Σοβαρό πρόβλημα στη λειτουργία των ΕΛ.ΤΑ. Αιτωλικού

Διάφορα δημοσιεύματα διαβάσαμε στα τοπικά sites τις τελευταίες μέρες για προβλήματα στην λειτουργία των ΕΛ.ΤΑ. Αιτωλικού.  Έτσι κι εγώ μίλησα με τους ευγενικότερους δημόσιους υπάλληλους που έχω συναντήσει, ως ώρας στην ζωή μου, και εκ των ελαχίστων της πόλης μας, για να δω τι συμβαίνει από πρώτο χέρι.

Πριν αναφερθώ στα πρόβλημα των ΕΛ.ΤΑ. της πόλης μας, θα ήθελα να αναφερθώ πρώτα στην ευγένεια, την υπομονή και τη σωστή συμπεριφορά των υπάλληλων αυτών προς όλους εμάς που μας εξυπηρετούν καθημερινά. Οι άνθρωποι είναι παράδειγμα προς μίμηση για κάθε υπηρεσία. Θα έπρεπε να παραδίνουν μαθήματα καλής και σωστής εξυπηρέτησης.

Και όπως είχε αναφερθεί και η Βάσω σε προηγούμενο άρθρο της, «…Οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή με πάρα πολύ κόσμο καθημερινά και εξυπηρετούν, εκτός των άλλων, ηλικιωμένους, ανθρώπους που δεν έχουν στοιχειώδη μόρφωση, ρομά, παιδιά μικρότερης ηλικίας που δεν ξέρουν ακριβώς τι να ζητήσουν κλπ. Δεν τους έχω δει καμία φορά να δυσανασχετούν, να “γυρίζουν τα μάτια τους” στο ταβάνι αγανακτισμένοι, να μιλάνε άσχημα. Θα εξηγήσουν την κατάσταση, θα βοηθήσουν όσο μπορούν και θα είναι ευγενέστατοι ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕΝΟ…», κάτι που δεν μπορείς να πεις ότι το συναντάς συχνά.

Τώρα όσον αφορά τα προβλήματα του ταχυδρομείου μας, αυτά κατά κύριο λόγο επικεντρώνονται στην υποστελέχωσή του. «Συγκεκριμένα το κατάστημα Αιτωλικού λειτουργούσε μέχρι πρότινος με έξι άτομα προσωπικό (τρεις εντός καταστήματος και τρεις διανομείς) προσφέροντας τις υπηρεσίες του σε πολύ ικανοποιητικό επίπεδο. Όμως, το τελευταίο διάστημα με την απόσπαση μιας συναδέλφου, την  αποχώρηση ενός συναδέλφου διανομέα, κατόπιν εθελούσιας εξόδου, και την αποχώρηση μιας συναδέλφισσας τέλος Μαΐου θα κληθεί το κατάστημά μας να συνεχίσει να εξυπηρετεί το Αιτωλικό και τα περίχωρα με το μισό προσωπικό.» μου ανέφεραν από το ταχυδρομείο και αυτό θα έχει αντίκτυπο στην εξυπηρέτηση και των συμπολιτών μας μου επισημαίνουν.

Ρωτώντας τους το γιατί μου εξηγούν ότι «Οι δύο διανομείς που απέμειναν, η επιχείρηση τους δεσμεύει τοπικά στη διανομή τους μη χορηγώντας τους το κόστος καυσίμων για περισσότερη διανομή αντικειμένων.  Έτσι υπάρχει καθυστέρηση των αντικειμένων διανομής (γράμματα, δέματα, λογαριασμοί κτλ) από 2 έως 7 ημερολογιακών ημερών σε όλη την επικράτειά μας. Τώρα το ένα άτομο στο κατάστημα θα πρέπει (1) να εκτελεί χρέη ταμία, με 150 συναλλαγές κατά μέσο όρο την ημέρα εκ των οποίων οι περισσότερες απαιτούν αρκετό χρόνο για να πραγματοποιηθούν, θα πρέπει (2) να απαντάει στο τηλέφωνο, 50 τηλέφωνα κατά μέσο όρο ημερησίως , θα πρέπει (3) να απαντάει στα διάφορα αιτήματα διερεύνησης πελατών (αναζητήσεις δεμάτων ,ανάλυση λογ/μων, κλπ),  20 αιτήματα περίπου την μέρα και θα πρέπει (4) να διαβάζει και να απαντά σε μεγάλο αριθμό email. Επιπλέον θα πρέπει (5) να εκτελεί χρέη διαχειριστή σε πλείστες υποθέσεις πελατών όπως και του πρακτορείου Αγγελοκάστρου, όπου εποπτεύουμε οικονομικά και διαχειριστικά,  και συγχρόνως θα πρέπει (6) να εκτελεί και χρέη προϊσταμένου».

Και μέσα σε όλα αυτά μου ανέφεραν ότι τα ΕΛΤΑ Αιτωλικού κάθε μήνα πρέπει να προβούν στην οικονομική διαχείριση και πληρωμή πάνω από 1000 συνταξιούχων της περιοχή μας. Όπου συνταξιούχοι, βάλε τους παππούδες μας, τις γιαγιάδες μας, τους πατεράδες μας, τις μανάδες μας κ.ο.κ.

Επιπλέον απ’ ό,τι μου είπαν δεν προβλέπεται ακόμα κάποια νέα προσθήκη στην ομάδα του προσωπικού στο άμεσο μέλλον, η οποία θα ήταν αναγκαία.

Μπορώ να καταλάβω τις ενέργειες του οργανισμού για συρρίκνωση των δαπανών και τη μείωση του κόστους λειτουργίας ώστε να βγαίνουν οι αριθμοί, αλλά ταυτόχρονα καταλαβαίνω ότι αυτό δημιουργεί προβλήματα στην εξυπηρέτηση των πελατών της εταιρίας, ειδικά, στα καταστήματα της περιφέρειας, με αποτέλεσμα ο πελάτης να κοιτάξει για άλλες, ιδιωτικές, λύσεις.

Τέλος, δεν γνωρίζω κατά πόσο μπορώ να βοηθήσω με το κείμενό μου στη λύση του προβλήματος, να πω την αλήθεια. Αν κάποιος, διαβάζοντάς το, μπορεί να βοηθήσει, ας το πράξει. Ευελπιστώ πάντως, παρά την υποστελέχωση του καταστήματος του Αιτωλικού, αυτοί που έμειναν να συνεχίσουν να μας εξυπηρετούν με την ευγένεια και το χαμόγελο που τους διακατέχει.

Σπυρίδων Δ. Σταράμος – etoliko.gr