Σαν σήμερα, 13 Μαρτίου, στο Αγρίνιο και στον κόσμο
Γεγονότα
Στο Αγρίνιο…
13 Μαρτίου 1897
«Έξοχη φιλοξενία των κατοίκων του Αγρινίου»
Σε μονόστηλο της εφημερίδας Εμπρός, φύλλο της 13ης Μαρτίου 1897, με τίτλο «έξοχη φιλοξενία των κατοίκων του Αγρινίου» δημοσιεύεται μία είδηση, η οποία αφορά στην «εγκάρδια φιλοξενία των κατοίκων της πόλης ταύτης προς τους εφέδρους και λοιπούς αξιωματικούς και στρατιώτας. Όλοι οι πολίται φιλοτιμούνται μεταξύ των τις να υπερβάλη τον άλλον εις περιποιήσεις. Ο στρατός χάρις εις την προθυμίαν ταύτην έχει λαμπρά οικήματα, αι δε τροφαί του είναι αφθονότατοι, διότι πλην του τακτικού συσσιτίου των λαμβάνουσι και παντός είδους τρόφιμα, δωρεάν προσφερόμενα παρά των κατοίκων. Ένεκα τούτου η κατάστασις αυτού είναι αρίστη. τελούνται δε γυμνάσια μετά μεγάλου ζήλου και προθυμίας επί οκτάωρον. Μία όμως έλλειψις παρατηρείται σπουδαιοτάτη. Η έλλειψις στρατιωτικών ιατρών. Ενώ δε περί τους εκατό ιατροί και φαρμακοποιοί αναμένουσι επί τόσας ημέρας εν Αθήναις τοποθέτησιν και αποστέλλονται άνευ λόγου τινές τούτων εις τας πατρίδας των, η φρουρά του Αγρινίου ανερχομένη εις τρεις χιλιάδας μένει άνευ ιατρού»
…και στον κόσμο
1848
Εξέγερση των κατοίκων της Βιέννης τρέπει σε φυγή τον έως τότε πανίσχυρο υπουργό Εξωτερικών Μέτερνιχ, που διαφεύγει στην Αγγλία.
1920
Το Πραξικόπημα Καπ-Λίτβιτς. Οι μοναρχικοί επιχειρούν να ανατρέψουν τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης στη Γερμανία, αλλά θα αποτύχουν. Το εγχείρημα τους θα μείνει στην ιστορία ως «Πραξικόπημα Καπ-Λίτβιτς».
1978
Καθιερώνεται, επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλή, η 35ετία για όλους τους εργαζόμενους, με πλήρη σύνταξη στα 58 χρόνια.
1979
Η Ευρώπη «δημιουργεί» το πρώτο (λογιστικό) νόμισμά της. Ονομάζεται ECU (Ευρωπαϊκή Νομισματική Μονάδα), δεν κυκλοφορεί στη φυσική μορφή του, αλλά αποτελεί τον πρόδρομο του Ευρώ.
1989
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός, Ανδρέας Παπανδρέου, διαγράφει τους βουλευτές Αντώνη Τρίτση, Γεώργιο Μαγκάκη και Ρούλα Κακλαμανάκη, επειδή ήταν απόντες από την ψηφοφορία εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.
2015
Ο Προκόπης Παυλόπουλος ορκίζεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας, διαδεχόμενος τον Κάρολο Παπούλια.
Γεννήσεις
1817: Νικόλαος Σαρίπολος
Γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1817. Ο πατέρας του καταγόταν από τη Λάρνακα και η μητέρα του ήταν η Χρυσηίδα (Τσικινέττα) Πελενδρίδη, κόρη πλουσίων προυχόντων από τη Λεμεσό. Μετά την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, οι οθωμανικές αρχές δήμευσαν την περιουσία του πατέρα του, λόγω της επαναστατικής δράσης του, και έτσι η οικογένεια αναγκάστηκε να φύγει από την Κύπρο και εγκαταστάθηκε στην Τεργέστη. Ο Σαρίπολος, αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στη Σχολή της Ελληνικής Κοινότητας της Τεργέστης, πήγε στο Παρίσι το 1836, όπου αφού έλαβε τα απολυτήρια των θεωρητικών και θετικών σπουδών (1837, 1838), γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Παρισιού. Την περίοδο εκείνη μετέβαλε το επώνυμο του. Τελικά μετεγγράφη στην Νομική Σχολή και μετά το πέρας των σπουδών του ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ της Νομικής το 1844.
Την επόμενη χρονιά επέστρεψε στην Ελλάδα και εργάστηκε ως ιδιαίτερος γραμματέας του Πρωθυπουργού Ιωάννη Κωλέττη. Το 1846, διορίστηκε υφηγητής στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και δύο μήνες μετά έκτακτος καθηγητής του Συνταγματικού και Ποινικού Δικαίου. Το 1852 απολύθηκε από το Πανεπιστήμιο εξαιτίας της πολιτικής δραστηριότητάς του και ασχολήθηκε με την ενεργό δικηγορία. Από το 1854 μέχρι το 1860 υπήρξε νομικός σύμβουλος στο Υπουργείο Εσωτερικών. Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών επανήλθε το 1862 οπότε διορίστηκε τακτικός καθηγητής του Εθνικού Δικαίου, τον επόμενο χρόνο έγινε τακτικός καθηγητής της ποινικής επιστήμης και το 1867 του Συνταγματικού και του Διεθνούς Δικαίου. Στο Πανεπιστήμιο παρέμεινε μέχρι το 1875.
