Λεωνίδας Φραγκούλης: Είναι στο Αγρίνιο αναγκαίες οι πεζοδρομήσεις; (μέρος 2ο)

Είναι στο Αγρίνιο αναγκαίες οι πεζοδρομήσεις ; (μέρος 2ο)

Του Λεωνίδα Φραγκούλη*

Φυσικά και είναι αναγκαίες αλλά:

Aν κάποιος – όχι αναγκαστικά ειδήμων – κάνει μια προσεκτική βόλτα στην πρόσφατα πεζοδρομημένη Παπαστράτου θα τον ζώσουν τα φίδια, πρωτίστως για το τι μέλει γενέσθαι σε περίπτωση νεροποντής και ακολούθως για τις πολλές προχειρότητες καθώς και για τις ελλείψεις αστικού εξοπλισμού και φύτευσης.

Σε ότι αφορά το πρώτο και βασικότερο: Αν κάνουμε μια εγκάρσια τομή, σε οποιαδήποτε θέση του πεζοδρόμου, θα διαπιστώσουμε ότι το πιθανότερο είναι να μπουκάρουν τα νερά στα μαγαζιά αν «τα φονικά» φαινόμενα – όπως ηλιθιωδώς αποκαλούνται – μας επισκεφθούν, που δεν παίζει, θα μας επισκεφθούν.

Κι αυτό θα γίνει διότι ο δρόμος κατασκευάσθηκε έχοντας κατά νου τις χαράξεις της κλασσικής (εντός αστικού ιστού) οδοποιίας, όπου η ερυθρά (δηλαδή η κορυφή του άξονα του δρόμου) βρίσκεται ψηλότερα, με τις δύο πλευρές του δρόμου να κλίνουν εκατέρωθεν στέλνοντας τα νερά σε φρεάτια λόγω όμως της περιοριστικής ύπαρξης κρασπέδων που εδώ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.

Ο πεζόδρομος ήρθε “πρόσωπο” με τα παλιά πεζοδρόμια τα οποία ελάχιστη κλίση έχουν αντίθετα προς τις οικοδομικές γραμμές. Υπήρχε όμως ένα καλό παράδειγμα να ακολουθηθεί και είναι αυτό της Ηλία Ηλιού, όπου οι κλίσεις οδηγούν τα όμβρια από τις όψεις των κτιρίων προς το κέντρο του πεζοδρόμου (με υποβιβασμένη ερυθρά) όπου παραλαμβάνονται από κεντρικά φρεάτια που οδηγούν σε πολλαπλάσιας διατομής αγωγούς όμβριων απ’ ότι της Παπαστράτου.

Υπάρχουν άραγε οι υδραυλικές μελέτες που τεκμηριώνουν τις βασικές επιλογές χάραξης καθώς και τις χρησιμοποιούμενες διατομές των σωληνώσεων παροχής πόσιμου ύδατος και αποχέτευσης των ομβρίων αλλά και των λυμάτων στους νέους δρόμους και πεζοδρόμους της πόλης ?

Σε ότι αφορά τις προχειρότητες:
Ήταν τώρα μια χρυσή ευκαιρία να ξηλωθούν τα παλιά πεζοδρόμια, με το άστοχο υλικό επίστρωσης (μάρμαρο Παραμυθιάς), το οποίο λειάνθηκε σχεδόν άμεσα και έκτοτε τσακίζεται καθημερινά το μισό Αγρίνιο. ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ, αφήνοντας μάλιστα απείραχτα διάφορα στοιχεία του παλαιού σχεδιασμού (εσοχές, τελειώματα, κλπ) τα οποία μαζί με την διαφοροποίηση και την φθορά των παλαιών υλικών δημιουργούν μια αισθητική τουρλού-τουρλού στην οποία διαφαίνεται ξεκάθαρα η λογική της ξεπέτας και του άντε να προλάβουμε τις εκλογές.

Σε ότι αφορά τον αστικό εξοπλισμό (παγκάκια, κάλαθοι απορριμμάτων, κλπ) και το πράσινο:

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ! Και είναι γνωστό ότι το πράσινο, εκτός από την οικολογική και αισθητική του αξία, δημιουργεί νησίδες και διαδρόμους δροσισμού, συνδιαλέγεται άψογα με το υδάτινο στοιχείο το οποίο πλέον θα μπορούσε να εξαπλωθεί στην πόλη χαρακτηρίζοντάς την ως «πόλη του νερού», αναπαύει την όραση και γενικά λειτουργεί αποσυμπιεστικά ως προς τους σύγχρονους ρυθμούς και τους οπτικούς ρύπους.

*Ο Λεωνίδας Φραγκούλης είναι αρχιτέκτονας και υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Αγρινίου με το Ανυπότακτο Αγρίνιο.

Διαβάστε επίσης: Γιώργος Παληγεώργος: «Ο Παύλος Φύσσας σύμβολο αντιφασιστικού αγώνα»