Έρευνα: Τα Ozempic και το Wegovy δεν σχετίζονται με υψηλότερο κίνδυνο αυτοκτονικού ιδεασμού
Η σεμαγλουτίδη, το αντιδιαβητικό φάρμακο που έγινε διάσημο ως θεραπεία για απώλεια βάρους δεν συσχετίστηκε με υψηλότερο κίνδυνο αυτοκτονικού ιδεασμού σε σχέση με άλλα φάρμακα για τις εν λόγω παθήσεις, σύμφωνα με μια νέα μεγάλη ανασκόπηση αρχείων υγείας που υποστηρίχθηκε από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια βάση δεδομένων που περιλαμβάνει περισσότερα από 100 εκατομμύρια αρχεία ασθενών για να αξιολογήσουν τον κίνδυνο αυτοκτονικού ιδεασμού μεταξύ των ατόμων που λαμβάνουν το φάρμακο, το οποίο πωλείται ως Ozempic για τον διαβήτη τύπου 2 και Wegovy για απώλεια βάρους.
Η Δρ. Ρονγκ Ξου, συγγραφέας της μελέτης και καθηγήτρια βιοϊατρικής πληροφορικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Case Western Reserve, δήλωσε ότι αποφάσισε να εξετάσει το θέμα αφού οι ευρωπαϊκές ρυθμιστικές αρχές ξεκίνησαν έρευνα σχετικά με τη σεμαγλουτίδη και τις αναφορές για αυτοκτονικές σκέψεις το περασμένο καλοκαίρι. Ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ δήλωσε αυτή την εβδομάδα ότι διεξάγει επίσης τη δική του έρευνα.
«Διαπιστώσαμε χαμηλότερο κίνδυνο αυτοκτονικού ιδεασμού σε ασθενείς που είχαν λάβει σεμαγλουτίδη σε σχέση με άτομα που έλαβαν θεραπεία με φάρμακα που δεν στόχευαν στην πρωτεΐνη GLP1R για τις ίδιες καταστάσεις», έγραψαν οι ερευνητές.
Οι ερευνητές ανέλυσαν τα ιατρικά αρχεία περίπου 240.000 ατόμων με παχυσαρκία και 1,5 εκατομμύριων ασθενών με διαβήτη τύπου 2. Εξετάστηκε ο κίνδυνος αυτοκτονικού ιδεασμού εντός έξι μηνών από την έναρξη της λήψης των εν λόγω φαρμάκων. Στους έξι μήνες διαπιστώθηκε ότι η πιθανότητα εκδήλωσης αυτοκτονικών σχέσεων στους χρήστες σεμαγλουτίδης ήταν 73% μικρότερη σε σχέση με άλλες κατηγορίες φαρμάκων, ενώ ο κίνδυνος υποτροπής ήταν 56% μικρότερος.
Στα άτομα με διαβήτη τύπου 2 παρατηρήθηκε μείωση του κινδύνου κατά 64% και 49%, αντίστοιχα. Τα συγκριτικά φάρμακα περιλάμβαναν ινσουλίνη, μετφορμίνη και νεότερες κατηγορίες γνωστών ως αναστολέων DPP-4 και SGLT-2.
Η σεμαγλουτίδη ανήκει σε μια κατηγορία φαρμάκων γνωστών ως αγωνιστές GLP-1 που αρχικά σχεδιάστηκαν για τον διαβήτη τύπου 2. Τα εν λόγω φάρμακα, εκτός από το να βοηθούν στον έλεγχο των επιπέδων σακχάρου στο αίμα, προκαλούν αίσθημα κορεσμού.
Ωστόσο, όπως αναφέρει το δημοσίευμα του Reuters, μια τέτοια αναδρομική μελέτη παρατήρησης δεν μπορεί να αποδείξει ότι οι αγωνιστές GLP-1 δεν αυξάνουν τον κίνδυνο αυτοκτονικού ιδεασμού. Επιπλέον, οι ερευνητές δεν ήταν σε θέση να αξιολογήσουν τη στατιστική σημασία των διαφορών στις πραγματικές απόπειρες αυτοκτονίας, οι οποίες αναγνωρίζουν ότι είναι κρίσιμα διαφορετικές από τον αυτοκτονικό ιδεασμό.
«Η εκρηκτική δημοτικότητα αυτού του φαρμάκου καθιστά επιτακτική την ανάγκη να κατανοήσουμε όλες τις πιθανές επιπλοκές του», ανέφερε σε δήλωσή της η συν-συγγραφέας της μελέτης Πάμελα Ντέιβις της Ιατρικής Σχολής Case Western Reserve.
«Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι οι προηγούμενες υποδείξεις ότι το φάρμακο μπορεί να προκαλέσει αυτοκτονικές σκέψεις δεν επιβεβαιώνονται σε αυτόν τον πολύ μεγάλο και διαφορετικό πληθυσμό στις ΗΠΑ», πρόσθεσε η ερευνήτρια.
Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Nature Medicine».