Πήρε μέρος στην Β΄ εν Αθήναις Εθνική Συνέλευση (1862-1864) ως πληρεξούσιος του Πανεπιστημίου και των ελληνικών παροικιών. Το διάστημα αυτό εργάστηκε για τη σύνταξη του τελικού σχεδίου του Συντάγματος του οποίου ήταν και εισηγητής. Για τη συνολική του προσφορά στη νομική επιστήμη διετέλεσε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας των Παρισίων και της Βασιλικής Ακαδημίας του Βελγίου.
1872: Κωνσταντίνος Θεοτόκης
Έλληνας συγγραφέας και μεταφραστής, σημαντικός εκπρόσωπος της Επτανησιακής Σχολής. Ασχολήθηκε τόσο με την πεζογραφία όσο και με την ποίηση, ενώ μετέφρασε έργα των Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε και άλλων. Τα πιο γνωστά του έργα είναι οι νουβέλες Η Τιμή και το Χρήμα και Κατάδικος και το μυθιστόρημα Οι Σκλάβοι στα Δεσμά τους.
1913: Λάμπρος Κωνσταντάρας
Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Ήταν αδελφός της Αλεξάνδρας (Σάσας) Κωνσταντοπούλου και της ηθοποιού Μήτσης Κωνσταντάρα, πατέρας του δημοσιογράφου, συγγραφέα και πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Δημήτρη Κωνσταντάρα και παππούς της Παυλίνας Κωνσταντάρα και του δημοσιογράφου Λάμπρου Κωνσταντάρα.
Θάνατοι
1858: Γεώργιος Κουντουριώτης
Αδελφός του Λάζαρου Κουντουριώτη. Το 1824 εκλέχτηκε πρόεδρος του Νομοτελεστικού στο Μεσολόγγι. Επί Καποδίστρια διετέλεσε μέλος του Πανελληνίου, ενώ στη συνέχεια διετέλεσε γερουσιαστής, σύμβουλος Επικρατείας και υπουργός Ναυτικών. Έλαβε μέρος στη Δ’ Εθνοσυνέλευση και στην Εθνοσυνέλευση του 1843. Το 1848 διορίστηκε στη θέση του πρωθυπουργού. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1858.
1975: Ίβο Άντριτς
O Ίβο Άντριτς γεννήθηκε στο Ντοτς της Βοσνίας, κοντά στο Τράβνικ, στις 10 Oκτωβρίου 1892. Από το 1912 σπουδάζει διαδοχικά στα Πανεπιστήμια του Ζάγκρεμπ, της Βιέννης, της Κρακοβίας και του Γκρατς. Με το ξέσπασμα του Α/ Παγκόσμιου Πολέμου φυλακίζεται από τους Αυστριακούς στο Σπλιτ (1914-1917). Μετά τον πόλεμο διορίζεται στο διπλωματικό σώμα, όπου και υπηρετεί μέχρι το 1941. Μεταπολεμικά εκλέγεται βουλευτής της Βοσνίας-Ερτσεγοβίνης και πρόεδρος της Ένωσης Γιουγκοσλάβων Λογοτεχνών. Το 1961 του απονέμεται το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του Το γεφύρι του Δρίνου (1997), Το χρονικό του Τράβνικ (1999), Η Δεσποινίδα (2001), οι συλλογές διηγημάτων Ταραγμένοι καιροί (2002), Το σπίτι στην άκρη της πόλης (2005), Δίψα (2009) και η νουβέλα Η Καταραμένη Αυλή (2013), όλα σε μετάφραση του Χρήστου Γκούβη. Πέθανε στο Βελιγράδι στις 13 Μαρτίου 1975.
1996: Κριστόφ Κισλόφσκι
Πολωνός σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Γεννήθηκε στις 27 Ιουνίου 1941 στη Βαρσοβία. Σπούδασε από το 1964 μέχρι το 1968 στην Κρατική Ανωτέρα Σχολή Κινηματογραφίας του Λοτζ. Έγινε διεθνώς γνωστός με την τριλογία του Τρία Χρώματα (1993-94). Με το τρίτο μέρος («Κόκκινο») ήταν υποψήφιος για Όσκαρ σκηνοθεσίας. Πέθανε στις 13 Μαρτίου 1996 στη Βαρσοβία.
Επιμέλεια: Λ. Τηλιγάδας | Πηγή: © SanSimera.gr, Αρχείον Αγρινίου και Wikipaideia
«Αgrinio 365» Media Group | Antenna-Star.gr – AgrinioTimes.gr