» Media Group | Antenna-Star.gr – AgrinioTimes.gr