Χαιρετισμός του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνη Σαμαρά στην παρουσίαση του βιβλίου του Μάριου Σαλμά

Φίλες και φίλοι,

Αυτός ο κόσμος, πράγματι, θυμίζει συγκεντρώσεις Σαλμά! Και θέλω να πω ότι είναι ιδιαίτερη η συγκίνησή μου, γιατί ο Μάριος διδάσκει ως άνθρωπος και ως γιατρός και αυτό που έχει ανάγκη ο κόσμος, δηλαδή, την καθημερινή ανθρωπιά και το ήθος, το οποίο άλλωστε έχει μεταφέρει και στην πολιτική. Γι’ αυτό και είναι «εκ των αρίστων».

Το βιβλίο του Μάριου Σαλμά κερδίζει το ενδιαφέρον από τον τίτλο. Έχει δίκιο:

Δεν είναι πάντα ιδεολογία! Και δεν είναι τα πάντα ιδεολογία…

Σας το λέω εκ πείρας:

Είτε κυβερνάει κανείς υπό φυσιολογικές συνθήκες, είτε μέσα σε κρίση. Είτε, απλώς, ασκεί μία «διαχείριση» των δημοσίων υποθέσεων, έχει πάντα δύο δύσκολα προβλήματα να λύσει:

Πρώτον, να ισορροπήσει ανάμεσα στις ιδέες του και στην πραγματικότητα. Να έχει, δηλαδή, μία ιδεολογική θέση, αλλά και κατεύθυνση. Χωρίς αυτό δεν μπορεί να πηγαίνει τα πράγματα, τα πράγματα θα τον πηγαίνουν! Αλλά προσέξτε: Ταυτόχρονα, πρέπει να κρατάει συνεχώς ισορροπίες ανάμεσα στην κατεύθυνση που πρέπει να έχει και στην ιδεολογία του. Ιδεολογία μαζί, λοιπόν, με την πραγματικότητα. Γιατί τις ιδέες σου τις διαλέγεις. Τα προβλήματα, όμως, τα οποία έχεις να αντιμετωπίσεις, δεν τα επιλέγεις εσύ, τα βρίσκεις μπροστά σου. Όπως τα βρήκε και ο Μάριος ως Υπουργός.

Όταν αναλάβαμε τη διακυβέρνηση τον Ιούλιο του 2012, η Ελλάδα κινδύνευε να βγει από το ευρώ. Έπρεπε, λοιπόν, να αντιμετωπιστούν τα ελλείμματα επειγόντως. Όχι γιατί το ήθελε η Τρόικα. Αλλά γιατί αν μια χώρα δεν ελέγξει τα ελλείμματά της και βγαίνει τελικά «στη γύρα», είναι χώρα γονατισμένη.

Τότε η πραγματικότητα επέβαλε μία πολιτική προτεραιότητα: Να βγούμε από τα ελλείμματα και να παραμείνουμε στο ευρώ. Και αυτό σήμαινε μεταξύ άλλων, να εισπράξεις και φόρους! Όμως, η ιδεολογία μας ήταν και είναι αντίθετη στην επιβολή φόρων. Και πολύ περισσότερο: η ιδεολογία μας είναι η μείωση των φόρων!

Ασκήσαμε, δηλαδή, μία δύσκολη πολιτική, με δύσκολες αποφάσεις, βγάλαμε τελικά τη χώρα στα πλεονάσματα, στην ανάκαμψη και στις αγορές.

Στο μεταξύ, μόλις μπορέσαμε, για να δείξουμε αυτό που πραγματικά πιστεύουμε, ξεκινήσαμε -αυτή είναι και η ιδεολογία μας- να μειώνουμε τους φόρους.

Για παράδειγμα, μόλις βγάλαμε για πρώτη φορά πλεονάσματα το 2013, μειώσαμε το ΦΠΑ στην εστίαση: από το 23% όπου το βρήκαμε, στο 13%. Κι αυτό οδήγησε στο να πάψουν να κλείνουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και να αρχίσουν να ανοίγουν καινούργιες.

Για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης, το φθινόπωρο η Ελλάδα αναπτυσσόταν με τον ταχύτερο ρυθμό σε όλη την Ευρώπη. Σήμερα, δυστυχώς, είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που επέστρεψε σε ύφεση.  Πέρσι μειωνόταν συνεχώς η ανεργία. Τώρα μεγαλώνει μήνα με το μήνα…

Σημερινό στοιχείο, από τον ΟΟΣΑ: Προέβλεπε για φέτος ανάπτυξη 2,5%, σήμερα προβλέπει όχι 2,5%, αλλά 0,1% ανάπτυξη και αύξηση της ανεργίας. Πολύ φοβάμαι ότι θα είναι ακόμα χειρότερα. Σκεφτείτε, λοιπόν, ότι πριν καν να πάρει οποιοδήποτε μέτρο αυτή η Κυβέρνηση, μας έχει ήδη οδηγήσει και πάλι στην ύφεση…

Ένα άλλο πρόβλημα που πρέπει να λύσεις, όταν είσαι στη διακυβέρνηση, είναι να ξεχωρίζεις, που υπάρχει χώρος για ιδεολογικές διαφωνίες και που αυτό θα ήταν «πολυτέλεια».

Για παράδειγμα: Όταν βρίσκεις, όπως ο Μάριος, τεράστια σπατάλη στο χώρο της δημόσιας υγείας, εκεί δεν υπάρχει θέμα ιδεολογίας. Η σπατάλη δεν είναι «αριστερή» ή «δεξιά». Είναι αδικία σε βάρος του φορολογούμενου. Και πρέπει να σταματήσει.

Ο Μάριος, στην πιο κρίσιμη στιγμή εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων, ήταν Υπουργός. Μαζί με τους υπουργούς που ακολούθησαν, κατάφεραν κάτι μοναδικό:

Να μειώσουν τη σπατάλη στο ελάχιστο. Να κατεβάσουν τη δαπάνη στα μέσα επίπεδα της Ευρώπης. Και να διατηρήσουν ακέραια χρηματοδότηση στα Νοσοκομεία. Που σήμερα, δυστυχώς, απειλούνται. Δεν θέλω παρουσία του Υπουργού να πω τίποτα παραπάνω, αλλά κυρίως, μείωσε και τις τιμές στα φάρμακα και πέτυχε να είναι όρθιος ο ΕΟΠΥΥ σε δύσκολες, πολύ δύσκολες στιγμές.

Αυτό, λοιπόν, είναι το ερώτημα: πώς να κόψεις τη σπατάλη, πως να δώσεις την απαραίτητη χρηματοδότηση, δεν είναι θέμα ιδεολογίας. Είναι πρακτικό ζήτημα σωστής διαχείρισης. Και σε αυτό ο Μάριος Σαλμάς έκανε μεγάλη τη συμβολή του στον τομέα της Υγείας και ο ίδιος σίγουρα απέκτησε μεγάλη πείρα.

Νομίζω πως αυτή την πείρα συνοψίζει στο βιβλίο του.

Και για να καταλήξω: Χωρίς ιδεολογία δεν υπάρχει πολιτική. Αλλά και χωρίς ρεαλισμό δεν υπάρχει διακυβέρνηση. Η ισορροπία ανάμεσα σε αυτό που θέλεις και σε εκείνο που μπορείς, ανάμεσα σε αυτό που επιδιώκεις κι αυτό που πρέπει να κάνεις τώρα, ανάμεσα στις ιδέες που θες να βάλεις μπροστά και στα προβλήματα που θέλεις να λύσεις, αυτή η ισορροπία είναι το μεγάλο στοίχημα για κάθε πολιτικό.

Και δεν είναι εύκολο πράγμα. Βέβαια, αυτό δεν απασχολεί καθόλου, είτε όσους δεν διαθέτουν ιδέες, είτε όσους προσπαθούν να αναρριχηθούν και μόνο στην εξουσία. Είτε εκείνους που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα και απλώς θέλουν να εφαρμόσουν, τι; την ιδεοληψία τους. Και στην μια και στην άλλη περίπτωση, τα αποτελέσματα θα είναι ολέθρια για τον τόπο.

Ο Μάριος Σαλμάς έχει στέρεες ιδέες, αλλά ταυτόχρονα διαθέτει και έντονη αίσθηση πολιτικού ρεαλισμού. Και το βιβλίο του είναι μια πολύ σημαντική μαρτυρία για τις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει και ο πολιτικός και ο πολίτης.

Και η μεγαλύτερη πρόκληση στην εποχή μας, είναι ο λαϊκισμός! Που δεν θέλει μεταρρυθμίσεις. Και κάθε μεταρρύθμιση στην αρχή, μην κάνετε λάθος, προκαλεί μεγάλες αντιδράσεις. Πώς ξεχωρίζεις τις δικαιολογημένες αντιδράσεις από τις αδικαιολόγητες; Πώς ενσωματώνεις τις δικαιολογημένες αντιδράσεις, χωρίς να ανακόψεις τη μεταρρυθμιστική σου πορεία;

Και πώς διακρίνεις το λαϊκό συμφέρον που οφείλεις πάντα και να σέβεσαι και να υπηρετείς, από τη λαϊκίστικη δημαγωγία που είσαι υποχρεωμένος να πολεμάς συνεχώς;

Αυτά είναι τα προβλήματα που απασχολούν όλους.

Είναι σήμερα επίκαιρα όσο ποτέ. Καθοριστικά για την ύπαρξη της χώρας…

Και η μαρτυρία του Μάριου Σαλμά, είναι και αποκαλυπτική και πολύτιμη.

Τον ευχαριστώ εκ μέρους της Παράταξης και σας ευχαριστώ θερμά που είστε όλοι εδώ πέρα σήμερα, δίπλα του.